Złote Kolczyki | Autor: Belinda Alexandra

Czy dwa złote kółka, które nosi się w uszach w charakterze ozdoby mogą aż tak bardzo namieszać w życiu pewnej tancerki, której głównym marzeniem jest zostanie jedną z gwiazd Opery Paryskiej? Czy takie drobiazgi mogą stać się powodem przeogromnej chęci poznania losów swojej rodziny i odkrycia tajemnic, o których niektórzy woleliby raczej zapomnieć? Dwa złote kolczyki – niby nic, zwykły drobiazg, a jednak to właśnie one sprawiają, że Paloma, żyjąca w Paryżu, postanawia poznać losy swoich przodków. Próbuje przebić się przez milczenie swojej babki, dowiedzieć się, kim była tajemnicza La Rusa i dlaczego babka Evelina nie chce mówić o przeszłości. Ale poznanie odpowiedzi na te pytania wcale nie przynosi ulgi, a jedynie staje się powodem do zadawania kolejnych pytań, poznawania często trudnej, skomplikowanej historii swojej rodziny.

Powieść Belindy Alexandry jest niezwykła. Historia w niej opowiedziana pełna jest niedomówień, tajemnic, które z czasem zostają ujawnione. To opowieść ściśle związana z Barceloną lat trzydziestych minionego wieku. Barceloną monumentalną, budzącą zachwyt, ale i tą drugą stroną tego miasta: biedną, cuchnącą, niebezpieczną. Powieść Belindy Alexandry przenosi nas w świat egzotyczny, niemal zupełnie nieznany polskiemu czytelnikowi. Barcelona ukazana w przededniu wojny domowej, w czasie, który poprzedzał ważne i tragiczne wydarzenia stanowi idealne tło dla historii kobiety, która nie bała się stawić czoła swojemu przeznaczeniu i dla skomplikowanej historii pewnej rodziny, historii, w których najważniejszą rolę odegrały miłość i nienawiść...

Lubię powieści wielowątkowe, takie z tajemnicą rodzinną w tle. Po książkę Belindy Alexandry „Złote kolczyki" sięgnęłam z przyjemnością. Nie tylko dlatego, że to powieść z gatunku tych, które najlepiej czyta się podczas wakacji, wciągająca, tajemnicza, intrygująca, ale też dla świata, w jakim dzieją się przedstawione w książce wydarzenia. Autorce udało się uchwycić tutaj niepowtarzalny klimat Barcelony. Miasta pełnego kontrastów, a przez to jedynego w swoim rodzaju. Opis Barcelony lat trzydziestych ze wszystkimi zaletami i wadami, że wszystkimi wzbudzającymi podziw budowlami, z arystokratycznymi rodami i z brudem ówczesnych slumsów, ich bezkompromisowością i okrucieństwem jest kolejnym atutem powieści.

Na kartach tej książki wciąż przewija się też muzyka. Jakbyśmy ją słyszeli. Na przemian: delikatne dźwięki baletu i gwałtowne, pełne pasji takty flamenco. Książka jest dokładnie jak ta muzyka, zaskakująca, wciągająca. T historia z tych, których nie da się po prostu odłożyć na półkę. „Złote kolczyki" t raczej opowieść, przez którą zarywa się noce, czytając aż do świtu; przez którą zapomina się o plaży i hotelowych drinkach, o słońcu i wszystkich atrakcjach. Bo historia, jaką opowiada Belinda Alexandra jest ważniejsza, ciekawsza...

Pewnie nie wszystkim powieść przypadnie do gustu. Po pierwsze dlatego, że jest długa, a przecież nie każdy chce się zgłębiać w tak skomplikowane, obszerne historie. Z drugiej strony dlatego, że to powieść specyficzna, dla tych, którzy lubią, gdy współczesność miesza się z historią dawną, dla tych czytelników, którzy wraz z bohaterem (w tym przypadku bohaterką) pragną odkrywać tajemnice. Nawet jeśli ich poznanie nie przynosi ulgi i poczucia spełnienia, nawet, gdy odkrywa się fakty okrutne, trudne do przyjęcia.

Z czystym sumieniem mogę jednak polecić tę powieść. Dla mnie „Złote kolczyki" stały się lekturą idealną na wakacje. To książka, która w moim prywatnym rankingu zajęła jedno z najwyższych miejsc. Powieść ta, w mojej, bardzo przecież subiektywnej opinii, jest arcydziełem. I wiem już, że po prostu muszę sięgnąć po inne powieści autorki. Jeśli choć w połowie okażą się tak fascynujące, czas poświęcony ich lekturze będzie czasem wykorzystanym idealnie.