Odnaleziony | Autor: Harlan Coben

Harlana Cobena pokochałam miłością wielką i nieskończoną 7 lat temu. Moja przygoda rozpoczęła się z książką Nie mów nikomu. Na punkcie żadnego autora nie miałam takiego hopla jak na punkcie Cobena. Przeczytałam wszystkie jego książki, mam też każdą z nich w mojej biblioteczce. Kiedy tylko zobaczyłam zapowiedź Odnalezionego, wiedziałam, że muszę go przeczytać.

To trzecia część trylogii z Mickeyem Bolitarem, bratankiem Myrona Bolitara, w roli głównej. Chłopak uprosił wujka, by ten zgodził się na ekshumację zwłok Brada Bolitara, ojca nastolatka, który podobno zginął w wypadku. Jego syn nie wierzy w to. Po otwarciu trumny okazuje się, że wewnątrz nie ma ciała, lecz urna z prochami. Mickey jest w szoku. Nie przypomina sobie, by ktokolwiek dał zgodę na skremowanie ojca. Postanawia dowiedzieć się prawdy, która, jak mawia jego wuj, jest lepsza od najpiękniejszego kłamstwa.

Książki Harlana Cobena z Myronem Bolitarem w roli głównej mają do siebie to, że połyka się je w ciągu jednego wieczora. Trzymają w napięciu i nie pozwalają odłożyć się na półkę. W przypadku trylogii z Mickeyem jest trochę inaczej. Nie twierdzę, że jest zła. W żadnym wypadku. Mam po prostu wrażenie, że jest przeznaczona raczej dla nastoletnich czytelników. Głównym bohaterem jest uczeń szkoły średniej, który podobnie jak wujek, ma zapędy detektywistyczne. Próbuje dowiedzieć się, co stało się z jego ojcem. Oprócz tego zajmuje się jeszcze jedną sprawą. Jaką? Nie zdradzę, dowiedzcie się tego sami. Powiem tylko tyle, że pomagają mu wierni przyjaciele: Ema, Łyżka i Rachel.

Polubiłam bratanka Myrona. Chłopak nie miał łatwego życia, ojciec podobno zginął, matka wylądowała w ośrodku leczenia uzależnień, lecz pomimo to wyrósł na porządnego człowieka. Sama chciałabym mieć takiego syna. Nie zostawia przyjaciół w potrzebie, jest lojalny, wrażliwy, no, może czasem zrobi coś niezgodnego z prawem, ale nikt nie jest idealny. Mickey bardzo przypomina mi swojego wujka. Z jednym wyjątkiem – nastolatek potrafi gotować.

Chociaż Odnalezionego przeczytałam bardzo szybko, podobał mi się zdecydowanie mniej niż Kilka sekund od śmierci. Niby w niektórych momentach czuć napięcie, nie do końca wiadomo, co się stanie, ale czegoś mi brakowało. Podejrzewam, że tym czymś, a raczej kimś, jest Windsor Horne Lockwood III. Książki Cobena bez niego to już nie to samo. Obserwowanie poczynań nastolatków nie ciekawiło mnie aż tak bardzo. Rozczarowało mnie też to, że sprawdziły się pewne moje podejrzenia co do niektórych faktów.

Jak wspomniałam wyżej, mam wrażenie, że trylogia z Mickeyem Bolitarem jest przeznaczona raczej dla nastoletnich czytelników. Tacy weterani, jak ja, mogą czuć pewien niedosyt po tych książkach. Uczniom szkół średnich powinny one przypaść do gustu.

Jeżeli ktoś nie czytał wcześniej żadnej powieści Harlana Cobena, odradzam rozpoczęcie przygody z tym autorem od Odnalezionego. Po pierwsze, jest to ostatnia część trylogii. Sięgnięcie po nią bez przeczytania dwóch poprzednich książek, jest nieporozumieniem. Czytelnik może pogubić się w ciągu przyczynowo-skutkowym. Po drugie, pojawiają się tu nawiązania do książek z Myronem Bolitarem w roli głównej. Chcecie poznać Mickeya? Proszę bardzo, jestem jak najbardziej za. To bardzo dobry chłopak. Proszę jednak o jedną rzecz. Zanim wybierzecie się na spotkanie z nim, poznajcie najpierw jego wujka, Myrona. Wtedy będziecie mieli pełen obraz sytuacji i nie będziecie się czuli zagubieni w trakcie lektury.