Szukaj Mnie Wśród Lawendy. Zuzanna | Autor: Agnieszka Lingas Łoniewska

Nie miałam wcześniej styczności z twórczością Agnieszki Lingas-Łoniewskiej. Czytając kolejne recenzje jej książek zapragnęłam poznać trylogię Łatwopalnych oraz "Brudny świat". Nawet nie wyobrażacie w jakiej byłam euforii, kiedy odkryłam, że autorka wydaje kolejną trylogię. Z motywem lawendy, która jest tak przepiękna oraz z tym, że akcja toczy się na Chorwacji - w moim ulubionym miejscu na ziemi.

Nie będę owijała w bawełnę, "Szukaj mnie wśród lawendy. Zuzanna" to świetna książka. Obawiam się, że świetna to mało powiedziane, a moja recenzja nie odda tego, jak bardzo pokochałam tę powieść i jak bardzo czekam na kolejne jej części. Zuzanna i Zofia to rudowłose bliźniaczki, mieszkające w Polsce, mające młodszą siostrę - Gabrysię, która swoje miejsce zagrzała właśnie na Chorwacji, w malowniczej Dalmacji, miejscowości niedaleko Dubrovnika. Gabrysia z nich wszystkich jest najodważniejsza, ponieważ dla miłości rzuciła swoje dawne życie. Zuzanna to uparta szefowa pewnej korporacji, która prawdziwą siebie ukrywa pod doskonale utkaną maską. Zofia natomiast jest najbardziej poukładana - mąż, dzieci, może oddawać się swojemu hobby, jednak monotonia i oddalanie się jej męża zaczyna ją przytłaczać. Zuzanna wiele lat temu, kiedy była nastolatką została okrutnie zraniona nie tylko przez życie, ale i mężczyznę. To przez to stworzyła wokół siebie taki pancerz, chroniący ją przed bólem. Jednak przed bólem nie da się uciec. Życie Zuzy jest nudne, jest przewidywalne i nie ma w nim niczego prawdziwego. Nieustanna praca w korporacji oraz zawodowe spełnianie się. Jej priorytety zmieniają się, kiedy wkrótce życie stawia ją przed problemami z przeszłości. Wyrusza do siostry, do Dalmacji wraz z mężczyzną, który zadał jej największy ból, wyrusza także z Zosią - wielka trójca znowu razem! W tym pięknym kraju otoczonym morzem i surowymi, zapierającymi dech w piersiach górami, odkryje ona tajemnice z przeszłości... Czy zmienią one jej życie?

Autorka otwierając ten cykl nakreśla odrobinę historię każdej z sióstr. Najbardziej czekam na opowieść Gabrysi, ona najbardziej mnie zaintrygowała; poczułam do niej pewną sympatię i współczucie, a także jej odwagę - potrafiła przenieść się do tak odległego kraju zostawiając swoją rodzinę w Polsce. Z Zuzanną stworzyłam grubą nić porozumienia, zżyłam się z nią, dopingowałam jej działaniom, wyborom, wiele razy miałam zamiar nią potrząsnąć, zabrać od niej strach i obawę. Odkryłam w niej odrobinę siebie. Bohaterowie są niezwykle dobrze wykreowani. Ich charaktery są różne, a kontrast między siostrami widoczny. Widać też między nimi miłość, zrozumienie, tęsknotę i radość z bycia razem.

Język... Język powieści to coś przy czym mogę się rozpłynąć - piękny. Po prostu piękny. Pani Agnieszka prostymi i wymownymi słowami przekazała wiele życiowych prawd, które w mojej głowie gdzieś czyhały, a które ona uruchomiła. Widać, że język jest dokładny i bardzo lekki, zupełnie niewymuszony, jakby powieść poniekąd sama się pisała. Słowa płyną strumieniami, a zadrukowane kartki same się przewracają.

Autorka pokazała, jak bardzo niewyjaśnione błędy z przeszłości są w stanie namieszać w życiu i pozbawić prawdziwego uczucia. "Szukaj mnie wśród lawendy" to także powieść o szukaniu samego siebie. Nie każdy z nas będzie szukał siebie wśród lawendy, ale jakie byłoby to cudowne, móc czuć ten zapach, widzieć piękne fioletowe pola i tylko być ze sobą i swoimi myślami, aby zajrzeć w głąb duszy, pragnień, marzeń...

Książkę miałam okazję czytać będac w Dalmacji, urokliwym, niewielkim, zwykłym miasteczku Razanac. Siedziałam na kamieniach, które pokochałam, choć kłuły mnie z każdej strony, patrzyłam w te srogie góry, które kocham całym sercem; w ciszy głosów słyszałam szum morza, a w głowie kolejne zdania z powieści malowały mi przed oczami krajobrazy i poszczególne sceny. Nie mogłam sobie wybrać lepszego miejsca na czytanie "Szukaj mnie wśród lawendy". Żałowałam tylko, że tej lawendy obok mnie nie ma. Widać też uwielbienie i miłość jaką autorka darzy ten kraj. Kraj, który tej miłości jest wart. Książkę mogłabym pochłonąć w ciągu kilku godzin, jednak odwlekałam ten moment. Nie chciałam jej kończyć. Z żalem w sercu przewróciłam ostatnią kartkę...

Chciałabym znaleźć jakieś minusy, ale nie mogę. Jestem pewna, że książka spodoba się każdemu. Kto nie lubi pięknej historii miłosnej, do bólu życiowej? Kto nie lubi zatracać się w czasie i tylko chłonąć losy bohaterów? Kto nie lubi wyobrażać sobie cudownego krajobrazu? Nie ma takiej osoby. Zapewniam Was, że książka urzeknie Was tak samo, jak mnie. Zatracicie się w niej i pokochacie. Przekonajcie się sami.

„Nasza bytność na tym świecie jest niczym innym, jak sumą takich ułamków radości, które należy pielęgnować i przypominać sobie o nich, kiedy tylko znajdziemy ku temu sposobność."*str. 121

O książkach pani Agnieszki Lingas-Łoniewskiej słyszałam bardzo dużo, ale wciąż wzbraniałam się przed sięgnięciem po jakąś jej pozycję. Dlaczego? Sama nie wiem. Może dlatego że nie sięgam nałogowo po powieści polskich autorów. Gdy ujrzałam „Szukaj mnie wśród lawendy" postanowiłam wreszcie zakosztować twórczości autorki. Piękna fioletowa okładka od razu przyciągnęła mój wzrok, a gdy tylko zagłębiłam się w lekturę wiedziałam że był to strzał w dziesiątkę. Przy okazji przekonałam się że i na naszym rynku czytelniczym można znaleźć dużo perełek i że każdemu autorowi trzeba dać szansę.

Zuzanna, Zofia i Gabriela są siostrami. W pierwszym tomie trylogii lawendowej będziemy mogli poznać przede wszystkim losy pierwszej z nich. Zuzanna, jest szefową dużej i prestiżowej korporacji, niestety nie cieszy się zbyt dużą sympatią ze strony podwładnych. Jest kobietą wymagającą, twardo stąpa po ziemi i całkowicie poświęca się karierze zawodowej, przez co zaniedbuje swoje życie prywatne którego praktycznie nie posiada. W młodości przeżyła duży zawód miłosny, który do dnia dzisiejszego tkwi w jej pamięci, przez co ma problemy w nawiązywaniu bliższych kontaktów z mężczyznami. Gdy Gabriela, proponuje siostrom przyjazd na urlop do Chorwacji, Zuzanna na początku bardzo wzbrania się przed tym pomysłem. Jednak gdy nie dostaje w pracy wymarzonego awansu, stawia wszystko na jedną kartę i decyduje się na wyjazd. Razem z Zofią i jej mężem Adamem, który w Chorwacji postanawia uczcić jubileusz swojej firmy udają się na wakacje. Zuzanna nie spodziewa się że wśród pracowników Adama, spotka tego który szesnaście lat temu wywrócił jej życie do góry nogami, po czym odszedł pozostawiając w jej sercu wielki ból i pustkę.
Jak potoczą się ich losy? Czy Zuzanna będzie w stanie wybaczyć wyrządzoną jej krzywdę i na nowo otworzyć swoje serce?

„- Wierzysz w takie bzdury? Nie ma czegoś takiego jak znak od losu, przeznaczenie. Sami kreujemy swoją rzeczywistość. I sami ponosimy odpowiedzialność za swoje czyny.
- Czasami rządzi nami przypadek - odparł cicho."*str. 98

W pierwszym tomie autorka skupia się przede wszystkim na losach Zuzanny. Mimo to mamy przyjemność poznać również pozostałe siostry, Zofię i Gabriele. Każda z nich prowadzi zupełnie inne życie. Zuzanna całkowicie poświęca się pracy, Zofia skupia się na wychowywaniu dzieci, równocześnie dbając o swojego zapracowanego męża, natomiast Gabriela, najmłodsza z sióstr, wyjeżdża na Chorwacje i tam stara się ułożyć sobie życie, samotnie wychowując syna i prowadząc salon masażu. Każda z nich boryka się ze swoimi demonami z przeszłości. Historie dwóch pozostałych sióstr będziemy mieli przyjemność poznać w następnych tomach trylogii lawendowej.

Kreacja bohaterów wypada wręcz niesamowicie. Autorka bardzo skrupulatnie opisuje siostry, każdej z nich poświęcając bardzo dużo uwagi i czasu. Poznając ich losy, możemy niejednokrotnie identyfikować się z bohaterami, przez co stają się wyjątkowo realni i namacalni. Sama książka aż tchnie realnością, co sprawia że czyta się ją niezwykle lekko i przyjemnie. Język jest prosty, nieskomplikowany, a piękne opisy Chorwacji sprawiają że aż chciałoby się tam być. Autorka z niezwykłą precyzją prowadzi nas przez kartki swojej powieści, niejednokrotnie wprowadzając w zachwyt i w stan zdumienia. Mimo iż powieść jest przewidywalna, można się w niej zakochać. Choć od początku wiedziałam jak skończy się książka, to i tak czytało mi się ją rewelacyjnie. Pochłonęłam ją w dwa dni i wprost nie mogę się doczekać kolejnych tomów serii.

Powieść pani Agnieszki pokazuje nam że każdy człowiek popełnia błędy, ale mimo to zawsze warto dać mu tą drugą szansę. Jest to również opowieść o miłości, a może przede wszystkim o niej. O miłości między siostrami, jak również o miłości partnerskiej. Bo to przecież ona buduje nasze życie i relacje. Każdy człowiek jej potrzebuje i szuka przez całe życie. I na tym właśnie skupia się autorka, na poszukiwaniu samego siebie, jak również miłości w swoim życiu.

„Świat jest taki piękny, nie warto się zamartwiać, gnębić, zapominać o uczuciach, cudownym smaku wolności, pożądania, o radości w sercu i motylach w brzuchu."*str. 132-133

„Szukaj mnie wśród lawendy" to lekka i niewymagająca powieść, która trafi do każdego kobiecego serca, która wciągnie was od pierwszych stron i oczaruje swoją prostotą. To książka która pachnie lawendą. Z czystym sercem polecam!

„Szukaj mnie wśród lawendy. Zuzanna" to pierwszy tom otwierający cykl „Szukaj mnie wśród lawendy" zwany także serią „Chorwacką" autorstwa Agnieszki Lingas-Łoniewskiej. W trylogii poznajemy losy sióstr Skotnickich po kolei: Zuzanny, Zofii oraz Gabrieli. Każda z nich posiada jakieś niewyjaśnione tajemnice oraz niedopowiedzenia z przeszłości. Każda tworzy oddzielną i zagmatwaną historię. Zuzanna główna bohaterka tej powieści (o niej troszkę później). Zofia jest bliźniaczą siostrą Zuzanny, typowa „kura domowa", żona Adama, matka dwójki dzieci. Gabrysia, najmłodsza i najbardziej zwariowana. Singielka, z nieznanych nam dotąd przyczyn, rozeszła się ze swoim partnerem i życiową miłością - Ivem, razem posiadają synka Daria. Przyznam się, że wcześniej miałam już styczność z prozą Pani Agnieszki w jej dorobku znajdziemy kilkanaście tytułów, jak w przypadku pozostałych książek, tak i teraz się nie zawiodłam.

Zuzanna jest najstarsza z sióstr Skotnickich. Piękna, kobieta o bujnych kształtach z burzą rudych włosów. Zamknięta w sobie, ze swoich uczuć nie zwierza się nawet siostrom. Przed szesnastoma laty została skrzywdzona przez mężczyznę, swoją pierwszą młodzieńczą miłość, co przez kolejne lata ukształtowało ją na osobę zimną, nie potrafiącą zawrzeć żadnego stałego związku. Jest dyrektorem sprzedaży w dużym koncernie farmaceutycznym. Można śmiało rzec, że jest pracoholiczką i tego samego oczekuje od podwładnych. Współpracownicy, krótko mówiąc boją się jej, jest wymagająca, posiada ognisty temperament, dąży do wyznaczonego celu.

„(...)Praca była dla niej wszystkim, dziewczyna żyła nią, żyła firmą. Wiedziała, jak mówią o niej podwładni – Żyleta. Taką miała ksywkę i wcale nie uważała tego określenia za obraźliwe. Taka właśnie była: ostra, bezkompromisowa i zawsze lojalna. Korpozwierzę. To ona, Zuzanna Skotnicka."

Robert Jakubowski, jest mężczyzną po trzydziestce, bardzo przystojny, niebieskooki i dobrze zbudowany. Samotnie wychowujący nastoletnią córkę - Basię. Matka dziewczynki zostawiła ją pod opieką ojca w niecały tydzień po porodzie, a sama wyjechała do swojej matki za granicę. Robert nie posiada własnego życia osobistego, ciągle tylko praca, dom i ukochana córka. Nawet nie myśli o  tałym związku. Wciąż żyje przeszłością, nie może sobie darować błędów wtedy popełnionych.

„Wiem tylko jedno. Basia to moja radość. A ty – moja wieczna tęsknota. Moje przekleństwo. Mój wyrzut sumienia. I moja jedyna miłość."

Zuzanna wspólnie z Zofią, Adamem i jego współpracownikami wyjeżdżają w tygodniową podróż do Chorwacji. Adam chce w ten sposób świętować szesnastolecie istnienia firmy „Ad-Soft". Zuza na lotnisku zostaje przedstawiona jednemu z kolegów Adama – Robertowi. Okazuje się, że Ci bardzo dobrze się znają. Wraz z bohaterami powieści zwiedzamy słoneczny Dubrownik, Trpanj, Pelješac, Orebić. Poruszamy się krętymi drogami, podziwiamy morską panoramę, leżymy na słonecznej plaży. Poznajemy historię z przeszłości, która poróżniła Zuzannę i Roberta. Jedna nieuwaga, zła decyzja, olbrzymia duma, brak zaufania i rozmowy potrafią zniszczyć życie. Ludzie często podejmują złe decyzje, za które ponoszą wysoką cenę.

Pomimo tego, że często płaczę przy książkach Pani Agnieszki, to zawsze z przyjemnością sięgam po kolejną. Jestem wierną fanką i chyba już tak pozostanie. Autorka posiada lekkie pióro, książki czyta się szybko i przyjemnie. W „Szukaj mnie wśród lawendy. Zuzanna" odkrywamy czym jest wybaczanie drugiemu człowiekowi, jak na nowo budować zaufanie, które kiedyś zostało naderwane, a także jak dzięki szczerej rozmowie można wiele wytłumaczyć i zrozumieć. Zakończenie jest raczej do przewidzenia, ale w żadnym wypadku nie umniejsza to powieści. Autorka potrafi budować atmosferę oraz tak operować wydarzeniami, że kończąc książkę, natychmiast chciałoby się sięgnąć po kolejny tom. W następnej części dogłębnie poznamy historię Zofii. Jedyne nad czym ubolewam to ilość storn, jak dla mnie powieśc jest stanowczo za krótka. Muszę jeszcze wspomnieć, że dodatkowym atutem książki jest przepiękna oprawa graficzna całej „Chorwackiej" serii.