Puklerz Mohorta | Autor: Krzysztof Masłoń

Mam przed sobą książkę idealną dla tych, którzy pasjonują się Kresami. Wyśmienitą propozycję dla osób poszukujących inspiracji czytelniczej zgodnej ze swoimi największym zainteresowaniem. I do tego będącą majstersztykiem edytorskim. Czujecie się zaintrygowani?

„Na Puklerz Mohorta w większości złożyły się artykuły pisane do kresowego dodatku Rzeczpospolitej, ukazujące się tam w latach 2010-2011, co tydzień pod winietami: Lektury kresowe i Ta joj." [s. 6] To zbiór ponad stu króciutkich tekstów, mających przypomnieć, przedstawić wielu autorów, których twórczość wypada znać lub po których warto sięgnąć. Wielcy, znani, doceniani, ale także zapomniani. To cała masa ciekawych tytułów, które powinny znaleźć swoich odbiorców.

Pomiędzy fragmentami przedstawiającymi twórczość całej gamy autorów, znaleźć można jednak o wiele więcej. To opisy Lwowa, Drohobycza, Czortkowa. To historia tych miejsc i mini biografie pisarzy. Fragmenty utworów wszelkiej maści. A pomiędzy to wszystko wpleciono wiele cudownych fotografii. Przewracając kolejne karty księgi otwierają się bramy innego świata. Kolejne obrazy pobudzają nasze emocje, budzi się w nas pewna nostalgia za minionymi latami. Najkrócej: „Puklerz Mohorta" jest tym wszystkim, czego powinno się oczekiwać od świetnej propozycji literackiej. Jest tym, czego powinien dostarczać każdy nowo wydany tytuł. Książkę chłonie się prawie każdym zmysłem. Nie chce się jej wypuszczać z rąk. Chce się cieszyć nią oko.

„Nie tylko Lwów bowiem, ale i powojenny Kraków odcisnął się w pamięci autora jako miasto zdumiewające. Komuna miała jeszcze w nim niewiele do powiedzenia, jeszcze się czaiła, rozmywając swą istotę we frazesach o demokracji. W szkole uczyli nauczyciele z prawdziwego zdarzenia, w kioskach były angielskie pisma, w mieszczańskich domach pod Wawelem młodzież wprawdzie rozczytywała się w drukowanych w Przekroju Listach z fiołkiem Gałczyńskiego, ale starsi czekali na generała Andersa na białym koniu, a mama powieściowego Ludwika optymistycznie zakładała, że za rok wróci nad Pełtew. (...) Nadchodził czas masowych pieśni i czerwonych krawatów. I o tym jest ta książka (...)." [s. 255-256]

Krzysztof Masłoń – jak chyba nikt inny – zachęca do sięgnięcia po dawne, zapomniane, nieznane. W natłoku wydawniczych nowości zapominamy o tym, co zostało spisane wiele lat temu, a co stanowi dorobek literacki, ale także pozostaje świetną lekcją historii. I mówię to ja – osoba, która za tym przedmiotem w czasach szkolnych nie przepadała. Gdyby w moje ręce wpadało więcej podobnych tytułów, zapewne moje zainteresowania biegłyby teraz innym torem.

Autorowi można by zarzucić jedynie lakoniczność. Choć niezupełnie jest to wadą (książki). Krzysztof Masłoń – zapewne pod pręgierzem wymaganej ilości słów, która mogłaby zmieścić się na łamach gazetowego dodatku – zwięźle i treściwie oddaje to, czego od podobnego tytułu powinno się wymagać. W końcu nie ma to być rzetelna rozprawka na temat każdego z opisanych w księdze tytułów, nie ma to być obszerna biografia twórców literackich. Wówczas tytuł ten nie mieściłby się w dłoni lub musiałby stanowić jedną z wielu części. Główny zamysł autora z cała pewnością został spełniony: mam ochotę odgrzebać przynajmniej kilka z książek tutaj opisanych, mam ochotę odkurzyć te starsze tytuły, poznać styl twórców dogłębniej. I zachęcam każdego z Was z osobna – zajrzyjcie do tej księgi. Może poddacie się urokowi edytorskiemu i „Puklerz Mohorta" zawładnie Wami tak jak mną. Mam bowiem ochotę na nieprzerwane przeglądanie tego tytułu, niczym albumu ze zdjęciami rodzinnymi.