W Obronie Syna | Autor: William Landay

„W obronie syna" (ang. „Defending Jacob") to najnowsza powieść amerykańskiego pisarza Williama Landaya. Jego dwie poprzednie książki zdobyły uznanie wśród krytyków literackich. Zostały również wyróżnione licznymi nagrodami. Oryginał najnowszego dzieła ukazał się na początku 2012 roku. Polska premiera odbyła się w październiku. Książka liczy 463 strony.

Głównym bohaterem powieści, oraz narratorem, jest Andy Barber. Ma około pięćdziesiąt lat. Żyje w spokojnym miasteczku wraz z ukochaną żoną Laurie i nastoletnim synem Jacobem. Od dwudziestu lat pracuje jako prokurator w prokuraturze okręgowej. Jest szanowanym i wpływowym człowiekiem w swojej branży. Mężczyźnie bardzo się powodzi. Zarabia dobre pieniądze, nie narzeka na brak spraw, żyje w szczęśliwym związku. Jedynym jego utrapieniem jest brak kontaktu z synem. Zamknięty w swoim świecie chłopiec, nie chce nawiązywać z nim, ani z matką żadnego kontaktu. Na wszystkie pytania jego odpowiedź brzmi „no" albo „ta". Nie ma żadnych kolegów, nigdy nie miał dziewczyny. Do szkoły chodzi bardzo niechętnie, jednak ma dość dobre stopnie.

Spokojne życie rodziny zostaje przerwane przez tajemnicze morderstwo. Zabity został jeden z chłopców chodzący do tej samej szkoły, co Jacob. Andy początkowo bardzo wnikliwie bada sprawę i przesłuchuje światków. Kiedy już zaczyna wyciągać pierwsze wnioski, nagle przychodzi do niego wiadomość, że został odsunięty od sprawy. Zdziwiony, próbuje dociec dlaczego tak się stało. Szybko zostaje powiadomiony, że znaleziono dowody, które świadczą o tym, że mordercą chłopca mógł być jego nastoletni syn. Zszokowany mężczyzna nie uwierzył. To nie mógł być Jacob! Nie dopuszczał do siebie takiej możliwości. Teraz musi z innego miejsca sali sądowej, niż przywykł do tej pory, udowodnić niewinność swojego dziecka.

Przyznam, że to całkiem dobrze napisana książka. Styl jest w porządku i zasługuje na pochwałę. Bohaterowie tej powieści przeżywają naprawdę wiele. Podczas czytania niemal czułam stres, strach czy rozpacz, która towarzyszyła większości z nich, a przede wszystkim głównemu bohaterowi.

Ponad to muszę powiedzieć, że książka w bardzo dobry sposób ilustruje błędy w funkcjonowaniu wymiaru sprawiedliwości. Andy, jako bardzo doświadczony prokurator, doskonale zna błędy w procedurach i przez to potrafił zmanipulować radą przysięgłych. Jednak przez nie, niejednokrotnie wpadał w pułapki zastawione przez innych.

Muszę dodać, że powieść w bardzo trafny sposób ilustruje rozpad związku. Pokazuje przejście od bardzo kochającego się małżeństwa, do dwójki ludzi, którzy niemal gardzą sobą nawzajem. Dodatkowo, autorowi udało się pokazać problemy w kontaktach nastolatki - rodzice. Tak wiem, to temat wałkowany jak mało który, ale tutaj akurat nie ma on charakteru edukacyjno - moralizującego. Jest to raczej ilustracja problemów ojca (głównie z jego strony), który w ogóle nie rozumie swojego syna.

Przeczytałam kilka opinii w Internecie nt. tej książki, w których bardzo chwalono narrację. Nie zgodzę się z tym. Uważam, że była ona dosyć koślawa i chwilami bardzo chaotyczna. Gdyby narrację pierwszo osobową zmienić na trzecio osobową, moglibyśmy poznać tą historię z kilku punktów widzenia. Pokazano by nam myśli nie tylko zatroskanego ojca. Liczyłabym przede wszystkim na pokazanie przemyśleń Jacoba. Przez większą część powieści zamiast zaglądać do głowy Andy'ego, wolałabym zobaczyć, co ten tajemniczy nastolatek ma do powiedzenia.

Za duży minus uważam również dziwne i nikomu niepotrzebne wstawki. Dobrym przykładem jest wyjazd rodziny do sklepu spożywczego Whole Food. Naprawdę nie mogłam uwierzyć to, że czytam rozentuzjazmowane myśli pięćdziesięciolatka podczas zakupów. Rozumiem jakby to było dziecko, ale dorosły mężczyzna? Takich dziwnych wstawek jest w tej książce parę i są one chyba najgorszą stroną powieści.

Wspomnę jeszcze o dziwacznym i niezrozumiałym dla mnie zakończeniu. Znaczy jego treść, jak najbardziej przyswoiłam, ale motywacje bohaterów do dziś pozostają dla mnie zagadką. Maja teoria jest taka, że autor albo bardzo szybko chciał zakończyć książkę, albo nie miał dobrego pomysłu i wykorzystał pierwszy lepszy, jaki przyszedł mu do głowy.

Tak szczerze, to chyba nie polecam. Nie była to na pewno zła lektura, ale z pewnością nie stracicie wiele, jeśli ją sobie darujecie. Jedynym osobom, którym mogę ją zarekomendować są fani kryminałów sądowych, jednak w tym gatunku są lepsze pozycje.