Idźcie, Zróbcie Raban | Autor:

Chyba każdy kocha papieża Jana Pawła II. Po Jego śmierci świat jakby stanął w miejscu. To był, jest, wspaniały, mądry człowiek, który będzie żył wiecznie. Kiedy umarł stwierdziłam, że lepszego papieża już mieć nie będziemy. I pojawił się Franciszek. Nie mogę powiedzieć, że jest lepszy, albo nawet równy. Jednak może kiedyś dorówna Karolowi Wojtyle w byciu wspaniałym człowiekiem. Na pewno ma na to szanse.

Książka Idźcie, zróbcie raban napisana jest przez młodzież. W światowy Dzień Młodzieży do Rio de Janeiro przyjechało mnóstwo rodaków papieża. Zwołał ich wszystkich do katedry a z Jego ust padło wezwanie, które szybko obiegło cały świat. Papież apelował do młodych chrześcijan, by robili hałas. Franciszek chce, by kościół przestał być zamkniętą w sobie instytucją. By wyszedł na ulice.
Chłopcy i dziewczęta, proszę was: nie ustawiajcie się w ogonie historii. Bądźcie twórcami. Grajcie w ataku!

Franciszek podburza młodzież do większych czynów, pragnie, by działali. W tej cieniutkiej książeczce dostajemy kilka artykułów napisanych właśnie przez tych, do których apelował papież. Przez młodzież. Dziewczyny jak i chłopcy wyrażają swoje opinie, na temat papieża i jego słów. Widać, że Franciszek jest dla nich sporym autorytetem.

Bardzo lubię w papieżu fakt, że wyróżnia się od innych, tych, którzy już byli. Są to zwykłe szczegóły, choćby czarne buty zamiast czerwonych. Fakt, że pozytywnie wyrażają się o Nim media budzi zdziwienie, gdyż zwykle są przeciwne Kościołowi. Spodobał mi się też fakt, że przyjął imię, jakiego jeszcze nie było. Mimo, że Kościół to przede wszystkim Tradycja, trochę zmian naprawdę by się przydało.

W Idźcie, zróbcie raban pojawiają się różne oceny takiego postępowania. Wiadomo, są tutaj artykuły konserwatystów, tradycjonalistów. Każdy ma swoje zdanie i poglądy. Naprawdę ciekawie się czyta. Niektóre prace podobały mi się bardziej, inne mniej. Najlepiej czytało mi się artykuł Mój papież, nie do końca idealny, Dawida Gospodarka. Jego zdanie kłóci się z moim, jednak to nie ma znaczenia. Dobrze czytało się to, co napisał.

Dawid Gospodarek uważa, że papieżem idealnym był Benedykt XVI. Z tym nie potrafię się zgodzić i z chęcią dokładniej poznałabym autora. Zastanawia mnie fakt, dlaczego tak uważa. Jego poglądy są ciekawe i tak bardzo różne od moich, że aż chciałabym porozmawiać z Nim osobiście.

Jest też kilka innych autorów, których prace przypadły mi do gustu. Choćby artykuł Błażeja Strzelczyka, Papież oburzonych lub Pokochać niewidocznych, Marzeny Zdanowskiej. Wszyscy, którzy przyczynili się do powstania książki są młodymi ludźmi, dlatego wydaje mi się, że czytać ją powinni przede wszystkim ludzie podobni wiekowo do nich. Acz nie koniecznie! W końcu Idźcie, zróbcie raban znajduje się właśnie u mojej babci. Wydaje mi się, że też jest zadowolona z lektury.

Jak już wspominałam, nie jestem zbyt religijną osobą i po śmierci papieża Jana Pawła II prawie całkowicie odcięłam się od Kościoła. Dopiero po wybraniu na papieża Franciszka coś mnie zaczęło znowu pchać w tym kierunku. Ale tu nie chodzi o moje przekonania religijne. Tutaj chodzi o tych młodych ludzi, którzy postanowili podzielić się swoimi. Naprawdę dobra praca.

Książeczka jest chuda, więc mało czasu zajęło mi jej przeczytanie. Poświęciłam jednak trochę na przemyślenie wszystkiego, co tam przeczytałam. Dobrze, że młodzież zajmuje się też czymś takim, jak pisanie. Taki zbiór artykułów to dobry pomysł na początek. Dobrze jest poznać także inne poglądy a nie ściśle upierać się przy swoich. Idźcie, zróbcie raban zawiera przesłanie, które dobrze jest znać.