Pamiętnik Nastolatki Tom 1 | Autor: Beata Andrzejczuk

Natalia, zwykła uczennica gimnazjum wiedzie normalne życie. Ma dwójkę starszego rodzeństwa, dwójkę rodziców i jak to dziewczyna pisze pamiętnik. Jest lojalna, inteligenta, jednak jak każdy inny ma zalety i wady. I mimo tego że cały czas kłóci się z swoją rodziną to bardzo ją kocha.

Natka przeżywa totalnie piekło. Kłóci się z przyjaciółką, jest rozkojarzona i... zakochana w dwóch chłopakach. Czy to jest możliwe? A jednak! Kogo wybrać, Jacka czy Bartosza?

Po powrocie do szkoły, moja przyjaciółka mnie spytała kiedy jej oddam Pamiętnik Nastolatki. No tak. Całkiem mi to wypadło z głowy. Stała ona dwa miesiące na mojej półce, od czasu do czasu zaszczycona spojrzeniem. Postanowiłam że przebrnę przez nią do końca września. Udało się? Udało. Jednak czytanie tej powieści nie sprawiło mi zbytniej przyjemności, jak przy czytaniu np. "Dotyku Gwen Frost". Książka się niemiłosiernie ciągnęła, przynudzała oraz była przewidywalna.

Moje odczucia wobec książki są mieszane. Czasami mi się podobała, a czasami chciałam przestać czytać. Raczej przeważała emocja numer dwa. Od pierwszych stron, nie przepraszam - od dwóch pierwszych zdań w mojej głowie kiełkowała myśl, że książka mnie nie wciągnie. Z strony na stronę roślina rosła i rosła, aż na końcu moje przypuszczenia okazały się prawidłowe. Teraz moi mili wytłumaczcie mi jedno. Jakim cudem, książka jest tak wychwalana? Wchodzę na LC a tam opinia wynosi 6.6. Jakim cudem? Albo okładka. Znajduje się tam napis "BESTSELLER!!!", zaś z tyłu są wyliczane nagrody jakie zdobyła książka. Według mnie, takie 'przechwałki' naprawdę odciągają wzrok. Przynajmniej mój.

Bohaterowie tym bardziej wydają się niedopracowani. Dajmy na to, Natalia jest płytka, samolubna i postrzegająca wszystko przez ciemne barwy. U większości osób postrzegała same wady. Często zachowywała się jak nie nastka tylko czterdziestolatka, a kiedy nie zachowywała się tak to była jak dziecko. Zuzanna, jeszcze bardziej dziecinna niż swoja młodsza siostra. To jest ta mistrzyni od pływania. Bazyl choć wredny jest bardzo kochany i wyrozumiały wobec innych, zupełnie jak jego ojciec. Matka - jak zwykle czepialska. Oczywiście jeszcze najlepsi przyjaciele (Donia i Jacek), oraz nauczyciele którzy mają do wszystkich żal. No i jeszcze te ich przezwiska! Strasznie ciekawe (czujecie ten sarkazm?).

Zawiodłam się. Nie tyle co na koleżance (bo mi ją poleciła), co na autorce. Nie spodziewałam się tego. Okładka nowsza, z modelką Andżeliką, przyprawia o ból głowy. Więc oprawa graficzna nie jest zbyt piękna. A no i prawie zapomniałam! Cała książka jest to ni pamiętnik ni normalna powieść. Brak mi słów. Jednak, dam autorce ostatnią szansę, aczkolwiek każdy na nią zasługuje, nieprawdaż?

„- Nie chcę być staroświecka - zaoponowała- ale też nie chcę pędzić na oślep do przodu, po trupach do celu. Nie mam zamiaru robić pewnych rzeczy tylko dlatego, że inni je robią. No i pragnę prawdziwej miłości."

Mam córkę, na potrzeby recenzenta zwaną Starszą. Zwykła dziewczynka z dwoma warkoczykami, podkochująca się w chłopakach. Ma przyjaciółki, uwielbia słuchać muzyki, jest grzeczna, nie przeklina... To tak jak Natka. Natka jest bohaterką "Pamiętnika nastolatki" i powiem Wam, że to jest główny atut tej książki - Natka. Zwykła dziewczynka, może trochę za poważna jak na swój wiek i trochę zamknięta w sobie, ale - co najważniejsze - nie ma w niej nic przerysowanego. Ot dziewczynka jakich wiele.

"Pamiętnik nastolatki" to jeden rok szkolny z życia Natalki i jej przyjaciół. Uczennica gimnazjum posiada brata, siostrę i dwójkę rodziców. Szczęśliwa rodzinka. Do kompletu Natalka posiada przyjaciół oraz - jak na nastolatkę przystało - chłopaka (można powiedzieć, że nawet dwóch :-)) Natalia ma tysiąc pomysłów na minutę, co nie zawsze idzie w parze z ich realizacją. Jak każda nastolatka przeżywa wiele rozterek związanych z codziennym życiem. Nie lubi nadopiekuńczości swojej mamy, kłóci się z rodzeństwem i uwielbia swojego tatę. Poza tym jej życie płynie tak jak na nastolatkę przystało. "Pamiętnik nastolatki" pozwala czytelnikowi płynąć przez poszczególne dni z życia dziewczynki bardzo sprawnie i lekko. Język autorki jest wyjątkowo przyjazny dla czytelnika. Do tego dochodzą rysunki i grafiki, które bardzo uprzyjemniają lekturę.

Urzekło mnie ciepło i prostota z jakimi autorka podeszła do kreślenia głównych bohaterów. Oczywiście nikt nie jest ideałem i każdy ma jakieś wady, ale postacie z "Pamiętnika nastolatki" mają raczej więcej zalet niż wad. Najbardziej urzekł mnie ojciec Natalki, który ponad wszystko stawiał obie sprawy swoich pociech. Nie przywiązywał nadmiernej wagi do rzeczy, które w oczach nastolatków są po prostu nieważne - nie karci za złe oceny i nie każe za naganne zachowanie. Za to próbuje zrozumieć i znaleźć wyjście z każdej sytuacji. No po prostu ideał!

Pomimo tego że na pierwszy rzut oka powieść wydaje się banalna to zapewniam Was, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Oczywiście nastolatki pochłoną ją z wypiekami na policzkach odnajdując w poszczególnych bohaterach siebie lub kogoś z najbliższego otoczenia. Natalka ma przyjaciółkę Olę, której postawa mnie osobiście dość drażniła. Z zapłakanej nieszczęśliwej pannicy w chwilę potrafiła przeistoczyć się w rozszczebiotaną panienkę. No nie do przyjęcia po prostu. Moja córka od razu przykleiła jej łatkę swojej koleżanki z klasy i co rusz z jej pokoju słyszałam komentarz: "No właśnie! Mama czytałaś? To tak jak u nas!" Świetna życiowa lektura pokazująca małolatom, że nie są osamotnieni w swoich problemach.

"Pamiętnik nastolatki" to również dobra lektura dla dorosłych. Oczywiście, że nie ma tu wartości rodem z Prousta, ale jeżeli macie ochotę zobaczyć świat oczami waszych dzieci - zapraszam. Książka w swojej treści przemyca wiele uniwersalnych prawd o tym, że przyjaźń jest najważniejsza i nie można nikogo pozostawiać bez pomocy. Uczy że ważna jest lojalność, ale nie ślepa. Pokazuje, że nikt nie chce być sam i każdy zasługuje na odrobinę uczucia. A przecież nie ulega wątpliwości, że te prawdy warto przemycać do głów naszych pociech zwłaszcza, gdy można to uczynić poprzez naprawdę sympatyczną, miejscami śmieszną, miejscami wzruszającą powieść. A taki jest właśnie "Pamiętnik nastolatki".