Dom

DOM DOBRY

„Dom” to kolejny prosty komiks. Prosty tytuł, proste ilustracje, treść też prosta. Znacie takich wiele, prawda? Jeśli tak, wiecie jak dużo z nich jest znakomitymi opowieściami, skrytymi pod płaszczykiem oczywistości i niepozorności. I dokładnie tak jest w tym wypadku, a „Dom” okazuje się naprawdę znakomitą opowieścią o ludziach, miejscach i życiu. Czymś, co jest tak bliskie nam wszystkim, że z frazesu zmienia się w opowieść zostającą na długo w naszych sercach i umysłach.

Najpierw była śmierć, śmierć ojca, teraz, rok później dzieci zmarłego wraz ze swoimi rodzinami przybywają do rodzinnego domku letniskowego. Ma to być czas wspólnie spędzony, ale jednocześnie okazja do uprzątnięcia tego miejsca i przygotowania go do planowanej sprzedaży. Gdy jednak praca wre, śmieci są systematycznie wyrzucane, a naprawy dokonywane, wszyscy zaczynają przekonywać się, jak wiele wspomnień skrywa to miejsce. Czy sprzedanie domu stanie się równoznaczne z pozbyciem się wspomnień zarówno o tym miejscu, jak i samym ojcu?

Paco Roka, jeden z najważniejszych hiszpańskich twórców komiksowych, w „Domu” zabiera nas na spotkanie rodzinne. Spotkanie pełne sentymentów, wspomnień, emocji i relacji międzyludzkich. Nie zawsze panuje tu szczęście, radość spotyka się z goryczą i zwodem. Uczucia bywają trudne, trzeba sobie z nimi poradzić, uporać się, przepracować. Sprzątanie domu staje się okazją do uporządkowania wewnętrznego i odkrycia w sobie rzeczy, których bohaterowie – a co za tym idzie także i my – nie zawsze są świadomi. Potrzeba impulsu, by to zmienić. Ale czy zmiany mogą być trwałe? I czy zaangażowani w to wszystko zechcą się zmienić i zaakceptować to, co było, jest i co dopiero nadejdzie?

„Dom” to komiks niespieszny. Nie ma tu szybkiej akcji, dynamicznych scen czy widowiskowych momentów. Jest fragment życia, które toczy się swoim rytmem, tak jak i rozmowy. Bohaterowie wikłają się w normalne, codzienne rzeczy, dom jak niemy świadek góruje nad tym wszystkim. Widziany wzajemne relacje, czynności znane każdemu z nas, obserwujemy to, wnikamy i szybko przekonujemy się, jak taka zwyczajność może być fascynująca i wciągająca. I zaczynamy zastanawiać się, myśleć, zadawać sobie pytania. I to właśnie stanowi o wartości „Domu”.

Przy okazji album Roci jest też świetnie zilustrowany. Znów mamy prostotę, zwyczajność, a zarazem znakomitą czystą kreskę, świetne oddanie całej historii i wyśmienity klimat. Wszystko to razem wzięte składa się na komiks, który nie przypadkiem został wyróżniony nagrodą Eisnera dla najlepszego komiksu zagranicznego. Komiks dobry, nawet bardzo, pozostawiający po sobie przemyślenia i satysfakcję z przeżycia tej przygody. Wiele już było podobnych komiksów, wiele jeszcze będzie. Jeśli jednak będą trzymały zbliżoną do „Domu” jakość, warto będzie po nie sięgać. A póki co cieszmy się dziełem Paco Roci, bo jest tego warte.

   Istnieje takie słowo w każdym z języków świata, które budzi zawsze ciepłe skojarzenia, miłe wspomnienia i niezwykłe emocje. Tym słowem jest "dom", czyli miejsce w którym czujemy lub czuliśmy się dobrze, bezpiecznie, szczęśliwie. Tym słowem został opatrzony również znakomity komiks Paco Roki, który opowiada o pewnym domu, jego mieszkańcach i sentymentalnych powrotach do dzieciństwa i młodości, które to wiążą się właśnie z tym miejscem. Komiks "Dom" ukazał się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Kultura Gniewu.

 Opowieść ta przedstawia losy trojga dorosłego rodzeństwa - Vincenta, José i Carli, którzy powracają do rodzinnego, letniskowego domu po tym, gdy zmarł ich ojciec. Powracają by spędzić tam letni czas ze swoimi rodzinami, ale też i pożegnać się z tym miejscem, które zamierzają wkrótce wystawić na sprzedaż. Jednak od pierwszych chwil pobytu w domu budzą się nostalgiczne wspomnienia z dzieciństwa, które wiążą się z budową budynku, ważnymi chwilami w życiu rodziny i czasem spędzonym z tatą... 

 Paco Roka przedstawia nam niezwykle intymną, poruszającą i zarazem jakże bardzo realistyczną, opowieść o życiu zwykłej rodziny. Opowieść o losach starego domku, jego właścicielach i człowieku, który go zbudował i dbał o niego przez te wszystkie lata, a którego już niestety nie ma. To komiks spod znaku obyczajowego dramatu, w którym jednak nie przeważa smutek, żal i tęsknota za tym, co minęło..., ale mimo wszystko piękna prawda o kolei życia, w której wszystko ma swój czas poza jedną rzeczą - pięknymi wspomnieniami, które pozostają w sercu człowieka na zawsze...

 Scenariusz komiksu przedstawia się bardzo interesująco, gdzie to poznajemy zarówno teraźniejsze wydarzenia z udziałem bohaterów, gdy oto przybywają oni do rodzinnej hacjendy,  jak i retrospektywne sceny z przeszłości, które wiążą się z ich ojcem, dzieciństwem i tym miejscem. I tak też przenikają się te dwa czasowe plany, przedstawiają nam one w bliższy sposób osoby bohaterów oraz ukazują ich niełatwe położenie, gdy muszą zdecydować o wyższości rozumu nad sercem, bądź też odwrotnie. To również opowieść o osobie ojca i jego ostatnich dniach, która przedstawia się niezwykle symbolicznie...

 Pięknie prezentuje się również ilustracyjna szata tego komiksu, która jest także dziełem Paco Roki. Mamy tu bowiem bardzo ładne dla oka, klimatyczne, wykonane lekką kreską i niezwykle szczegółowe, rysunki. Z pewnością cechuje je duży realizm w oddawaniu emocji bohaterów, ale też i piękna hiszpańskiej prowincji, co także warto docenić. To również bardzo przyjemne w swych odcieniach, dobrze dobrane i na całe szczęście niezbyt jaskrawe, kolory. W całościowym ujęciu możemy powiedzieć, że jest to bardzo udana i rzetelnie wykonana ilustracyjna praca z najwyższej półki.

 Opowieść ta porusza kilka ważnych i jakże uniwersalnych kwestii, by wspomnieć chociażby o wartości rodziny w życiu człowieka, prawdzie o niemożności zatrzymania upływającego czasu, ale też i chociażby roli miejsc, przedmiotów i symboli w tym, jacy jesteśmy. To wszystko składa się na tę emocjonującą historię, która jednocześnie potrafi nas sobą wzruszyć, zafascynować i porwać bez reszty. A warto to docenić tym bardziej, że autor posługuje się tu nie akcją czy też barwną przygodą, a właśnie perfekcyjnie i niespiesznie ukazywaną prozą zwyczajnego życia. I jest w tym coś naprawdę niezwykłego, magicznego, pięknego.

 Bardzo przyjemnie, z wielkim zainteresowaniem i zarazem nie mniejszym zaangażowaniem, upływa nam lektura tej opowieści. Otóż z jednej strony jest to fikcyjna relacja, która nas ciekawi, wzrusza, a czasami skłania do ważnych przemyśleń nad naszym życiem. Z drugiej strony jest jednak również naturalne w tym przypadku nawiązanie do naszej przeszłości, naszych chwil z dzieciństwa, czasu spędzanego w rodzinnym domu i tych, którzy byli nam najbliżsi, a których często tak bardzo nam dziś brakuje. I to też wydaje się być niezwykłą wartością tego komiksu.

 Niniejsza opowieść Paco Roki pt. "Dom", to bez wątpienia dzieło wielkie, mające sobą wiele do zaoferowania i ważne dla każdego czytelnika, który ceni sobie ambitną sztukę komiksu. Myślę też, że każdy czytelnik znajdzie w tej pozycji coś szczególnie wyjątkowego, innego i dedykowanego właśnie jemu. Polecam i zachęcam was do sięgnięcia po ten komiks!