Monte Cassino Tom 3

Wszystko co dobre się szybko kończy, a my za dobre książki uważamy nawet takie utwory, które krzywdzą polubionych przez nas bohaterów. Polskie Wojska są coraz bliżej szczytu, obrona Niemiecka jest coraz bardziej zacięta, a zwycięstwo wisi w powietrzu. Pozostał teraz ostatni szturm i zdobycie klasztoru... Zapraszam do przeczytania recenzji komiksu, który zamyka trylogię.

W odróżnieniu od dwóch poprzednich części tutaj wszystko rozpoczyna się inaczej. Kredowy papier zostaje zastąpiony śliską tekturą. A po piekle, które przeszliśmy wraz z dzielnymi żołnierzami pojawiają się przebłyski nadziei na lepsze jutro i zakończenie tej batalii, ale nasi przyjaciele nawet nie wiedzą, że to co wydawało się końcem będzie wstępem do otchłani piekieł i bólu.

Wcześniej pisałem o symbolicznych scenach, teraz opowiem o nich więcej. Zarówno w pierwszym, drugim jak i obecnie omawianym – trzecim – pojawiały się wyjątkowe sceny. Symbolika mająca zmusić czytelnika do refleksji, głębszego zastanowienia się nad otaczającym nas światem i spojrzeniu na wojnę. Dzieci już od małego bawią się w ,,wojnę” - zarówno w grach jak i telewizji filmy akcji biją rekordy popularności... Tylko to wszystko po co? Anonimowy człowiek strzela do drugiego anonima, którego nigdy na oczy nie widział. Mazurek Dąbrowskiego czy zdjęcie matki wszystko to ma swoją symbolikę, którą mało kto dostrzeże.

Ważne sceny po raz pierwszy zostały pokazane w kolorze, nie wiem czy jest to zabieg celowy, marketingowy czy po prostu autorzy dostali więcej pieniędzy – a powinni je dostać, ponieważ zrobili coś, czego nie było. Jednak wyszło im to, możemy się lepiej przyjrzeć zmęczonym wojną twarzom żołnierzy, poznać ich emocje, a także zobaczyć coś, o jest w tym wszystkim najgorsze ból w oczach i potworne cierpienie.

Wiele scen nie zostało dokończonych i uważam, że tak powinno być. Część musimy sobie sami dopowiedzieć, zobaczyć to na swój własny sposób. Podczas czytania wiele razy się zatrzymywałem, wbijałem wzrok w ścianę i zastanawiałem się nad treścią tego komiksu. Wszystko jest tu takie prawdziwe, czujemy wręcz wojnę i odgłos karabinów. Wystarczy się mocniej przyjrzeć, a z jednego "obrazka” jesteśmy w stanie wyczytać znacznie więcej...

Autorzy nie zapomnieli także o ,,smaczkach”, które w tak trudnych momentach potrafią wywołać uśmiech na twarzy czytelnika – Miś Wojtek, który dzielnie pomagał żołnierzom. Nosił amunicje i poprawiał humor rannym jest jednym z nich, a o reszcie musicie dowiedzieć się sami.

We wzgórze wsiąkła krew wielu dzielnych Polaków, a gdy je zdobyliśmy ostała się figura Maryi królowej Polski... Pokazując, że naród jeszcze przetrwa.
Ostatni rozdział komiksu doprowadził mnie do łez. Zdobycie klasztoru nie dało Polakom w pełni zwycięstwa, wraz z kończącą wojną sojusznicy coraz częściej nas zapominali, a sukcesy naszych rodak ów zostały umniejszane.

Po odłozeniu tej części na półkę przez długi czas siedziałem ślepo wpatrując się w sufit... Zakończenie zgadza się z realiami historycznymi i to boli najbardziej, chociaż dalszy los żołnierzy nie jest znany, to wszyscy dokładnie wiemy co się stało...
Komiks bez wątpienia zmusza do refleksji, zastanowienia się nad światem oraz wszędzie otaczającą nas wojną.

Nigdy nie spodziewałbym się, że coś, co jest zbieraniną świetnych obrazków połączonych ze sobą linią dialogową może w taki sposób na mnie wpłynąć.

Ostatni rozdział komiksu doprowadził mnie do łez. Zdobycie klasztoru nie dało Polakom w pełni zwycięstwa, wraz z kończącą wojną sojusznicy coraz częściej nas zapominali, a sukcesy naszych rodak ów zostały umniejszane.

Bitwa pod Monte Cassino nie została wykorzystana strategicznie, Alianci zmarnowali swoją szansę i okazało się, że przelana krew poszła na marne.

Zgodzę się z niektórymi osobami, że jest kilka rzeczy do poprawienia oraz momentami występują błędy. Jednak jest to dzieło mające uświadamiać Polaków o ich historii, pokazać jak to wyglądało i przede wszystkim uratować od zapomnienia dzielnych żołnierzy.

Wszystko kończy przemówienie Pana Prezydenta Andrzeja Dudy.
Nigdy więcej wojny !!!