Podróże Poezją

„Podróże poezją" to 4 tomik wrocławskiej poetki Izabeli Moniki Bill (więcej info o autorce i jej twórczości na stronie www.kochankapoezji.jimdo.com ).

To tomik z fabułą, przedstawiający fragment życia/świata kobiety-poetki, która za pomocą podróży po Wrocławiu, Polsce i w głąb siebie - szuka wartości idealnych.
Bohaterka ma swoje ulubione trasy tramwajowo-autobusowe po Wrocławiu. Podczas przejażdżek snuje refleksje, pisze wiersze, obserwuje. Stąd komunikacja staje się drugim bohaterem tomiku. Ma też swoje ulubione miejsca na wrocławskim Rynku. Poznajemy też jej środowisko twórcze – pokój, blok, kota. Artystka przez cały czas szuka sposobu na ból istnienia i zagadki egzystencji poetyckiej. Raz w przyrodzie, raz w miłości, innym razem w pisaniu. Kiedy się „sparzy" ucieka pociągiem w Polskę.
„Podróże poezją" to poetycki oprowadzacz po Wrocławiu. Może nie prezentuje wszystkich zabytków jak przewodnik, ale pokazuje Wrocław oczami poetki, to, co być może interesuje, inspiruje niejednego miejskiego poetę. Mamy tu zarówno klasyczne zabytki jak i miejsca objęte intymnym sentymentem.
Czytelnicy znajdą liczne wątki biograficzne i powiązania z autorką. Wstęp odautorski odpowiada na wiele pytań, które smakosz poezji zada sobie podczas lektury.
Tomik uzupełniają fotografie miejsc. Posłowie napisał Tadeusz Lira-Śliwa, krytyk i poeta, który przedstawił męski punkt widzenia na tematykę tomiku.

POSŁOWIE:

Izabela Monika Bill jest młodą i pracowitą poetką. Debiutowała w 2011 roku tomikiem "Seksapil duszy" (Wrocław). W następnym roku wydała swój drugi zbiór wierszy "Kameleony" (Warszawa), natomiast w 2013 roku ukazał się kolejny tomik wrocławskiej poetki: "Sztuka jedzenia jabłek" (Inowrocław). Wspomniane książki cieszyły się dużym powodzeniem u czytelników i krytyków literackich. Należy podkreślić, że I.M.Bill dba o swoje tomiki. W ciągu trzech lat odbyła liczne spotkania autorskie na terenie całego kraju.

Teraz I.M.Bill oddaje czytelnikom czwarty tom swoich wierszy: "Podróże poezją" (Inowrocław, 2014). Taki właśnie tytuł nosi książka, która z miejsca intryguje, zaciekawia. Nawet w pewnym stopniu wytrąca z obiegowych schematów. Dlaczego poetka nie zatytułowała swojego tomiku: "Podróże z poezją"? Wiadomo, że można podróżować różnymi środkami lokomocji: pociągiem, autobusem, tramwajem etc. Można też podróżować z kimś, z czymś. Bohaterka liryczna (alter ego poetki) jest pasażerką niezwykłego pojazdu... Podróżuje poezją. Ten środek lokomocji potrafi przemieszczać się w czasie. Razem z bohaterką zwiedzamy wrocławskie zabytki. "Młyn Maria" (tytuł wiersza) wypatruje "zmęczone oczy/ w twarzy Odry/ od kilkuset lat/ przemiela smutki wrzucone/ przez przechodniów", natomiast na "Moście Zakochanych" (tytuł) "pierścienie/ na Odrze/ odbijają/ dłonie mostu/ splecione/ w wiecznym pocałunku/ żelaznych warg// zazdrosne kocie łby/ wystawiają samotne/ kamienne grzbiety/ przechodniom/ szukającym/ insygniów miłości".

Jednak nowy tomik I.M. Bill nie jest zwykłym przewodnikiem po Wrocławiu. W tym zbiorze mamy do czynienia z przemieszaniem planów – uniwersalnego i szczegółowego (napięcie między realizmem a literackością). Można powiedzieć, że jest to trwała cecha poezji I.M. Bill. Autorka zdaje sobie sprawę z tego, iż poezja nie może istnieć i rozwijać się bez uznania i utwierdzenia się pewnych praw moralnych. Bohaterka liryczna jest przechodniem, który szuka "insygniów miłości". Czy znajdzie je na przystanku autobusowym "FAT" (tytuł wiersza)? W środku miasta "na skrzyżowaniu/ dłonie/ wymuszają/ pierwszeństwo/ dotyku// rozregulowane/ usta/ kierują ruchem// zderzenie ciał/ nieuniknione". Bohaterka ma kobiecą intuicję. Zderzenie ciał (różnych "planet") było nieuniknione. W wierszu pt. "Pętla Kozanów" spotykamy dwoje bohaterów: "czas zaciska/ tęsknotę/ na ustach kochanków// przywozi/ odwozi wspomnienia// wygniecione bilety/ w pozycjach embrionalnych// czekają na powrót".

Zmieniają się pory roku. Zmienia się też miejsce akcji... Kochankowie znajdują miłosny azyl na łonie przyrody: "rozrzucone/ w trawie/ fotografie liści// układanka z dwóch ciał/ zazębionych/ w jednym pniu" ("Dęby na Kozanowie"). Wspomnienia lata zostały zamknięte... "zapachem dębów". Skończyła się letnia sielanka. "Na plaży nocy" pojawiła się "melancholia gwiazd" ("33 plus"). Bohaterka postanawia

spojrzeć w większej perspektywy na swoją "sytuację uczuciową". Wyrusza w długą podróż. Ogląda m.in. "Zachód słońca nad Wisłą" (tytuł). Jest przygnębiona, czuje pustkę w duszy ("pustynia duszy").

Czy zawiedziona kochanka znajdzie swoją bezpieczną przystań życiową? Znamy popularne powiedzenie: Podróże kształcą. Bohaterka pragnie powrócić do swojego pokoiku poetyckiego w rodzinnym mieście. W tym pokoiku "w rytm symfonii/ kociego mruczanda/ wygładzone/ różowym korektorem/ dojrzewa/ czarno-białe/ zboże wierszy/ zbierane kombajnem rąk poety/ do przyszłorocznego tomiku" ("Kot poety").

Dojrzało "czarno-białe/ zboże wierszy". Czytelnik może zapytać: I co dalej? Czy poetka odseparuje się od prozaicznego świata? Czy poezja stanie się jej kochanką? A może bohaterka powróci do swojego mężczyzny? W pięknym "Erotyku z wiewiórką w tle" znajdziemy odpowiedź na to pytanie: "w paciorkach słońca/ przeglądamy pocałunki// zdejmujemy/ liście/ z krzewów ciał// obok/ ruda wiewiórka".

W wartościowym tomiku "Podróże poezją" znalazłem wiele czułych, zmysłowych i metafizycznych obrazów, Istotne jest to, że autorka nie popada w tani sentymentalizm. Czytelnik, biorąc wspomnianą książkę do ręki, spotka się z bogatą propozycją... ze światem w pewnym sensie samoistnym, z "przedmiotem koniecznym" (określenie Kazimierza Wyki), stworzonym z materii myśli, snów i wyobraźni.

Tadeusz Lira-Śliwa