AGNESTO

FILOZOFIA SPOZA SZYBY 5

Kurczak w pomidorach, które po długim smażeniu zamieniają się w pomidorowy dżem. To jak pogranicze dwóch kultur, mówił. W Hiszpanii pomidory to owoce, z których robi się dżemy i powidła nadziewając nimi słodkie wypieki. Wyobraź sobie brioszkę z taką słodkością. Nie trzeba nic więcej by poczuć raj, choć czasem polecają do tego sos waniliowy. Dla mnie to byłaby obraza smaku, obraza samego pana pomidora – roztaczał przed nią bajkowe sceny. Mówił, jak bajarz, jak mistrz kuchni, jak marzyciel, który nie zna barier ani ograniczeń. Jak ktoś, komu smaki przybliżają świat.
Wszystko było na wyciągnięcie dłoni.
Ona wyciągała swoje ku niemu.
Kochała go.

A ilość przypraw, szeptał jej go ucha, gdy na jego prośbę zamykała oczy – ilość przypraw przywodzi na myśl marokański bazar. Kurkuma, cynamon, orientalne mieszanki. Wszystko podtykał jej pod nos, by wąchała. By poznawała.

A ona go kochała, wtedy najbardziej.

Uczył ją gotować. Wszystko jej tłumaczył, kazał uważać, robić notatki.
Gotował, smażył, zapiekał. Wszystko kosztował pierwszy, potem podtykał jej. Łyżki gorących zup, końcówki noży obklejone gęstymi pomadami, chochle ciepłych sosów czy polew...

do drobiu dodawał cynamon i miód. 

Uczył ją smakować kontrastów, odwagi tak rzadkiej w kucharzeniu. Uczył ją brawury.
W kuchni był mistrzem. Błyszczał dla niej, a ona zatracała się w jego aurze. Tonęła wręcz. Tonęła w nim.
Piękne chwile.
Wspaniały czas.
Uwielbiała i jego i siebie.

Serce domu w kuchni. Prawdziwa miłość jej życia. Miłość, którą zabrała śmierć.
Gorzka śmierć.

Tydzień temu weszła nieproszona. Choć nie! Nie-weszła – wlazła jak intruz. Wlazła wyważając drzwi. Bez ogłady, bez zapowiedzi.
Bez pukania.

Wtargnęła.
Przyszła po niego.

Jej miłość umarła. Została pusta kuchnia i miliony przepisów na wszystko.
Pusta kuchnia i ona przy oknie.