Wersja dla osób niedowidzących
Zawodowa Czytelniczka
-
Ucho do klasyki to seria wyjątkowa, która objęta została patronatami znanych instytucji kulturalnych w Polsce, m.in. Qlturki.pl, Gagi, Narodowego Instytutu Audiowizualnego oraz RMF Classic. Inicjatywa słuszna, mająca na celu rozpowszechnianie edukacji muzycznej wśród dzieci. W serii jak dotąd ukazały się dwie książeczki wraz z płytami: o Fryderyku Chopinie oraz Wolfgangu Amadeuszu Mozarcie.
Opowieść o Chopinie zaczyna się od legendy jego dzieciństwa. Ośmioletni chłopiec potrafił czarować muzyką i uspokoić nawet rozwścieczonego księcia Konstantego. Jego muzyka od początku była lekarstwem na skołatane nerwy oraz napady szału. Mały Fryderyk kreowany jest tutaj na współczesnego Orfeusza, który za sprawą swego talentu dokonywał rzeczy, wydawałoby się, niemożliwych. Z książeczki dowiadujemy się również, że Fryderyk jako cudowne dziecko miał talent nie tylko do muzyki, ale również do rysunku, literatury i aktorstwa. W kilku anegdotach ukazana została jego nadzwyczajna umiejętnośćszybkiego wpadania w kłopoty i równie szybkiegowychodzenia z nich. Chopin radził sobie z problemami, wykorzystującswój wrodzony urok osobisty. Oprócz lat szkolny, zaakcentowany został tu także późniejszy etap życia kompozytora, kiedy przebywał on na emigracji w Paryżu. Muzyk jawi się jako perfekcjonista, geniusz, który nie potrafi znieść nawet najmniejszych przejawów muzycznego fałszu. To nerwus, który zawsze dążył do ideału, wymagał równie wiele od siebie, jak i od swoich uczniów. W książeczce wprowadzone zostały elementy jego życia prywatnego – spotkania z polskimi emigrantami w Paryżu po upadku powstania listopadowego w 1831 roku oraz miłość do słynnej pisarki George Sand. Nie pominięto trudnych chwil z życia artysty – choroby i cierpienia, dlatego teżobraz postaci polskiego kompozytora jest pełny i prawdziwy. Na koniec przytoczona została niezwykła historia podróży serca Chopina do Polski.
Jednak to nie tekst, a muzyka stanowi najważniejszy element serii. Ukryta w książeczce płyta zawiera piętnaście utworów – etiudy, walce, polonezy, preludia, mazurki oraz nokturny. Nie zostały one opatrzone żadnym komentarzem. Młody odbiorca ma po prostu wsłuchać się w muzykę, chłonąć ją oraz doświadczać atmosfery, jaka wytwarza się przy dźwiękach Chopinowskiego fortepianu. To przeżycie niezwykłe, stanowiące punkt wyjścia do rozmów o muzyce klasycznej, jej walorach i tym, co odróżnia ją od muzyki masowej, popularnej, która dominuje we współczesnym świecie.
Opowieści o Chopinie napisane zostały prostym, choć barwnym językiem, specjalnie przystosowanym dla małego odbiorcy. Ciekawe, kolorowe ilustracje dodatkowo kuszą do sięgnięcia właśnie po tę pozycję. Zabawne portrety Chopina sprawiają, że w umysłach dzieci zostaje utrwalony wizerunek tej postaci. Wydanie przypomina standardowe opakowanie na płytę, jednak jest tak estetyczne, że wyróżnia się z wielu pozostałych.
Ucho do klasyki. Fryderyk Chopin zrobiło na mnie duże wrażenie. Każdy, nawet najmniejszy szczegół został tu dopracowany do perfekcji. To doskonała propozycja dla ambitnych rodziców, którzy chcą rozwijać w swoich dzieciach wrażliwość na muzykę i polską kulturę. Ucho do klasyki mogą wykorzystać również nauczyciele początkowych etapów edukacji i szkół muzycznych. Ale przede wszystkim sięgać po nią powinni mali pasjonaci kultury wysokiej, w którą wprowadzeni zostaną niezwykle rzetelnie i w sposób adekwatny do ich wieku. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko polecić płytę dotyczącą Fryderyka Chopina, ale również całą serię. Mam nadzieję, że wkrótce zostanie wzbogacona o znacznie większą ilość opowieści o polskich i światowych muzykach.
