Źródlisko | Autor: Ewa Przydryga

  Niepozorna książka, która nie zapowiadała psychologicznej bomby, pochłonęła mnie na całego! Już podczas czytania pierwszej strony, poczułam coś niesłychanego. Tym razem nie mam na myśli tylko wciągającej fabuły. Każde kolejne zdanie sprawiało, że na mojej skórze pojawiały się ciarki, umysł ogarniała coraz większa nostalgia, doprawiona brutalną niepewnością, a na brzuchu zawiązywał się niewidzialny sznur. Dziwne, prawda? Nigdy wcześniej nie zareagowałam w ten sposób na książkę.

Historia opowiada o kobiecie, która stojąc na skraju rozsypania swojego małżeństwa, wygrywa radiowy konkurs. Razem z mężem, dwuletnim synkiem, ojcem i siostrą rozpoczynają przygodę, która utkwi w ich pamięci na zawsze…

Raj na ziemi szybko zamienia się w koszmar, gdy po spędzonej w inteligentnej rezydencji nocy, znika mały Adaś. Wszyscy stają na głowach, aby odnaleźć malca, lecz w tym domu nic nie jest przypadkiem.

Przeszłość ma ludzkie imię, a pokuta za grzechy jest jego sprzymierzeńcem.

Czy rodzinie uda się odnaleźć dziecko?

Kim okaże się oprawca?

Czy ktokolwiek przeżyje?

Kreacja bohaterów okazała się bardzo profesjonalna. Każda osoba, występująca w książce, posiada jakieś sekrety. Zostają one powolnie odsłaniane za pomocą retrospekcji. Czytelnik z ciekawością się w nich zanurza, chętnie odsłaniając kolejne karty.

Autorka plącze podejrzenia czytelnika, wprowadzając do powieści kolejne osoby. Każda z nich stawia głównych bohaterów w innym świetle. Zabieg ten sprawia, że co najmniej kilkukrotnie obarczamy winą, za obecną sytuację w powieści, innego bohatera. Każdego z nich jesteśmy w stanie polubić, tłumacząc jego wcześniejsze wybryki.

Fabularnie książka jest kwintesencją doskonałego thrillera psychologicznego. Mamy zagadkowy stan, poprzedzający zgon w prologu nieoczywiste wydarzenia z przeszłość, a także zagadkę, która spędza nam sen z powiek. Autorka postanowiła wprowadzić do powieści grę o śmierć i życie, osadzając w roli ofiar dzieci. Nadaje to o wiele więcej dramatyzmu.

Poruszone w książce wątki mają szeroki zasięg. Ewa Przydryga porusza temat narkomanii, niespełnionych marzeń, błędów młodości i zatajonych faktów, aby ukazać czytelnikowi konsekwencje, jakie niesie za sobą trzymanie ust na kłódkę.

Jak sama przyznaje, pomysł na tę powieść narodził się podczas wycieczki. Mam więc nadzieję, że będzie częściej podróżować. 

Czytelnik utrzymany jest w niepewności do ostatniej strony. Początkowe założenia, jak i jedna z retrospekcji, sprawiły, że dałam się wywieźć w pole. Z góry założyłam finał tej historii i mocno się pomyliłam!

Chciałabym również zwrócić uwagę na szczegółowość, z jaką autorka napisała powieść. Nie bała się wkraczać na cięższe merytorycznie tematy, ponieważ wcześniej zebrała wystarczająco dużo materiału. Czasami takie rzeczy wyglądają sztucznie. W „Źródlisku” jednak nie było na to miejsca. Wszystko zostało umieszczone w odpowiednim miejscu, dzięki czemu czytelnik otrzymał produkt idealny.

Sama okładka na pierwszy rzut oka nie odzwierciedla tego, co możemy się spodziewać. Dopiero kiedy dokładniej przyjrzymy się budowli, jesteśmy w stanie dostrzec jej innowacyjność.

Podsumowując, mogę powiedzieć tylko jedno: żaden fan thrillerów czy powieści psychologicznych nie będzie czuł się zawiedziony. W tej książce otrzyma wszystko to, czego wymaga od wciągającej, dobrze napisanej powieści. Nie uświadczy rozległych opisów, nudnych i pustych rozdziałów. Akcja dzieje się w przyspieszonym tempie już od pierwszych stron i nie zwalnia do samego końca. Wzbudza w czytelniku tyle emocji, że nie sposób się od niego odgonić. Do tej pory, kiedy patrzę na tę książkę, czuję, jak mój żołądek się zaciska. Nigdy wcześniej nie czytałam powieści, która wpłynęłaby na mnie w sposób fizyczny. Autorka trafia na szczyt mojej listy ulubionych autorów!