Chłopaki Z Marsa. GROM - Historia Przyjaźni | Autor: Naval

  Ostatnimi czasy Naval często gości na moich półkach. Jest to nie pierwsza książką tego autora. Tym razem historia o braterstwie i przyjaźni. „Chłopaki z Marsa” to kolejne kuluarowe spotkanie z jednostką wojskową GROM, podczas którego czytelnik ma okazję poczuć jej rytm, dowiedzieć się, jak przygotować się do konkretnej misji, a także w pewnym sensie spotkać tych, którzy wybrali wojenną ścieżkę. Gdyby każdy były operator GROM-u napisał książkę o swojej drodze, która w końcu otworzyła mu drzwi do firmy, to historie miałyby kilka wspólnych elementów, takich jak fazy ich szkolenia i, co najważniejsze, konkretne misje, w których są zaangażowani. Mimo to uważam, że każda ścieżka, która zostaje przypisana do sekcji, jest zupełnie inna, czasem wybrana przypadkowo, czasem „zsyntetyzowana” i wybrana swobodnie. Oczywiście głównym elementem tej układanki jest element ludzki - motywacja, wytrwałość, bo tu nic nie jest na siłę. Według artykułu Polskiej Zbrojnej z września 2019 roku, wyboru jednostki GROM dokonuje zwykle dziesięć procent uczestników i o nich jest ta książka. O kimś, kto z różnych powodów decyduje się wybrać tę drogę i się jej trzyma.

„Chłopaki z Marsa” to pozycja, która wyszła w trzydziestą rocznicę istnienia jednostki wojskowej GROM, znalazło się, więc miejsce na tę pierwszą, która stanowiła jej podstawę, oraz okoliczności, z jakimi przyszło im się zmierzyć przy ich tworzeniu. Zmiany dowództwa, przynależności i brak pomysłów na dalsze drogi. Tematy te były poruszane w wielu miejscach, dlatego potraktowano je tutaj symbolicznie, aby nie przysłaniać uwagi tych, którzy nadal aktywnie walczą, tych, którzy wyruszyli na patrol i tych, którzy przygotowywali się do kolejnej misji. Jest też miejsce na wątek zespołu stresu pourazowego, którego obecność zatruwa życie powracającym z walki. Mimo humoru narracji, tematyka niewątpliwie wskazuje na poważny problem, a przedstawione codzienne sytuacje, eksplozje i trzaski miast, są areną wewnętrznych zmagań nawet dla zaprawionych w bojach komandosów. Prawdopodobnie jest to najlepsza książka wojenna, którą przeczytałam. Widać, że autor rozwijał się pod kontem pisania. Bardzo przyjemna do czytania i pozwala uniknąć powielania książek, które miałam okazję przeczytać. Tak, więc dla tych z Państwa, którzy regularnie czytają książki autora, jest to miły ukłon. Plus fajny historia z powrotem w Iraku uzupełniony historiami i przygodami jego towarzyszy.

Akcja, w której wyróżniają się wątki wojenne, sprawia, że dana osoba zaczyna interesować się tym tematem. ​​ Dzięki takim książkom poznajemy to wydarzenie z zupełnie innej strony. Omawiana lektura pozwala nam lepiej zrozumieć świat i to, przez co musieli przejść osoby będące na misjach. Co więcej, jeśli są napisane w ciekawy sposób, potrafią od razu wciągnąć nas w wir wydarzeń. Stajemy się ich częścią. Ukazanie tej książki z perspektywy uczestników jest o wiele ciekawsze niż przyjęcie pozycji obserwatora.

Książkę jak najbardziej polecam. Nigdy nie czytałam tego typu książek, a moja historia z tym gatunkiem zaczęła się właśnie od Navala. I bardzo dobrze się stało, bo je polubiłam, co jest dla mnie całkowicie dziwne, bo jeszcze niedawno nie chciałam nawet słyszeć o książkach tego typu. Dziękuje, więc autorowi, że pozwolił mi polubić ten gatunek literacki. Polecam tę pozycje dla osób lubiących takie gatunki, a także dla tych co nigdy nie lubili ich, by zobaczyli jak w ciekawy sposób można ukazać aspekty misji, a przede wszystkim braterstwa i przyjaźni.