Niedoskonały Cud | Autor: Andrea De Carlo

W przepięknym zakątku Prowansji młoda Włoszka Milena Migliari prowadzi własną lodziarnię. Jej wyroby są uznawane za jeden z największych skarbów regionu, ponieważ kobieta własnoręcznie przygotowuje lodowe przysmaki z użyciem sezonowych, lokalnych produktów. Smak każdego z nich za każdym razem jest niesamowity i inny, bo Milena słynie z zamiłowania do eksperymentowania.

"Dlaczego cud jest niedoskonały? Bo jest nietrwały. Weźmy przepyszne lody. Przez chwilę są tak wspaniale chłodne, cechuje je najbardziej urokliwa równowaga pomiędzy miękkością a spoistością. Jesteś tak szczęśliwy, że trzymasz je w rękach, że możesz je smakować. A chwilę potem wszystko się kończy."

Nadchodzi jesień, a lodziarnia wraz z powoli pogarszającą się pogodą traci klientów. W miasteczku szykuje się niezła zabawa z okazji zakończenia lata. Słynny angielski zespół na czele z jego charyzmatycznym frontmanem, Nickiem, zagra koncert z okazji jego kolejnego małżeństwa. Nieoczekiwanie drogi Mileny i Nicka przecinają się. Co stanie się kiedy zadeklarowana singielka oraz uosobienie zasady ,,sex, drugs, rock and roll” spotkają się i dojadą do wniosku, że coś ich łączy?

Czytając ,,Niedoskonały cud” miałam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony pomysł na fabułę osadzoną w malowniczym rejonie Francji wydawał mi się bardzo trafny. Na korzyść tej książki przemawiała również lekka i romantyczna opowieść o przyciąganiu się dwóch odmiennych osób. Lodowa pasja Mileny i jej mistrzostwo w dawaniu ludziom ulotnej chwili szczęścia w postaci przepysznych lodów pobudzających podniebienia nawet najbardziej wytrawnych smakoszy przypominały mi o innej powieści poświęconej tej tematyce. Mam na myśli ,,Królową lodów z Orchard Street”, która urzekła mnie nie tylko opowieścią o pasji tworzenia lodowych przysmaków, ale przede wszystkim opisywała historię życiową głównej bohaterki, która z niepełnosprawnej imigrantki stała się bizneswoman wyznaczającą trendy w przemyśle lodowym. Niestety w tym przypadku porównanie tej powieści z książką De Carlo wydaje się krzywdzące dla tego drugiego autora.

Nie wiem na ile jest to dzieło osoby tłumaczącej, a na ile stylu pisarskiego włoskiego autora, ale tę powieść czyta się bardzo długo. Niestety mimo ciekawie zapowiadającej się fabuły i licznym zachwytom ,,okładkowych” recenzentów ta powieść niezwykle męczy czytelnika. Nie pomaga również trzecioosobowy narrator opowiadający o teraźniejszych wydarzeniach i nadużywający pełnego imienia i nazwiska bohaterów. Poza tym wydarzenia rozgrywające się na bieżąco są sztucznie zapychane przez wspomnienia bohaterów i liczne pseudofilozoficzne rozważania. Również długość zdań znacząco pogarsza tą sytuację, często zdarza się, że jedno zdanie zajmuje cały akapit, gdyż jest przeładowane zupełnie niepotrzebnymi informacjami! Podczas czytania miałam nieodpartą ochotę przeskakiwać niektóre fragmenty, a nawet całe strony! Próżno szukać w tej powieści dłuższych dialogów pomiędzy postaciami, które pozwalałyby na poznanie relacji pomiędzy głównymi i epizodycznymi bohaterami. Jeśli pojawiają się rozmowy bohaterów, to są one niezwykle krótkie i nie pozwalają na dogłębne poznanie postaci. Dialogi są zdominowane przez rozwleczone do granic niemożliwości komentarze narratora, który dręczy czytelnika długimi tyradami o niczym.

Mimo wszystko, kiedy przebrniecie przez katusze stylistyczne (w tym liczne zaimki osobowe i dzierżawcze, których nadużywanie powoduje, że część zdań, a nawet akapitów była niezrozumiała), to Waszym oczom ukarze się dość interesująca opowieść o dwójce zupełnie odmiennych ludzi. Ich przypadkowe spotkanie staje się bodźcem do ukazania z pozoru lekkiej opowieści o miłości. ,,Niedoskonały cud” okazuje się również utworem poświęconym szczęściu i jego poszukiwaniom. Autor stara się przekonać czytelnika, że często wydaje się nam, że jesteśmy szczęśliwi, gdy mamy wiele pieniędzy, dzięki którym możemy spełnić każdą zachciankę. Przykład starzejącej się gwiazdy rocka Nicka pokazuje, że jest wprost przeciwnie. Szczęście okazuje się stanem bardzo ulotnym, którego pielęgnacja wymaga wielu intensywnych starań. Aby je znaleźć należy nieźle się natrudzić i czasami coś poświecić. Mimo wielu niedogodności, które mogą się nam przytrafić jedno jest ważne: szczęścia należy szukać nawet tam, gdzie go pozornie uniesposób znaleźć. Bo szczęście, tak jak cud jest często nietrwałe i niedoskonałe :-)