Zostańcie Z Nami | Autor: Marek Sindelka

Bardzo lubię czytać opowiadania, lecz muszę przyznać, że w moim gronie znajomych, jestem w tym odosobniona. Nie wiem dlaczego, ta krótsza forma literacka, nie cieszy się co najmniej tak samo dużym zainteresowaniem, jak powieści. A przecież aby je stworzyć, trzeba mieć niesamowitą umiejętność przyciągania czytelnika, nie tyle co świetnie skonstruowaną fabułą a umiejętnością uwypuklania pewnych detali. Musze przyznać, że Marek Šindelka nie tylko posiada te zdolności ale również potrafi swoją prozą całkowicie zaczarować. Ten absolwent kulturoznawstwa i scenopisarstwa, uhonorowany w 2012 roku czeską nagrodą literacką Magnesia Litera, tworzy nie tylko opowiadania, lecz również powieści i poezję. Uznawany za jednego z najciekawszych czeskich autorów młodego pokolenia, nominowany do wielu nagród, stał się również jednym z najbardziej interesujących pisarzy, jakich twórczość miałam możliwość ostatnio poznać. Zawsze byłam pewna podziwu dla autorów, którzy umieją przykuć uwagę czytelnika już pierwszymi zdaniami i tak było właśnie w tym przypadku. Króciutkie, fantastycznie skonstruowane opowiadanie „Imię”, poruszyło mnie do głębi, wzbudziło tak niesamowity ogrom emocji, że opowiadając o nim w pracy na następny dzień, jeszcze łamał mi się głos. I właśnie ono, nie tytułowe „Zostańcie z nami” jest dla mnie faktycznie numer jeden tego tomiku. Opowiadań w sumie jest siedem. Bardzo ważne jest, by tego zbioru nie czytać szybko i po kolei. Najlepiej zapoznawać się z nimi pojedynczo, powoli, aby dać sobie czas i możliwość dostrzeżenia tych wszystkich niuansów i zabiegów jakie poczynił autor. Każde z nich, wbrew pozorom pewnej monotematyczności, jest wielowątkowe, tworzy niby zamkniętą formę, lecz pełną furtek dla własnych interpretacji. Autor posiada niesamowitą zdolność takiego operowania słowem, że nabiera ono znaczeń, na jakie w ogóle nie jesteśmy przygotowani. Balansuje nim, ukazując nam jego pełnię poprzez wzbudzanie takiego ogromu emocji, że aż je początkowo odrzucamy, nie chcąc pozwolić sobie na osobisty ból. Widzimy nas samych, z naszymi skrzętnie schowanymi tajemnicami, z ciemnymi, mrocznymi stronami, do których strach i wstyd przyznać się. Obrazujące, lekkie słowa, powoli zaczynają się być coraz cięższe, by po chwili stawać się głazem na naszej drodze. I takie jest właśnie nasze życie, pokrętne, często złudne, posiadające drugie dna, tak głęboko ukryte. Autor nie zapomina również o pragnieniach. Jego bohaterowie dążą nie tylko do ich spełnienia lecz również stawiają moc pytań o ich zasadność.
Niejednokrotnie gdy miałam zły humor i nie najlepszy dzień, sięgałam po czeską prozę. Ogromnie lubię tę charakteryzującą ja swoistą ironię jak i podwójne jej dno.
Opowiadania Marka Šindelka to proza, która być może nastroju nam nie poprawi ale przypomni o pewnych wartościach, o których w tym zabieganym czasie zapominamy. Pozwoli na chwilkę zatrzymać się, dotknie strun, które dawno nie używane zabrzmią najpierw delikatnie i fałszywie, by po chwili zabrzmieć czysto i pewnie.
Czytałam wiele opowiadań i mam swoją listę ulubionych pisarzy. Znajdują się na niej między innymi: Zadie Smith, Julia Fiedorczuk czy Jerzy Pilch. Z ogromną przyjemnością dopisuję do niej tego młodego, czeskiego autora, mając nadzieję, że będzie wstanie jeszcze bardziej mnie zaskoczyć. Do tej pory wzruszył mnie, zaniepokoił, zdenerwował, dał nadzieję, rozśmieszył, próbował odkryć moje ciemne strony, nadał nowe znaczenie słowom. A przede wszystkim zaintrygował. Zdecydowanie polecam.