Eden. Nowy Początek | Autor: Mia Sheridan

O. Mój. Boże.

*Przeczuwam kaca książkowego do końca życia.* - przemyślenia ninja. (Wtajemniczeni wiedzą, niewtajemniczonych odsyłam do recenzji "Assy".)

Ta książka to coś wspaniałego. Zakochałam się, moje małe serduszko zostało złamane, a później je posklejano. Niestety na taśmie, dlatego kac książkowy. Powiem wam jedno, bardzo ważne zdanie: Nie wolno zaczynać tej serii od drugiej części. Zaraz mnie coś zeżre, pochłonie i tak w ogóle to umrę. Potrzebuję pierwszej części na wczoraj. Ra - tuj - cie!

Jest to druga część powieści o wspaniałej miłości. Podejrzewam, że w pierwszej części się taaakie rzeczy działy, że ho ho, ale powiem wam, że druga was zachwyci. Po wyrwaniu się naszych bohaterów z Akadii, zostają rozdzieleni. Chłopak myśli, że dziewczyna nie żyje, a dziewczyna myśli, że chłopak nie żyje. Smutne, nie? Jak dla mnie to nawet, nawet. Chociaż zaczęło mnie to obchodzić jakoś w połowie książki, kiedy już zagrożenie złą książką nie było takie wielkie. Tym razem nasi bohaterowie będą chcieli sięgnąć do początku - znaleźć przyczynę powstania Akadii i możliwość ukarania jakiegoś psychopaty. Dzień, jak co dzień.

Powieść jest przeładowana emocjami, więc raczej nie polecam jej czytać, gdy następnego dnia wstajecie bardzo wcześnie, bądź jeśli macie się na ten dzień się czegoś nauczyć. No raczej tego nie zrobicie, ja wam to gwarantuję. Chciało mi się płakać, chciałam wejść do środka książki i pozabijać tych złoczyńców (co prawda dopiero po przeczytaniu pierwszego tomu, bo znając mnie to jeszcze napadłabym nie tego człeka, co trzeba...), poprzytulać bohaterów, złożyć im gratulacje, a jednocześnie skakać ze szczęścia i biegać w euforii.

*Co ja robię ze swoim życiem?*

Na początku nie umiałam ogarnąć o co chodzi, co to jest i po co to jest, co to się podziało... Zdecydowanie ta książka wymaga przeczytania pierwszej, więc nawet nie próbujcie się od niej wymigać. Zdradzę, że tylu cudownych spoilerów na raz to jeszcze w całym moim życiu nie dostałam. Trzeba było pomyśleć przed przeczytaniem. Ano, trzeba było. Cóż, chciałabym powiedzieć, że już nigdy więcej nie popełnię tego błędu i że już nigdy nie będę miała takiego problemu, ale.... no znacie mnie wszyscy. Nie minie miesiąc, a drugi raz tak zrobię. ;-; To jest silniejsze ode mnie!

*Czuję, że resztę mojego życia spędzę na przytulaniu tej książki.* - głębokie, nie? Ninja się stara specjalnie dla was. Jak już jego tak porwała ta książka to innych też musi. :P

Historia jest dość banalna, na pewno okaże się przyjemnym wybrnięciem z sideł pierwszej części, o której same fragmenty i wspomnienia były dla mnie problematyczne. Nie chodzi o to, że ciężko było je zrozumieć, raczej autorka starała się wszystko przedstawić jasno i klarownie, jakby się przygotowywała na to, że czytelnicy nie będą wielu rzeczy pamiętać, jednak parędziesiąt pierwszych stron dało mi popalić. Mnóstwo imion, których właścicieli nie znam. Mnóstwo zdarzeń, o których nie wiem. Pełno smutku, którego nie rozumiem. Wracając, problem polegał na tym, że jeżeli już coś było wspomniane to musiało mieć jakiś mocny związek z naszymi bohaterami - musiało się jakoś utrwalić w ich głowach, rzadko kiedy więc były to rzeczy przyjemne i radosne.

Styl pisania autorki jest lekki i przyjemny. Uznaję to za pewnik każdej książki romantycznej, która ma poruszyć moje serduszko, więc tak - ten warunek został spełniony całkowicie. Było dużo akcji, jeżeli miałabym porównać tę książkę do jakiejś innej to zdecydowanie strzelałabym w "Na krawędzi nigdy" lub "Morze Spokoju", czyli jedne z moich ulubionych książek, do których uwielbiam powracać. Fabuły są podobne, jednak nie takie same. Nie ma tu oczywistego podobieństwa, lecz jakieś tam fragmenty lub cząstki fabuły są porównywalne. Jedyne czego mi brakowało to ilość stron. Za mało tego. Niecałe 300 stron ma się nijak do 450 - 600, które oferują inne książki z tego gatunku.

Podsumowując, jak dla mnie książkę rzeczywiście warto przeczytać, aczkolwiek nie polecam zaczynania od 2 części. Warto się przygotować na dużą dawkę emocji, więc książka z pewnością trafi do kobiet, które romanse "połykają" w parę wieczorów.

„Eden. Nowy początek” to kontynuacja powieści „Calder. Narodziny odwagi”, która przedstawia czytelnikowi życie bohaterów po upadku Akadii. Są oni bez tożsamości, przeświadczeni o tym, że zostali kompletnie sami, a odnalezienie się w nowej rzeczywistości jest nie lada wyzwaniem.

Eden po tragicznych wydarzeniach trafia do domu bogatego jubilera Felixa. Proponuje jej pracę u siebie jako nauczycielki gry na fortepianie dla swojej wnuczki. Dziewczyna znajduje tutaj kąt i ma możliwość zarobienia pieniędzy, co w jej sytuacji jest bardzo ważne. Mijają jednak lata i Felix umiera. Zostawia on jednak wiadomość dla Eden, która będzie mieć duży wpływ na jej obecne życie. Okazuje się, że mężczyzna jeszcze przed śmiercią odnalazł tożsamość dziewczyny, a także odkrył historię jej rodziny. Eden miała matkę i koniecznie chciała ją poznać, więc jak postanowiła, tak zrobiła. Po pierwszym, szokującym dla obydwu stron spotkaniu, Eden czuła się znów kochana, jednak nic nie było w stanie zastąpić jej miłości Caldera, którego utraciła. Dziewczyna zamieszkała z matką i ze swoją kuzynką. Molly, która była rówieśnicą Eden pewnego wieczoru postanowiła wyciągnąć dziewczynę na wystawę młodego, wybijającego się dopiero artysty. Mimo niechęci kobieta udała się wraz z kuzynką na wycieczkę i to był przełomowy moment w jej życiu – młodym artystą okazał się jej ukochany z Akadii Calder. Spotkanie wywołało lawinę uczuć w życiu pary i wywróciło ich życie do góry nogami. Czy uda im się zbudować wspólną przyszłość w cieniu rzucanym przez przeszłość?

Eden jak i Calder czuli pustkę i zagubienie mimo przyjaciół i rodziców, którzy byli wciąż obok. Dopiero gdy odnaleźli siebie, mogli zacząć uczyć się żyć w pełni. Ciągle jednak obawiali się, że ktoś może mścić się na nich za Akadię, jednak mimo tego lęku starali się żyć normalnie. Postanowili także odnaleźć korzenie Caldera, co przyniesie nieoczekiwane dla nich informacje.

Mia Sheridan to autorka, której powieści trafiają na listę bestsellerów. Nie zaskoczy nikogo fakt, że ta pozycja również tam trafiła. Napisana jest ona językiem zrozumiałym i przyjemnym dla czytelnika, pochłania do reszty i pomaga zapomnieć o tym, co dzieje się dookoła. Wątek miłosny jest mocno rozbudowany, co dla niektórych jest mocnym atutem. Autorka skupia także swoją uwagę na analizie psychologicznej bohaterów, co pomaga zrozumieć niektóre sytuacje.

Pierwsza cześć powieści wyzwala u czytelnika napięcie i nie pozwala o sobie zapomnieć. Mimo iż druga jest troszkę słabsza, różnica nie jest aż tak widoczna. Czytelnik może zatracić się bez reszty w powieści, w której miłość i przyjaźń odgrywają bardzo ważną rolę. To co w pierwszej części było zagadką, zostaje rozwiązane, a także niektóre rzeczy nabierają sensu. Książka ukazuje także, ile człowiek jest w stanie przeżyć oraz jak niektóre sytuacje budują w człowiek siłę, której sam nie jest w stanie w sobie odnaleźć. Można również dostrzec, że nawet w najgorszej sytuacji jesteśmy w stanie znaleźć jakiś pozytyw i sprawić, że on będzie naszym celem, do którego będziemy dążyć mimo wszystko. Polecam obie części wszystkim osobom, które poszukują powieści o tematyce dosyć trudnej jaką są sekty, ale także o tej przyjemnej, która opowiada o miłości pokonującej wszystkie przeciwności stające jej na drodze. Ciepłe wiosenne popołudnia są idealne, by oderwać się od szarej rzeczywistości i przenieść się w całkiem inny świat.