Premiera "Wzrusz Moje Serce" Levina W Teatrze Dramatycznym

Zapraszamy 6 marca 2015 na premierę komedii Hanocha Levina w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej i tłumaczeniu Michela Handelzalca.

Ona – kłamliwa i bezwstydna. On – naiwny i upierdliwy. I jeszcze bezradny przyjaciel. W rolach epizodycznych: francuski pedikiurzysta, hiszpański akompaniator, jugosłowiański marynarz i wielu innych interesujących mężczyzn. Oto romans, który potrafi wypełnić życie.
Dobrze zakorzeniony w Polsce Hanoch Levin – poeta, kabareciarz, reżyser, skandalista – pozostawił 63 sztuki sceniczne, z których „Wzrusz moje serce" to jedna z ostatnich. Zawiera się w tej sztuce cała wiedza izraelskiego mistrza o sprawach damsko-męskich, cała czułość, cała zgryźliwość. I melancholia.

Reżyseria: Małgorzata Bogajewska
Scenografia i kostiumy: Jan Kozikowski
Muzyka: Bartłomiej Woźniak

OBSADA:
Sędzia Lamka: Waldemar Barwiński
Lalalala: Agata Wątróbska
Pszoniak: Robert T. Majewski
Jako-taka: Magdalena Smalara
Barbaspasquas: Paweł Koślik
Tatarela/Lupac Bobic/Stary Murzyn: Maciej Makowski
Chorchechelito/Nazim Bej/Stary Murzyn: Sebastian Stankiewicz
Hadzi Nodza/Charuz Farduchi/Stary Murzyn: Paweł Koślik

Premiera 6 marca na Scenie na Woli im. Tadeusza Łomnickiego
Hanoch Levin - Izraelski dramaturg, powieściopisarz, poeta, reżyser, autor skeczów, tekstów piosenek i książek dla dzieci. Pochodził z ortodoksyjnej żydowskiej rodziny. Jego ojciec, Israel Levin pochodził z miasta Końskie i był potomkiem słynnego rabina z Kocka. Matka, Malka Levin z domu Chmielnicka pochodziła z Opoczna. W 1965 roku rozpoczął współpracę z wydawanym przez Uniwersytet pismem „Dorban", na łamach którego debiutował jako poeta i publicysta. W swych satyrycznych tekstach ostro atakował izraelska mentalność i stosunek Izraelczyków do arabskiej mniejszości. Pisarz podważał fundamenty narodowych etosów, szowinizmu i nietolerancji. W 1966 roku debiutował jako prozaik na łamach izraelskiego pisma „Haaretz". W 1967 roku wysłał na konkurs, organizowany przez izraelskie radio, swą pierwszą sztukę pt. „Catch the Spy" („Złapać szpiega"). W późniejszej fazie twórczości autor przestał bezpośrednio komentować rzeczywistość i politykę Izraela i zajął się badaniem kondycji współczesnego człowieka pisząc tragikomedie rodzinne (m.in. sztuki: „Sprzedawcy gumek", „Krum", „Udręka życia", „Kapryśnik") oraz dramaty oparte na mitach greckich czy historiach biblijnych dotykające zagadnień losu i cierpienia człowieka (np. „Śniący chłopiec", „Męki Hiobia", „Wszyscy chcą żyć"). Przy realizacjach dramatów Levina, które sam reżyserował i tworzeniu unikalnego języka scenicznego, pracowali najwybitniejsi izraelscy aktorzy, kompozytorzy i scenografowie. Zmarł w Tel Avivie mając pięćdziesiąt sześć lat.