Piotr Lipiński

Urodziłem się i mieszkam w Grójcu pod Warszawą.

A gdzieś koło 47 lat. Ale zawsze mam problemy z policzeniem. W każdym razie rocznik 1967.

Prawnik.

Reporter.

Debiut "Humer i inni", 1997 rok, Agencja Wydawnicza "CinderellaBooks", potem kilka książek dla "Prószyński I ska: "Bolesław Niejasny", "Towarzysze Niejasnego", "Ofiary Niejasnego", "Raport Rzepeckiego". Ostatnio "Geniusz i świnie" wydawnictwo JanKa.

"Geniusz i świnie" to reporterska biografia inżyniera Jacka Karpińskiego, twórcy znakomitego komputera K-202. Kiedy w latach PRL pozbawiono go możliwości pracy przy komputerach, w proteście zajął się hodowlą świń. To opowieść o tym, jak niszczono wybitnych ludzi.

Bardzo rzadko piszę z kimś reportaże. Za to jestem współautorem kilku zbiorów reportaży, między innymi "Kraj Raj", "Anna z gabinetu bajek". W tym roku ukazała się z moim tekstem "Antologia polskiego reportażu XX wieku".

Kilka nominacji do nagród "Press" i wyróżnień Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w kategoriach "reportaż" i "wywiad".

Literatura faktu. Reportaż historyczny. Dla wszystkich, bez względu na wiek. Zauważam – z radością – że latami PRL-u interesuje się wielu młodych ludzi.

Zawsze jakiś redaktor.

Właściwie to ten, który pochodzi nawet z trochę dalszej przeszłości, z 17 września 1939 roku. Wkroczenie Armii Czerwonej do Polski pod pretekstem ochrony mniejszości narodowych. To uzasadnienie to ponadczasowy argument w rosyjskiej polityce.

Odezwało się kilka osób, co ciekawe na przykład spośród moich znajomych, których dziadkowie również służyli w Wehrmachcie. Ale ponieważ ten temat był generalnie przemilczany, to dopiero po tym tekście opowiedzieli mi o swoich rodzinnych dziejach.

Reżyserem był Mariusz Malinowski. Robiłem z nim wcześniej cykl wywiadów dla telewizji "Discovery Historia", cały czas pojawiają się powtórki. Kiedyś opowiedziałem mu o moim reportażu "Zły mundur" i w rezultacie na jego podstawie napisaliśmy scenariusz dokumentu. Co ciekawe, dla odmiany Mariusz Malinowski podrzucił mi chyba jako pierwszy temat polskiego informatyka, Jacka Karpińskiego, o którym napisałem ostatnią książkę.

Bo przez te lata temat był przemilczany. Cisza wokół jakiś wydarzeń z przeszłości zawsze powoduje, że problem nie rozwiązuje się, ale nabrzmiewa. W gruncie rzeczy po wojnie potrafiliśmy sobie poukładać stosunki z Niemcami, bo dyskusja wokół nich była bardzo intensywna. Ale wciąż bolą nas wojenne stosunki z Ukraińcami, bo przez lata na ich temat milczano. I podobnie jest z Polakami w Wehrmachcie – nikomu nie zależało na przetrawieniu tego tematu.

W okolicy Sharm el Sheik. Nurkuję sporadycznie, ale zawsze z dużą przyjemnością.

Od dwóch – chyba – lat mam Kindle. W zeszłym roku bardzo dużo na nim czytałem, w tym roku więcej czytam na papierze. Ale te proporcje to trochę zbieg okoliczności. Zaraz wyjeżdżam na wakacje i zrobiłem sobie zapas e-booków.

To już podszepty mojego wydawcy Jana Koźbiela.

To pisarska wizytówka. Z jednej strony można tam znaleźć informacje o wszystkich wydanych przeze mnie książkach, przeczytać ich recenzje. Z drugiej to blog, na którym publikuję bieżące wiadomości - nad czym pracuję, gdzie można mnie literacko a czasami i fizycznie spotkać.

Słucham przy pracy niemal bez przerwy. Całe dnie, kiedy tylko siedzę przy komputerze. Sporo lekkiego jazzu. Ale to też bardzo zależy od chwilowego nastroju, bo na zmianę słucham i heavy metalu i klasyki. Ostatnio zakochałem się w ścieżce dźwiękowej z filmu "Papusza". Bardzo lubię taką etniczną muzykę.

W życiu piękne są tylko chwile", jak śpiewa zespół Dżem.