W dniach 16-23 listopada 2019r dzięki Stowarzyszeniu Sztukater, uczestniczyłam w projekcie „IN THE END WE ARE ALL HUMAN” realizowanym w ramach programu Erasmus+. Podróż rozpoczęła się w Krakowie, skąd wraz z dwoma przyjaciółmi, którzy również byli uczestnikami projektu udaliśmy się do Budapesztu na lotnisko. Następnie polecieliśmy do Istambułu, największego i najbardziej bogatego historycznie miasta Turcji, skąd przejechaliśmy do naszego miejsca docelowego, urokliwego miasta Canakkale. Podczas podróży mieliśmy okazję przeprawiać się promem przez cieśninę Dardanelle. Po dotarciu do portu, odebrali nas organizatorzy projektu i przewieźli do hotelu w centrum miasta, nieopodal wybrzeża. Zostaliśmy zakwaterowani w dwuosobowych pokojach. Organizatorzy rozdysponowali pokoje tak, aby każdy mieszkał z osobą innej narodowości. Uważam, że było to bardzo dobrym pomysłem, ponieważ ułatwiło to zawieranie przyjaźni z innymi i integrację. Otrzymałam pokój z przemiłą dziewczyną, ze Słowacji, z którą utrzymuję dalej kontakt.

Pierwszego dnia po śniadaniu odbyło się rozpoczęcie w salce w hotelu w której odbywały się nasze dalsze warsztaty. Zostaliśmy przywitani przez organizatorów, zapoznaliśmy się z innymi uczestnikami, ustaliliśmy zasady, a także rozmawialiśmy na temat głównych założeń projektu, jakim było zwrócenie uwagi na problemy dyskryminacji, rasizmu, nie równości. Uważam, ze jest to ważny i bardzo aktualny problem współczesnego świata. Podczas pobytu odbywało się wiele różnego rodzaju warsztatów i aktywności. Często byliśmy dzieleni w mniejsze grupy, w których pracowaliśmy nad wyznaczanymi zadaniami, a następnie prezentowaliśmy rozwiązania wszystkim uczestnikom. Dzięki temu, również osoby introwertyczne i mające obawy przed wypowiadaniem się publicznie mogły również się otworzyć się, prezentować swoje pomysły w mniejszych grupach, umacniało to ich pewność siebie. Nasza prowadząca Slavica była bardzo kreatywną i miłą osobą, prowadziła ciekawie zajęcia, podczas których dużo dyskutowaliśmy. W ramach zajęć prezentowaliśmy stowarzyszenia z których przyjechaliśmy, rozmawialiśmy na temat stereotypów na temat innych narodowości jakie kiedykolwiek usłyszeliśmy w swoim kraju, jak również zwracaliśmy uwagę na różnego typu dyskryminację z jaką współcześnie się spotykamy i jakie są sposoby by ją zwalczać.

Na projekcie oprócz warsztatów, odbywały się również inne atrakcje w postaci wycieczki do Troi, gdzie mogliśmy zobaczyć prawdziwego konia trojańskiego, ruiny miasta opisanego w Iliadzie Homera, a także muzeum. Mieliśmy również okazję zwiedzić Cannakale, podczas gry miejskiej. Jest to piękne miasto położone nad samym morzem, z piękną promenadą na której znajduje się replika konia trojańskiego, urokliwymi uliczkami, bazarami. Obyło się również wieczorny spacer nad morze, impreza z karaoke, joga w pobliskim parku. Atrakcją którą zapamiętam na długo był wieczór Turecki, który został perfekcyjnie przygotowany przez naszych przyjaciół. Mieliśmy okazję spróbować tradycyjnych dań i nauczyć się tańców tureckich. Kolejną aktywnością był wieczór interkulturalny podczas którego wszyscy uczestnicy prezentowali swoje kraje. Uważam, że świetnie przedstawiliśmy Polskę. Początkowo zorganizowaliśmy quiz, w którym rozdawaliśmy upominki za dobrą odpowiedź, następnie była prezentacja, podczas której nie tylko przedstawialiśmy fakty o naszym kraju, ale wchodziliśmy w interakcję ze słuchaczami, co sprawiło że była jeszcze ciekawsza. Zaprezentowaliśmy muzykę i tańce charakterystyczne dla naszego kraju. Na koniec uczestnicy odebrali upominki przygotowane przez stowarzyszenie Sztukater oraz mogli spróbować tradycyjnego polskiego jedzenia. Nasz stół był bardzo bogaty, ponieważ jadąc na projekt wypełniliśmy swoje walizki mnóstwem polskich przysmaków. Znalazły się tam m.in. wyroby mięsne (kiełbasy, kabanosy), domowe ogórki, oscypki, pierniczki krakowskie, cukierki, precle, obwarzanki, mazurski miód pitny... Organizatorzy udostępnili nam również kuchnię, dzięki temu przygotowaliśmy na ciepło najbardziej rozpoznawalne polskie danie – pierogi.

Obiady i kolacje odbywały się w restauracji niedaleko naszego hotelu. Były bardzo bogate i pyszne, mogliśmy spróbować prawdziwie tureckiej kuchni. Finałowa kolacja zrobiła na nas pozytywne wrażenie odbyła się na dachu hotelu. Podczas niej podziwialiśmy Canakkale z 7 piętra i podsumowaliśmy cały projekt. Otrzymaliśmy również certyfikaty.

Uważam, że uczestnictwo w projekcie było czymś cudownym. Mogliśmy podwyższyć swoje kompetencje a także znajomość angielskiego, ponieważ w tym języku komunikowaliśmy się na co dzień. Poznaliśmy wiele wspaniałych ludzi, zawarliśmy przyjaźnie, które nie skończyły się wraz z końcem projektu. Wymieniliśmy się adresami w celu przesłania sobie wzajemnie pocztówek. Otrzymaliśmy wiele prezentów, szczególnie od uczestników z Turcji z którymi mieliśmy bardzo dobry kontakt. Bardzo nas polubili m.in. dzięki temu, że byliśmy zainteresowani ich krajem dużo wiedzieliśmy o ich kulturze i historii. Nazywali nas imionami sułtanek z naszego ulubionego tureckiego serialu historycznego Wspaniałe Stulecie ;) Byli również pod wrażeniem, że znaliśmy podstawy języka Tureckiego i chętnie uczyli nas nowych słów.

Aleksandra Miazek

W dniach 17.11-22.11.2019 wzięłam udział w projekcie ,,In the end we are all human” organizowanym w jednym z tureckich miast-Çanakkale. W projekcie brały udział Turcja, Polska, Północna Macedonia, Czechy, Słowacja, Rumunia oraz Litwa. Podczas projektu omawialiśmy zagadnienia dyskryminacji na tle religijnym, płciowym oraz rasowym, a także popularne stereotypy na temat państw biorących udział w projekcie. Celem projektu było stworzenie internetowej kampanii społecznej ukazującej równość wszystkich ludzi.

Naszą podróż po Turcji rozpoczęliśmy od Istambułu, gdzie zakupiliśmy bilety autobusowe do Çanakkale. Po kilku godzinach dojechaliśmy na miejsce projektu skąd odebrali nas organizatorzy. Zakwaterowano nas w przyjemnym hotelu w centrum miasta, bardzo niedaleko wybrzeża. Pokoje dzieliliśmy z osobami z innych krajów, by mieć możliwość poznania i otworzenia się przed innymi uczestnikami. Moja współlokatorka była ze Słowacji, świetnie dogadywałyśmy się zarówno w języku angielskim, jak i polskim.

Pierwszy dzień rozpoczęliśmy od gier i zabaw integracyjnych, które pomogły nam w zapoznaniu się z organizatorami, a także pozostałymi uczestnikami. Następnie poznaliśmy plan zajęć i wstępnie omówiliśmy zagadnienia związane z tematem projektu. Na lunch i kolacje, tak jak każdego, kolejnego dnia, udaliśmy się do tureckiej restauracji, gdzie mogliśmy próbować różnych dań i deserów. Menu zmieniało się codziennie, więc mieliśmy okazję skosztować rozmaitych potraw. Kolejnego dnia pracowaliśmy nad planem kampanii, rozpisywaliśmy na czym polega problem dyskryminacji w naszych krajach, a dla odprężenia udaliśmy się do parku miejskiego na ćwiczenie jogii. Następny dzień był niejako dniem wolnym od zajęć, ponieważ zorganizowano nam wycieczkę do Troii, gdzie zwiedziliśmy ruiny tego starożytnego miasta, zobaczyliśmy ,,Konia Trojańskiego”, a także odwiedziliśmy muzeum. Po powrocie czekał na nas ,,Wieczorek Turecki”, podczas którego mieliśmy okazję poznać kuchnię turecką, posłuchać granej na żywo, tradycyjnej muzyki, przebrać się w stroje ludowe i nauczyć się tańców z różnych części Turcji. Ponadto odwiedziła nas Birgül Erken, która pobiła światowy rekord Guinessa w nurkowaniu oraz miejscowa artystka ebru-tureckiej sztuki malowania na wodzie. Każda z drużyn miała okazję stworzyć swoje własne, niepowtarzalne dzieło. Kolejny dzień spędziliśmy na omawianiu zagadnień związanych z kampanią i jej dokładnym planowaniu, a wieczorem odbył się ,,Wieczorek Międzynarodowy” podczas którego uczestnicy prezentowali kraje, z których pochodzą. Oglądaliśmy filmy prezentujące najciekawsze miejsca i zabytki, przeprowadzaliśmy quizy, a na koniec mogliśmy spróbować różnorodnych potraw przywiezionych przez reprezentantów. Nasza drużyna przygotowała prezentację o Polsce i miastach, w których mieszkamy. Przeprowadziliśmy także konkurs z nagrodami, a pytania które się w nim znalazły były pytaniami ściśle związanymi z najsławniejszymi elementami polskiej kultury. Ostatni dzień projektu upłynął nam na przeprowadzaniu przygotowanych wcześniej kampanii. Wśród nich znalazły się internetowe ankiety, wywiady z mieszkańcami miasta, flashmob, a także film wieńczący projekt dotyczący dyskryminacji której doświadczyli uczestnicy. Dzień zakończył się uroczystą kolacją w restauracji na dachu hotelu, wręczono nam ,,Youth Pass”, a także upominki dla organizacji. Z ciężkim sercem opuściliśmy Çanakkale i wyruszyliśmy do Stambułu, gdzie dodatkowo zwiedziliśmy jego najważniejsze zabytki.

Projekt spełnił moje wszystkie oczekiwania, był w nim czas zarówno na naukę, pracę, a także na rozrywkę i wypoczynek. Wszystko było doskonale zaplanowane, organizatorzy dołożyli wszelkich starań, żeby ta inicjatywa odniosła sukces. Zakwaterowanie również spełniało wymagania uczestników, hotel był schludny, w świetnej lokalizacji, a w jego wnętrzu znajdowała się też salka, w której odbywały się ćwiczenia. Grupa, z którą mieliśmy przyjemność współpracować, była bardzo zaangażowana w wykonywanie zadań, mieli wiele ciekawych pomysłów i talentów, które mogliśmy poznać podczas wspólnej pracy. Dzięki projektowi inaczej spojrzałam na zagadnienia dyskryminacji, nauczyłam się, że możemy ją tak naprawdę spotkać wszędzie, w każdej sytuacji, a dzięki zadaniom i ćwiczeniom wiem, jak z nią walczyć. Mam nadzieję, że w przyszłości inne stowarzyszenia podejmą podobną inicjatywę zwalczania nierówności i uprzedzeń wśród społeczeństwa, koniec końców, wszyscy jesteśmy ludźmi.

W dniach 17 listopada 2019 - 22 listopada 2019 w mieście Çanakkale w zachodniej Turcji odbył się międzynarodowy projekt w ramach programu Erasmus+ pod nazwą "In the end we are all human". 35 uczestników z 7 krajów - Turcji, Rumunii, Macedonii, Słowacji, Czech, Litwy, a także Polski przez niemal tydzień mieszkało i pracowało dzięki gościnności Çanakkale'skiej organizacji Topluma Destek Derneği.

Większość Polaków reprezentujących Stowarzyszenie Sztukater dotarło na miejsce nocą z 16 na 17 listopada i została ciepło przyjęta przez organizatorów wyczekujących ich na dworcu autobusowym.

Pierwszego dnia zajęć, a więc 17 listopada, od rana miały miejsce zajęcia mające głównie za zadanie zapoznać ze sobą uczestników projektu, a więc aktywności typu rysowanie sobie portretów czy mówienie faktów o sobie, a także przedstawieniem swoich nadziei i obaw związanych z projektem. Tego dnia także zostaliśmy zaznajomieni z celami projektu oraz certyfikatem Youthpass.

W kolejnych dniach kontynuowaliśmy zajęcia, które nas bawiły, sprowadzały refleksje a niekiedy także doprowadzały do rzewnych dyskusji, jak na przykład Abigail game czy tworzenie map stereotypów.

Oprócz typowych zajęć warsztatowych czekały nas również inne atrakcje. Drugiego dnia projektu organizatorzy przygotowali dla nas grę miejską na ulicach Çanakkale, podczas której to musieliśmy się zmierzyć z różnorodnymi zadaniami takimi jak odnalezienie konkretnego punktu miasta, zamówienie tradycyjnego, lokalnego specjału znanego jako peynır halvası, zakup przedmiotu na bazarze używając wyłącznie języka tureckiego czy też namówienie przechodniów do powiedzenia hasła przewodniego projektu - In the end we are all human. Wieczorem tego samego dnia odbył się również pokaz filmu Freedom Writers mocno odwołujący się do tematów dyskryminacji i wykluczenia społecznego.

Dużym wydarzeniem była wyprawa do starożytnej Troi, która odbyła się 20 listopada. Mieliśmy wtedy okazję spotkać sie na żywo z lokacjami znanymi wprost z dzieła Homera “Iliady”, a także poznać kawał historii ludów zamieszkujących te obszary.

Być może największymi wydarzeniami tego tygodnia były mające miejsce kolejno czwartego i piątego dnia Noc Turecka oraz Wieczór Międzykulturowy. W trakcie tego pierwszego dostaliśmy szanse zapoznania się z kultura i zwyczajami naszych gospodarzy. Przy samym wejściu zostaliśmy przywitani i wyprzytulani przez wszystkich tureckich uczestników projektu, by następnie zostać poczęstowanymi specjałami kuchni tureckiej. Następnie mieliśmy okazję przyjrzeć się pokazom tańców tureckich, posłuchać lokalnych piosenek, a także stworzyć obraz wykonany tradycyjną, turecką techniką.

Następnego dnia mieliśmy okazję zrewanżować się podczas Wieczoru Międzykulturowego. Tego dnia uczestnicy przygotowali prezentacje dotyczące kraju swojego pochodzenia, wzięli udział w konkursach wiedzy o innych państwach, a także zostali poczęstowani tradycyjnym jedzeniem z tych krajów. Reprezentacja Polski na swoim stoisku wystawiła pierogi, pierniki oraz miód pitny. Przeprowadziliśmy także konkurs wiedzy o Polsce, gdzie uczestnikom rozdawaliśmy w nagrodę pamiątkowe breloczki.

Projekt “In the end we are all human” był bardzo dobrze spędzonym czasem pełnym atrakcji i pracy. Dzięki temu wyjazdowi poznaliśmy wielu przyjaciół z różnych krajów. Mamy nadzieję, że przyjaźnie tam zawarte przetrwają próbę czasu i będziemy je pielęgnować także po zakończeniu tego tygodnia, być może na innym projekcie. Jesteśmy również bardzo wdzięczni organizatorom, którzy przywitali nas niebywałą gościnnością i serdecznością, a także wspierali nas w przypadku problemów. Ten wyjazd zalicza się do naprawdę udanych.

Piotr Węgrzyniak