Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Move to be Moved and Moved Others - szkolenie w Turcji

W dniach 20 -28 października 2019 r. wolontariuszki Stowarzyszenia Sztukater - Dominika, Izabela oraz Marta uczestniczyły w szkoleniu „Move to be Moved and Moved Others", realizowanym w ramach programu Erasmus+. Projekt odbył się w miejscowości Şirince w Turcji.

 

PONIŻEJ PRZEDSTAWIAMY RELACJE NASZYCH WOLONTARIUSZEK.

 

Dominika

W związku z działalnością programu ERASMUS+, odbył się w Sirince, w Turcji, projekt „Move to be moved and move others” zorganizowany przez Kultur & Art. Miał on miejsce w dniach 20-28.10.2019r.. W projekcie uczestniczyło 21 osób z 7 państw (Polska, Włochy, Bułgaria, Litwa, Łotwa, Niemcy, Macedonia). Prowadzącymi były Ilze Zirina oraz Ieva Grundsteine.

 

Ze względu na różne godziny przybycia do miejsca docelowego, 20.10.2019r. projekt rozpoczął się krótką integracją w godzinach wieczornych. Drugiego dnia odbyła się rozbudowana wersja integracji, wiele ćwiczeń związanych z kinestetyką i zaufaniem oraz zapoznanie z teorią contemporary dance. Trzeciego dnia odnajdywaliśmy siebie w swoim ciele oraz dyskutowaliśmy o kinestetyce w nauczaniu. Dzień czwarty był dniem pełnym wrażeń, ponieważ po podsumowaniu drugiego i trzeciego dnia, stworzyliśmy performance i zaprezentowaliśmy go miejscowej ludności. Było to niezwykłe doświadczenie. Piątego dnia projektu podsumowywaliśmy nasz performance, wyciągaliśmy wnioski, a następnie udaliśmy się na wycieczkę do Ephesus, gdzie zrelaksowaliśmy się nad cudownym morzem i wśród niesamowitych zabytków. Szóstego dnia odbywały się kolejne ćwiczenia związane z kinestetyką, a następnie planowaliśmy i omawialiśmy z prowadzącymi szkolenie zajęcia, które mieliśmy poprowadzić dla pozostałych uczestników projektu w dniu następnym. Ja wraz z Meltem przygotowałyśmy zajęcia łączące matematykę i kinestetykę. W trakcie naszej sześćdziesięciominutowej lekcji pokazałyśmy, jak w prosty sposób można nauczyć dzieci rozumienia takich pojęć, jak symetria oraz asymetria, wykorzystując do tego ruch. Przedostatniego dnia odbyło się podsumowanie szkolenia oraz omówienie realizacji projektów/szkoleń/warsztatów, które będziemy realizować po powrocie do kraju. 28.10.2019r. udaliśmy się w drogę powrotną do naszych państw. Był to dzień pełen wzruszeń.

 

Najważniejsze wnioski do jakich doszliśmy wspólnie podczas projektu, to uczenie przy pomocy kinestetyki jest dobre, ponieważ:
- uczniowie wyrażają siebie,
- popularyzowanie zdrowego stylu życia,
- bardziej przyjazny dla uczniów sposób nauczania,
- skuteczniejszy sposób nauczania,
- nauka umiejętności społecznych,
- wzmacnianie pewności siebie u dzieci,
- odkrywanie samego siebie,
- nauka organizacji i planowania,
- rozbudzanie kreatywności,
- dawanie inspiracji,
- wzrost efektywności w nauczaniu,
- mniej stresujący sposób nauczania,
- zastosowanie teorii w praktyce.

 

Dominika Pochylska
5 listopada 2019

Izabela

 Warszawa, 05.11.2019 r.
SPRAWOZDANIE ZE SZKOLENIA ERASMUS +
„MOVE TO BE MOVED AND MOVE OTHERS”
Sirince, Turcja, 20-28.10.2019 r.

 

1. Przebieg szkolenia
Szkolenie „Move to Be Moved and Move Others” dotyczyło uczenia się poprzez ruch – tzw. „edukacji kinestetycznej”. Składało się ono przede wszystkim z ćwiczeń ruchowych, refleksji nad nimi, ćwiczenia różnych możliwości prowadzenia rozgrzewki i wprowadzania grupy w nowe dla niej zagadnienia, a także prowadzenia podsumowania ćwiczeń i pobudzania do autorelefksji i wymiany spostrzeżeń w grupie. Niewątpliwie duża część kursu była poświęcona zagadnieniom relacji w grupie, wzmacniania poczucia własnej wartości, rozumienia własnego ciała i jego roli w życiu, związków z umysłem, emocjami i psychiką, ponadto także kwestiom zaufania do samych siebie i do ludzi wokół. W trakcie szkolenia całą grupą przygotowaliśmy performens, a także w mniejszych grupach tworzyliśmy i realizowaliśmy warsztaty dla pozostałych uczestników. Poznaliśmy wiele metod edukacji nieformalnej oraz ćwiczeń, które mogą zostać wykorzystane w naszej dalszej pracy. Innym kluczowym elementem szkolenia była integracja uczestników z różnych krajów i ich sieciowanie pod kątem potencjalnej dalszej współpracy.

 

2. Rezultaty szkolenia - perspektywa uczestniczki

Dzięki szkoleniu poznałam wiele nieznanych mi dotąd metod pracy warsztatowej z zakresu edukacji nieformalnej. Przeprowadziłam własne warsztaty wraz z dwiema innymi uczestniczkami i uważam je za bardzo udane, co wzmocniło moją pewność siebie jako edukatorki. Poznałam także cały wachlarz ćwiczeń, które potrafię powtórzyć i zaprezentować, rozumiem także, czemu one służą. Trening był bardzo inspirujący, rozwijający ruchowo, emocjonalnie, intelektualnie i społecznie.

 

3. Rezultaty szkolenia – perspektywa edukatorki
Dzięki szkoleniu w najbliższym czasie przeprowadzę cztery 1-godzinne warsztaty ruchowe dla dzieci oczekujących na status uchodźcy, mieszkających w Warszawie. Warsztaty będą miały na celu nauczyć dzieci samoregulacji emocjonalnej, poznać lepiej możliwości swojego ciała, wzmocnić samoocenę, poczucie sprawczości i pewność siebie oraz zaufanie do samych siebie i do grupy, ponadto poprawić relacje w grupie, zbadać granice pomiędzy tym, co jest zabawą, a co przemocą, określić swoje granice i dostrzec granice innych osób. Warsztaty pomogą dzieciom także nauczyć się identyfikować i nazywać emocje, dostrzec sposoby, na jakie wyrażane są one przez ciało i nauczyć się radzić sobie z nimi. W dalszej perspektywie, także czerpiąc z doświadczeń wyniesionych ze szkolenia, planuję także przeprowadzić warsztaty dla nastolatek i kobiet.

 

Izabela Orłów

Marta

Sprawozdanie z uczestnictwa w projekcie szkoleniowym dla edukatorów na temat świadomego wzmacniania pozycji młodych ludzi poprzez kinestetyczne podejście do uczenia się "Move to Be Moved and Move Others".

 

Organizacja koordynująca: Kultur und Art z Detmold w Niemczech

 

Miejsce: Tiyatro Medresesi, Şirince (niedaleko Izmiru w Turcji)

 

Uczestnicy projektu: edukatorzy, nauczyciele, instruktorzy ruchowi, teatralni, tancerze, animatorzy kultury, pracownicy społeczni z ośmiu krajów: Turcji, Niemiec, Łotwy, Litwy, Polski, Włoch, Bułgarii i Macedonii Północnej

 

Szkolenie prowadziły:
Ilze Zīiriņa (Łotwa) – tancerka, choreografka i pedagożka tańca
Ieva Grundšteine (Łotwa) – trenerka edukacji pozaformalnej, koordynatorka projektów międzynarodowych

 

Dziewięć dni spędzonych w Turcji to:

 ponad 50 godzin wspólnej pracy – zajęć warsztatowych: aktywności fizycznej, ruchowej oraz integracji, refleksji, analizy i wymiany doświadczeń, zdobytych umiejętności
 wykład dotyczący tańca współczesnego z perspektywy edukacji kinestetycznej, wsparty filmami fragmentów prac Piny Bausch, Mariny Abramović, Williama Forsythe’a, Davida Zambrano oraz analizą elementów ruchu dotyczących: ciała, akcji, przestrzeni, czasu i czasowania oraz energii
 perfomans dla lokalnej społeczności i dyskusja po nim
 jednodniowe laboratorium z 8 przygotowanymi przez uczestników zajęciami dla innych uczestników projektu dotyczących różnych zagadnień, wspieranych działaniami ruchowymi, pt. „Mogę”, „Zaufanie”, „Podążaj za mną”, „Żywioły”, „Wyraź się przez kolor”, „Jak przenosić góry”, „Spójrz z innej perspektywy”
 Wycieczka nad morze i do Efezu
 Dyskusje i przyjaźnie

 

Uczestnicy:
Grupa osób biorących udział w szkoleniu była mocno zróżnicowana. Oprócz różnic kulturowych wynikających z narodowości każdy z uczestników projektu miał inne doświadczenie ruchowe bądź taneczne a także inne doświadczenia w pracy z młodymi ludźmi. Różnica wieku pomiędzy najmłodszym a najstarszym uczestnikiem to prawie 30 lat. Różnice te nie stanowiły jednak problemu we wzajemnym porozumieniu, chęci współpracy oraz wymianie towarzyskiej i przyjacielskiej.

 

Opis szczegółowy przebiegu szkolenia:

Całość szkolenia podzielona była zasadniczo na dwie części – pierwsze cztery dni (włączając dzień przyjazdu) zawierała intensywny trening fizyczny i analityczny. Pierwszy dzień to ćwiczenia integracyjne, dotyczące poznania się nawzajem i swojego ciała w ruchu. Kolejne dni to mocne doświadczenia ruchowe, prowadzące w dużej mierze do przygotowania performansu, który odbył się czwartego dnia wieczorem w amfiteatrze Tiyatro Medresesi pokazany lokalnej społeczności.

 

Podczas pierwszego etapu szkolenia uczestnicy doświadczali możliwości swojego ciała, świadomości ruchu, współdziałania z przestrzenią, partnerem (-ami): w jaki sposób „słuchają” swojego ciała i ruchu oraz ciał i ruchu innych osób, jaka jest siła intencji ich ruchu, energia i balans – równowaga, w jaki sposób ciało w ruchu znajduje się w przestrzeni i na różnych jej poziomach. Spotkania warsztatowe to również działania integracyjne i analiza doświadczeń. Drugiego dnia po przyjeździe uczestnicy zostali podzieleni na „rodziny”. W każdej noszącej tureckie nazwisko „rodzinie” znajdowali się członkowie z różnej narodowości. „Rodzina” spełniała zadanie wspierające, ale również służyła wymianie doświadczeń i podzieleniu się wnioskami z kolejnych aktywności. W dzień poprzedzający performans, wieczorem odbył się wykład, który w sposób teoretyczny przygotował uczestników do publicznego występu – omawiając równe formy dzieła scenicznego prowadząca Ilze Zīiriņa zaprezentowała fragmenty prac światowych artystów tańca i performansu: Piny Bausch, Mariny Abramović, Williama Forsythe’a, Davida Zambrano. Omówiła również elementy analizy ruchu dotyczące ciała, akcji, przestrzeni, czasu i energii.

 

Dzień po performansie to przedpołudniem czas refleksji, wymiany doświadczeń po występie i informacje zwrotne a po południu wolne od typowych zajęć: wycieczka nad morze i do Efezu.

 

Drugim etapem szkolenia było przygotowanie i wykorzystanie zdobytych umiejętności – przeprowadzenie warsztatów w ramach laboratorium. Prowadzące omówiły szczegóły opracowania programu zajęć warsztatowych i zaproponowały przykładowe tematy. Każdy z uczestników w grupach dwu-, trzyosobowych przygotowywał warsztat dla innych. Po wyborze tematów i dobraniu się w grupy uczestnicy opracowywali własny realizacji przygotowany został program laboratorium, które odbyło się kolejnego dnia. Odbyło się osiem warsztatów – cztery przed południem i cztery po południu, po dwa jednocześnie – w pomieszczeniu i na zewnątrz. Każdy z uczestników prowadził własne zajęcia oraz wybierał trzy aktywności, prowadzone przez innych uczestników projektu, w których uczestniczył. Każdy warsztat zakończony był wymianą informacji zwrotnych z uczestnikami oraz z obserwującą działania instruktorką.

 

Ostatni dzień przed wyjazdem to omówienie laboratorium, dyskusje w małych grupach na temat kontrowersyjnych stwierdzeń i pytań na temat doświadczeń kinestetycznych, pozaformalnej edukacji, prowadzenia zajęć, itp. i omówienie ich w dużej grupie. Podsumowaniem szkolenia były przygotowane w „rodzinach” statystyki: 5-6 śmiesznych faktów, 3-4 „rzeczy”, które zostaną zabrane przez uczestników do domu i prezentacja ruchowa szczególnie ważnych lub istotnych momentów szkolenia. „Rodziny” miały również czas na pożegnanie i „rodzinne” rytuały.

 

Wnioski:

We współczesnym świecie dominuje analiza i edukacja oparta głównie na umyśle, intelekcie. Wiadomo jednak, że każdy człowiek uczy się poprzez różne zmysły: słuch, wzrok, mowę i ciało-ruch. Pierwszą informacją, jaką otrzymujemy o człowieku spotykając go po raz pierwszy jest ta, która płynie z ciała i ruchu. Mówi się, że „ciało nie kłamie”, pierwsze reaguje na różne bodźcie zanim umysł zdąży to zanalizować. Dlatego idea, aby uczyć poprzez ruch, wydaje się ideą bardzo słuszną i jednocześnie pożądaną. Dzięki doświadczeniu zwiększonej świadomości ciała – zwiększa się pewność siebie. Ruch, aktywność zwiększa poziom endorfin, co wpływa na poprawę nastroju. Wszystkie te czynniki powodują, że doświadczenie kinestetyczne jest bardzo pomocne w pracy z młodymi ludźmi. Praca ta zwiększa świadomość siebie a tym samym podnosi poczucie własnej wartości, podnosi nastrój, podczas pracy z partnerem, uczy budowania relacji. Niebagatelnym wydarzeniem projektu była możliwość wzięcia udziału w perfomansie. Każdy z uczestników mógł zaprezentować się publiczności, „pokazać” siebie, wyrazić własną ekspresję – celem nie było zaprezentowanie „dzieła” – widowiska, które spełniałoby wygórowane kryteria artystyczne – choć nie można również stwierdzić, że nie „trzymało poziomu”, o co zadbały instruktorki szkolenia. Z pewnością każdy z uczestników projektu MOVE TO BE MOVED AND MOVE OTHERS wykorzysta zdobytą wiedzę i umiejętności w swojej dalszej pracy i w życiu.

 

Marta Zawadzka

 

GALLERY/GALERIA:

 

 

W związku z działalnością programu ERASMUS+, odbył się w Sirince, w Turcji, projekt „Move to be moped and move others” zorganizowany przez Kultur & Art. Miał on miejsce w dniach 20-28.10.2019r.. W projekcie uczestniczyło 21 osób z 7 państw (Polska, Włochy, Bułgaria, Litwa, Łotwa, Niemcy, Macedonia). Prowadzącymi były Ilze Zirina oraz Ieva Grundsteine.

 

Ze względu na różne godziny przybycia do miejsca docelowego, 20.10.2019r. projekt rozpoczął się krótką integracją w godzinach wieczornych. Drugiego dnia odbyła się rozbudowana wersja integracji, wiele ćwiczeń związanych z kinestetyką i zaufaniem oraz zapoznanie z teorią contemporary dance. Trzeciego dnia odnajdywaliśmy siebie w swoim ciele oraz dyskutowaliśmy o kinestetyce w nauczaniu. Dzień czwarty był dniem pełnym wrażeń, ponieważ po podsumowaniu drugiego i trzeciego dnia, stworzyliśmy performance i zaprezentowaliśmy go miejscowej ludności. Było to niezwykłe doświadczenie. Piątego dnia projektu podsumowywaliśmy nasz performance, wyciągaliśmy wnioski, a następnie udaliśmy się na wycieczkę do Ephesus, gdzie zrelaksowaliśmy się nad cudownym morzem i wśród niesamowitych zabytków. Szóstego dnia odbywały się kolejne ćwiczenia związane z kinestetyką, a następnie planowaliśmy i omawialiśmy z prowadzącymi szkolenie zajęcia, które mieliśmy poprowadzić dla pozostałych uczestników projektu w dniu następnym. Ja wraz z Meltem przygotowałyśmy zajęcia łączące matematykę i kinestetykę. W trakcie naszej sześćdziesięciominutowej lekcji pokazałyśmy, jak w prosty sposób można nauczyć dzieci rozumienia takich pojęć, jak symetria oraz asymetria, wykorzystując do tego ruch. Przedostatniego dnia odbyło się podsumowanie szkolenia oraz omówienie realizacji projektów/szkoleń/warsztatów, które będziemy realizować po powrocie do kraju. 28.10.2019r. udaliśmy się w drogę powrotną do naszych państw. Był to dzień pełen wzruszeń.

 

Najważniejsze wnioski do jakich doszliśmy wspólnie podczas projektu, to uczenie przy pomocy kinestetyki jest dobre, ponieważ:

- uczniowie wyrażają siebie,

- popularyzowanie zdrowego stylu życia,

- bardziej przyjazny dla uczniów sposób nauczania,

- skuteczniejszy sposób nauczania,

- nauka umiejętności społecznych,

- wzmacnianie pewności siebie u dzieci,

- odkrywanie samego siebie,

- nauka organizacji i planowania,

- rozbudzanie kreatywności,

- dawanie inspiracji,

- wzrost efektywności w nauczaniu,

- mniej stresujący sposób nauczania,

- zastosowanie teorii w praktyce.

 

Dominika Pochylska

5 listopada 2019

Podziel się!

Komentarze:

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial