Polish Mandala w Stambule

Symbole, znaki, metafory… Są to nieodłączne elementy kultury na całym świecie. Tak jak wiele ich istnieje, w tak różny sposób można je interpretować. O jednych mówi się więcej, o innych mniej. O takich, które może nie są rozpowszechnione ale zdecydowanie są rozpoznawalne warto mówić. Dlatego też właśnie tematem warsztatów z rękodzieła narodowego w Stambule była polska mandala.

„Cultur Hub” to międzynarodowa wymiana młodzieży, która została zorganizowana w ramach programów młodzieżowych Erasmus +. Projekt był koordynowany dzięki współpracy Dyrekcji Miejskiej Büyükçekmece, lokalnych wolontariuszy oraz czterech krajów partnerskich z Europy. W ten sposób 40 osób z 5 krajów, w dniach 15-26 kwietnia 2019 r., spędziło niezwykle aktywny, a nade wszystko twórczy, czas w Stambule, w Turcji. Tematem przewodnim tego wyjątkowego spotkania było właśnie rękodzieło jako kultura ludowa. Uczestnicy mieli okazję nie tylko porozmawiać o historii i tradycji swoich krajów ale także nauczyć się wielu ciekawych rzeczy od siebie nawzajem. Co więcej, mieli niezwykłą okazję by poznać siebie bliżej. Ludzie z tak odmiennych państw ja: Turcja, Polska, Bułgaria, Rumunia oraz Macedonia są zdecydowanie różni. Projekt w Stambule pozwolił poznać te różnice, porozmawiać o nich a także pokazać, że można spędzić wspaniały i produktywny czas razem, na tyle, że na koniec nie chce się wyjeżdżać…

Wyjazd nie odbyłby się bez Stowarzyszenia Sztukater- Organizacji Pożytku Publicznego, która pomogła wysłać reprezentację Polski do Turcji. W ten sposób grupa w składzie: Paulina Gierszewska, Wiktora Gałczyńska, Klaudia Mądro, Karol Bogdan, Mateusz Gołąbek, Konrad Chuchla, Klaudia Gurkowa, ze świetnym liderem, (sprawdził się wzorowo!) na czele, którym była Monika Bliska, poradziła sobie bardzo dobrze i dzięki zaangażowaniu tych młodych ludzi świat mógł poznać bliżej nie tylko przepiękną, polską mandalę ale i cały nasz wyjątkowy kraj.

Mandala to wszechświat, swoiste połączenie człowieka z bytem nieskończonym. Dobrze by o tym pamiętać i w dobie wielokulturowości, różnorodności oraz odmienności potrafić zidentyfikować własny kawałek tego przepięknego, przekolorowego i przeogromnego świata.

Sprawozdanie

Uczestnik: Mądro Klaudia

Projekt „Cultural Hub: Handicraft for Intercultural Learning”

Miejsce: Stambuł, Turcja

Termin: 15.04.-26.04.2019r.

Dzień pierwszy przeznaczony został w całości na przyloty oraz zakwaterowanie. Wieczorem, kiedy wszyscy uczestnicy byli już na miejscu, odbyło się krótkie spotkanie zapoznawcze.

Drugiego dnia Organizatorzy zapoznali nas z ideą projektu, planem na kolejne dni oraz system pracy. Omówiliśmy idee programu Erasmus+; wspólnie uzgodniliśmy zasady, które miały nas obowiązywać podczas pobytu. Treści teoretyczne prowadzono zamiennie z zadaniami ruchowymi mającymi na celu większą integrację i wzajemne zapoznanie się. Po zajęciach odbył się wieczorek kulturalny prowadzony przez grupy z Polski oraz Rumunii zapoznający z kulturą swoich krajów.

Kolejnego dnia po porannych warsztatach odwiedzamy Centrum Byuycekkmece, Municipality Center; zapoznajemy się z partnerami oraz miejscem, w którym odbędzie się wystawa. W dniu czwartym ciągle pracujemy całą grupą, wykonujemy zadania zbiorowe. Poznajemy się.

Piątego dnia w godzinach porannych odbywają się warsztaty rękodzieła polskiej grupy. W sesji popołudniowej rumuńskiej. Wieczorem Macedonia oraz Bułgaria prezentują kulturę swojego kraju. Dzień szósty analogicznie poświęcony jest na warsztaty grupy z Bułgarii oraz Macedonii.

Kolejny dzień był dniem wolnym od zajęć - przeznaczonym na wycieczkę do Stambułu. Zorganizowany został dla nas transport i prowiant, w mieście mieliśmy czas wolny.

Ósmego dnia na prośbę uczestników w sesji porannej zorganizowaliśmy dodatkowe warsztaty nawiązujące do tradycji wielkanocnej. W godzinach popołudniowych udaliśmy się do Centrum Byuycekkmece przygotować przestrzeń do wystawy. Następnego dnia w tym samym miejscu odbywają się profesjonalne warsztaty z rękodzieła. Na czterech stanowiskach grupy uczyły się tworzyć pacynki, tkać wzory szydełkiem, tworzyć biżuterie ze szkła oraz farbować materiał na wodzie.

Dzień dziesiąty to otwarcie wystawy. Wręczenie podziękowań oraz certyfikatów. Wieczorem odbywa się spotkanie z Organizatorami z miasta połączony z tureckim wieczorem kulturalnym.
Dzień jedenasty to ewaluacja projektu. Przygotowanie europass’ów. Zamknięcie projektu. Kolejny i ostatni dzień w całości zostaje przeznaczony na wyloty.

Podczas projektu zdobyliśmy obszerną wiedzę o kulturach 4 krajów, mogliśmy podzielić się doświadczeniem i wiedzą o Polsce, nauczyliśmy się współpracować w międzynarodowym gronie operując językiem angielskim. Mieliśmy możliwość zmierzyć się z tradycjami różnych państw poprzez tworzenie typowego dla nich rękodzieła. Poznaliśmy smaki, tańce, muzykę i zwyczaje Bułgarii, Macedonii, Rumunii i Turcji oraz bezpośrednio ich przedstawicieli. Dodatkowo nauczyliśmy się technik usprawniających pracę w grupie.

Cultural Hub - Handicraft for Intercultural Learning

15.04.2019 - 25.04.2019

Sprawozdanie

Projekt Cultural Hub - Handicraft for Intercultural Learning, odbył się w mieście Büyükçekmece w prowincji Stambuł w dniach 15.04.2019 - 25.04.2019. Jak sugeruje sama nazwa projektu, to właśnie rękodzieło było jego tematem przewodnim i pod kątem pewnych podobieństw w tradycjach rękodzielniczych dobrano państwa, z których mieli pochodzić uczestnicy. W projekcie brało udział czterdzieścioro uczestników z Polski, Turcji, Rumunii, Macedonii i Bułgarii.

Moja podróż rozpoczęła się w przeddzień projektu w Krakowie. Po locie ukraińskimi liniami lotniczymi przed Kijów (i odnotowaniu by nigdy więcej nie korzystać z usług ukraińskich linii lotniczych) dotarłem Stambułu. Wielkość tego miasta robi ogromne wrażenie, szczególnie w połączeniu z jego malowniczym położeniem. Jako że był to okres poprzedzający wybory samorządowe w Turcji, nie sposób było przeoczyć liczne banery i billboardy z wizerunkiem znanego sprzedawcy arbuzów (aktualnie prezydenta Republiki Tureckiej), Recepa Erdoğana, udzielającego swojego poparcia lokalnym kandydatom. Już w ciągu kilku godzin od przylotu rzuciła mi się w oczy niezwykła monotonia tureckich meczetów - większość z nich była w mniej lub bardziej udany sposób inspirowana Hagią Sofią.

Po południu w centrum miasta oczekiwał na na bus przysłany przez organizatorów, mający zabrać nas na miejsce projektu. Ze względu na stambulski ruch uliczny podróż zajęła więcej niż powinna, lecz ostatecznie późnym popołudniem udało dotrzeć się do hotelu Kumburgaz Marin Princess Hotel w Büyükçekmece. Pierwsze wrażenie było bardzo pozytywne - widok na morze i basen z okna hotelu, liczne atrakcje i smaczne, acz monotonne jedzenie pozytywnie nastawiły wszystkich przed początkiem projektu.

Pierwszy wieczór spędziliśmy na poznawaniu siebie nawzajem, a następne kilka dni poświęcono aktywnościom mającym na celu integrację grupy przy uświadomieniu sobie dzielących nas różnic światopoglądowych.
Interesujące i wyczekiwane przez wszystkich były wieczorki kulturowe organizowane przez przedstawicieli obecnych na projekcie państw. Jako pierwsza występowała polska grupa. Oprócz krótkiego quizu z wiedzy o Polsce, częstowaliśmy innych uczestników przywiezionymi z polski przysmakami: między innymi krówkami, ptasim mleczkiem czy kabanosami. Prezentacja delegacji z Rumunii przebiegała podobnie, a grupa (jak się okazało) Albańczyków z Macedonii zaprezentowała filmiki o Macedonii i Albanii, z czego głównym przekazem tego drugiego było to, że ten kraj nie jest aż tak zły jak wszyscy myślą. Serca wszystkich Polaków skradło wystąpienie Bułgarów. Po przedstawieniu wspaniałej historii tego wielkiego narodu, nadszedł czas na poczęstunek. Inaczej niż inni, przywieźli oni z Bułgarii domową rakiję w plastikowych butelkach, a całość bułgarskiego jedzenia stanowiła sałatka (w barwach flagi tego cudownego kraju oczywiście), przygotowana z “pożyczonych” z hotelowej restauracji składników. To bardzo słowiańskie zachowanie uświadomiło nam braterstwo pomiędzy naszymi narodami.

Czwartego dnia projektu rozpoczęły się przygotowane przez uczestników warsztaty, mające na celu zaprezentowanie charakterystycznego dla naszych krajów rękodzieła. Na naszych warsztatach uczestnicy wykonywali “polską mandalę”. W niewielkich, czteroosobowych grupach, mieli oni wspólnie stworzyć mandalę składającą się z wyciętych z różnokolorowego papieru wzorów, zarówno tradycyjnie polskich, jak i charakterystycznych dla swoich własnych krajów. Polskie warsztaty zostały przeprowadzone nadzwyczaj profesjonalnie przez jedną z uczestniczek, Monikę Bilską wraz z naszą pomocą. Haft na rumuńskich i albańskich sprawiał niektórym (mi) pewne problemy, lecz również należy ocenić te zajęcia pozytywnie. Drużyna z Bułgarii zdecydowała się zaprezentować filcowanie i chociaż nie sposób nazwać je bułgarskim rękodziełem, dostarczyło wszystkim wiele rozrywki. Tureckie warsztaty odbyły się kilka dni później, w oddalonym o parę kilometrów od hotelu domu kultury. Każdy miał możliwość ozdobienia chusty techniką ebru - maczając materiał w unoszącej się na wodzie farbie, wisiorka ze szkła i pacynki z wełny. Były to bez wątpienia profesjonalne warsztaty, prowadzone nie przez uczestników, a przez osoby zajmujące się tym zawodowo.

Oprócz zajmowania się rękodziełem, mieliśmy też możliwość zobaczyć miasto w którym przebywaliśmy oraz zapewniono nam jeden dzień wolny w Stambule. Spędziłem go dość aktywnie: tym razem, w przeciwieństwie do zwiedzania przed projektem, skupiłem się na zobaczeniu mniej znanych turystom miejsc. Najbardziej cenię sobie wizytę w katedrze św. Jerzego, gdzie miałem zaszczyt zobaczyć i pocałować rękę Jego Świątobliwości Arcybiskupa Konstantynopola – Nowego Rzymu i Patriarchę Ekumenicznego, Bartłomieja I. Niewiele mniejsze wrażenie zrobiła na mnie wizyta na murach Konstantynopola.

Zwieńczeniem projektu była wystawa naszych prac we wspomnianym już domu kultury w Büyükçekmece a następnie podsumowaniem całego projektu. W opinii większości był to najlepszy projekt na jakim byli, nie tylko ze względu na ogromne fundusze weń włożone, ale też ze względu na innych uczestników. Projekt ten był okazją do poznania ludzi o niekiedy fundamentalnie różnych poglądach, od religii po politykę i wszyscy dość niechętnie wyjeżdżali z Büyükçekmece.

W wymianie brało udział 8 przedstawicieli z Polski w tym jeden lider. Wszyscy posługiwali się językiem angielski na bardzo dobrym poziomie. Czynnie brali udział we wszystkich zajęciach, bez potrzeby dodatkowego tłumaczenia. W trakcie warsztatów pt. Polska Mandala każdy z uczestników wspierał prowadzącą (Monikę Bilską) w realizacji projektu, tłumacząc kolegom i koleżankom z innych krajów jak wykonać łowicką wycinankę. Jako lider muszę dodać, że nie spodziewałam się tak szybkiego zgrania się grupy. Byli otwarci na nowe wyzwania jakim był czynny udział w zajęciach plastycznych (zwłaszcza w haftowaniu czy filcowaniu), z którymi większość nie miała do tej pory styczności. Tą wymianę można było zaliczyć do bardzo udanych. Nowe znajomości i doświadczenia na pewno zostaną na długo w sercach uczestników. Muszę dodać, że prowadzący tą wymianę kulturową Neslihan Cecen i Zafer Simsek udowodnili, że wspaniale nadają się do roli jaką obrali w tym projekcie. Potrafili bardzo dobrze zarządzać czasem i porządkiem w grupie, rozładowywali wszystkie napięcia swoim poczuciem humoru.

Cultural Hub

W dniach 15-26 kwietnia razem z siedmioma innymi uczestnikami z Polski brałam udział w projekcie „Cultular Hub: Handicraft for Intercultural Learning”, który odbywał się w Istambule. Oprócz naszej grupy, byli z nami studenci z Bułgarii, Macedonii, Turcji i Rumunii. Byliśmy zakwaterownani w Kunburgaz Marin Princess Hotel i tam też odbywała się większość warsztatów. Cały program skupiony był wokół tematu rękodzieła, ale przede wszystkim, miał na celu poszerzenie naszej wiedzy o kulturze i zwyczajach panujących w krajach poszczególnych uczestników.

Pierwszego dnia, tuż po dotarciu do hotelu, mieliśmy zaplanowany wieczór zapoznawczy, który był przepełniony grami integracyjnymi. Dzięki temu mogliśmy się lepiej poznać, a także każdy miał okazję powiedzenia kilka słów o sobie. Następny dzień rozpoczął się od „energajzera”, mogliśmy na nim dowiedzieć się więcej o całym projekcie Erazmus+ oraz o krajach z których pochodzimy. Kolejne dni upłynęły nam na dyskusjach związanych z tolerancją, miejszościami narodowymi i trudnymi życiowymi wyborami. Spędziliśmy wiele godzin na rozmowach o kulturze i panujących zwyczajach, dzięki czemu mogliśmy poznać najróżniejsze punkty widzenia, często bardzo odmienne od naszych. Dodatkowo na wieczorach kulturalnych mieliśmy okazję spróbować przekąsek i słodyczy przywiezionych przez uczestników, a nawet nauczyć się podstaw tańców narodowych.

Każda grupa uczestnicząca w projekcie, miała za zadanie przeprowadzić warsztaty rękodzięła. Zostaliśmy wylosowani jako pierwsi i zaprezentowaliśmy wykonanie polskiej Mondali. Grupa z Rumunii prezentowała wyszywanie wzorów, Bułgaria - robienie obrazów z filcu, zaś Macedonia wyszywanie ozdobnych motyli. Na warsztaty z rękodzieła tureckiego przeznaczony był oddzielny dzień, pod okiem lokalnych specjalistów robiliśmy zawieszki do naszyjników, farbowaliśmy chusty i robiliśmy pacynki. W niedzielę wspólnie udaliśmy się do centrum Istambułu, gdzie mieliśmy cały dzień wolny, przeznaczony do naszej dyspozycji. Odwiedziłam takie miejsca jak Hagia Sofia, Blue Mosque, a nawet byłam w azjatyckiej części Turcji. Kolejne dni upłynęły nam na przygotowaniach do wystawy naszych prac. Pod koniec wyjazdu nastąpiło jej uroczyste otwarcie, które odbyło się w Center of Culture in Buyukeemece, gdzie otrzymaliśmy również nasze certyfikaty, a potem zjedliśmy wykwintną kolację. Ostatni dzień minął nam na podsumowaniu projektu i pożegnaniu.
Bardzo cieszę się, że mogłam wziąć udział w tym projekcie. Był to bardzo wyjątkowy czas, pełen nauki, nowych doświadczeń, poznawania nowej kultury, przełamywania barier językowych i obalania stereotypów z jakim jechałam do Turcji.

Cultural Hub: Handicraft for Intercultural Learning: Istanbul 15.04-26.04.19

15.04- przyjazdy

Tamtego dnia przedstawiciele wszystkich krajów biorących udział w projekcie przybywały na miejsce.
Kiedy byliśmy już w komplecie, mieliśmy za zadanie napisać swoje imiona oraz powiedzieć, co ona znaczą lub dlaczego właśnie takie otrzymaliśmy. Następna gra polegała na wyścigach w przytulaniu. Rząd, który pierwszy wyprzytulał wszystkich członków swojej ekipy wygrywał.

16.04

Wciąż nie znaliśmy się dobrze i mieliśmy spore problemy, żeby spamiętać taki ogrom zagranicznych imion.Dlatego też kontynuowaliśmy zabawy, by przyswoić nowe informacje, a także lepiej się poznać. Potem stworzyliśmy akwarium. Każdy z nas stworzył rybki z oczekiwaniami dotyczącymi projektu oraz śmieci, na których pisaliśmy obawy i lęki. Kolejnym zajęciem była mission impossible, czyli wykonywanie zespołowo wielu zadań wymagających współpracy i podziału obowiązków. Na koniec trenerzy przygotowali dla nas wiadomości na temat Erasmusa + oraz projektów z nim związanych.

17.04

Omawialiśmy temat kultury, skojarzenia, które przychodzą nam do głowy na dźwięk tego słowa. Każda grupa prezentowała efekty swojej pracy. Rozstrzygalismy również, kto jest najgorszym z charakterów w opowiadaniu o Abigail i dlaczego. Po długich dyskusjach udaliśmy się zobaczyć buyukceknece. Wieczór kulturowy Polski oraz Rumunii.

18.04

Każdy otrzymał rolę do odegrania. Toczył się spór odnośnie zbudowania meczetu. Ostatecznie, po zaliczeniu głosów zezwolono na jego powstanie. Tego dnia rozmawialiśmy o naszych krajach, o kulturze za pomocą metafory góry lodowej. Wieczór kulturowy Bułgarii i Macedonii.

19.04

Odbywały się warsztaty Polski, czyli tworzenie mandali oraz warsztaty Rumunii, czyli wyszywanie symboli lub dowolnych wzorów.

20.04

Odbywały się warsztaty Bułgarii, czyli lalki z filcu oraz warsztaty Macedonii, czyli tworzenie kreatywnych motyli.

21.04

Calodniowa wycieczka do Istanbulu. Każdy miał dowolność w spędzaniu czasu na miejscu.

22.04

Ustalaliśmy jak ma wyglądać wystawa. Przygotowywalismy materiały, planowaliśmy i rozdzielalismy zadania.

23.04

W domu kultury odbyły się 4 warsztaty Turcji: tworzenie kukiełek, wyszywanie wełną za pomocą specjalistycznego sprzętu, kreowanie wzoru i przenoszenie go na materiał oraz modelowanie szkła, z którego powstawały naszyjniki.

24.04

Dzien wystawy. Uroczysty wernisaż w domu kultury oraz wręczenie certyfikatów udziału w projekcie

25.04

Dużo rozmawialiśmy o naszych doświadczeniach podczas projektu. Dzielilismy się przezwyciężonymi trudnościami, milymi chwilami. Czyscilismy akwarium z naszych lęków i sprawdzalismy, które oczekiwania zostały spełnione. Na koniec usiedlismy w kole i dziekowalismy sobie za wspólnie spędzony czas. Tego wieczoru ujawnili się nasi Secret friends, którzy przez cały pobyt wykonywali przyjazne gesty w naszym kierunku.

26.04 wyjazdy