Sprawozdanie

Moja podróż zaczęła się już 14 grudnia, gdyż do lotniska w Warszawie dzieliło mnie około 5 godzin drogi autobusem. Po dotarciu na lotnisko wraz z dziewczynami wyruszyłyśmy w długą podróż do Topoli. W drodze czekało nas kilka przesiadek i miłych zwrotów akcji. Początkowo pogoda nas zaskoczyła, gdyż przywitał nas zimowy krajobraz. Oczekiwałyśmy cieplejszej pogody niż w Polsce a trafiłyśmy na zimny, aczkolwiek przepiękny zimowy klimat. Co ciekawe już po drodze udało nam się spotkać jedną z uczestniczek projektu, przedstawicielkę Portugali. Razem podróżowałyśmy z Belgradu do Topoli, gdzie na dworcu przemiły organizator uratował nas od godzinnej drogi z walizkami w śniegu zamawiając nam taksówkę prosto do hotelu. Dzień przyjazdu był pełen oczekiwań i emocji, gdyż byłyśmy jednym z pierwszych krajów i po przydzieleniu pokoi oczekiwałyśmy na nasze współlokatorki.
Pierwszy dzień był dniem zapoznawczym. Grając w różnorakie gry mieliśmy okazje poznać nie tyle swoje imiona co dowiedzieć się trochę o osobie. Do gustu najbardziej przypadła mi gra, w której utworzone były dwa kółka z krzeseł i każdy z nas miał 5 minut na rozmowę sam na sam z uczestnikiem na konkretny podany temat. Aktywność ta pozwoliła nam już pierwszego dnia poodkrywać nasze wspólne zainteresowania.

W każdy kolejny dzień skupialiśmy się na temacie projektu. Pierwsza sesja dała nam ogromną dawkę wiedzy na temat radykalizmu i ekstremizmu pozwalając poznać ich odmiany. W ciągu kilkunastu kolejnych sesji poruszaliśmy ważne temat dotyczące stereotypów, nietolerancji, dyskryminacji, problemów wewnętrznych naszych krajów oraz jak walczyć z ciągle wzrastającym zjawiskiem ekstremizmu i radykalizmu. Udział w tym szkoleniu pozwolił mi dogłębniej zrozumieć przyczyny tego procesu oraz sposoby na jakąkolwiek walkę z zaistniałą sytuacją. Niestety w dzisiejszym świecie rozwija się to coraz szybciej a jednym z tego skutków jest wzrastający terroryzm.

Po za doszkalającymi zajęciami mieliśmy również czas na chwile relaksu. Drugiego dnia miałyśmy przyjemność udziału w Interkulturalnym wieczorze, podczas którego każdy kraj reprezentował swoje jedzenie i ważniejsze informacje na temat kultury. Reprezentując Polskę przedstawiłyśmy kilkanaście faktów związanych z historią, kulturą czy osiągnieciami Polaków. Na naszym stole serwowałyśmy swojską kiełbasę, wiejski chleb i ser oraz polskie słodycze jak Michaszki i Krówki ciągutki. Dodatkowo obdarowaliśmy każdego uczestnika skromnym podarkiem w postaci baniek z Michaszkami w barwach naszej flagi. Ten mały świąteczny podarek sprawił im ogromną przyjemność, a Michaszki uznali za jedne z najlepszych słodyczy jakie mieli okazje próbować.

Każdy wolny wieczór poświęcaliśmy na rozmowę i różnorakie gry integracyjne. Naszymi faworytami stała się Mafia wraz z karcianą grą Slap. Nie obyło się również bez bitwy na śnieżki, która szczególnie docenili Grecy i Turcy, u których śnieg, jeśli już się pojawia to bardzo sporadycznie i w małych ilościach.

Wyjazd ten dał mi niesamowitą okazję nie tyle na zaznajomienie się z tematem, ale również na poznanie kilku kultur. Byłam zaskoczona odkrywając duże podobieństwa między naszą a Serbską kulturą. Jestem ogromnie wdzięczna za możliwość wyjazdu Stowarzyszeniu Sztukater, dzięki któremu zdobyłam wielu wspaniałych przyjaciół z różnych zakątków świata oraz mogłam poszerzyć swoją wiedze na tak ważny i aktualny temat.

Izabela

Sprawozdanie

W dniach 15-23.12.2018r. Uczestniczyłam wraz z dwiema koleżankami z Polski w projekcie “Together against extremism and radicalism”, który odbył się w Serbii w przepięknym mieście Topola. Po dotarciu na lotnisku w Belgradzie zaskoczyła nas przede wszystkim pogoda. Nie spodziewałyśmy się tak śnieżnego krajobrazu. Tego już dnia poznałyśmy się z większością ludzi, z którymi pracowałyśmy już do końca projektu.

Tematem projektu, wyżej już wspomnianym, był przede wszystkim radykalizm i ekstremizm, z którego we współczesnym świecie nie każdy zdaje sobie sprawę. Pierwszego dnia sesje były bardzo przyjemne, służyły przede wszystkim zapoznaniu się zarówno z ludźmi jak i z tematem. Z każdym dniem stawały się trudniejsze, ale także bardziej interesujące. Sama jestem zaskoczona tym jak wiele nauczyłam się podczas tego projektu, skupialiśmy się przede wszystkim na tym w jaki sposób zwalczać poglądy ekstremistyczne, ale także zostaliśmy zapoznani z tematem współczesnych radykalistów. Co także zaskoczyło mnie na tym projekcie, to końcowe sesje podczas których tworzyliśmy swój własny tego typu projekt. Myślę, że wiedza praktyczna to bardzo ważna, jak nie najważniejsza część edukacji.

Tematem, który często pojawia się w mediach, czy na spotkaniach, na których ludzie wymieniają się poglądami jest terroryzm, który jest chyba najgorszym ze skutków hołdowania skrajnym poglądom tematu naszego projektu. Drugim tematem, również bardzo popularnym, są imigranci, o których także zdobyliśmy trochę wiedzy. Podczas tego tygodnia wiele wniosły w nasze życie zajęcia, ale zarówno sama rozmowa z ludźmi. Poznawanie ich kultury, religii czy historii z życia, nawet tych związanych z naszych tematem, to doświadczenie, którego człowiek nie zapomina.

Podsumowując projekt nie można zapomnieć o organizatorach i prowadzących, którzy byli bardzo zaangażowani w pracę. Świetnie zorganizowany plan dnia. Najlepszą częścią projektu była debata polityczna, w której wszyscy wczuli się w swoje role do tego stopnia, że ciężko nam było dojść do kompromisu, wszystko rozstrzygnęło się dopiero przez głosowanie. Doceniam możliwość poznania ludzi, z którymi spędziłam te kilka dni. Z tej racji chciałabym bardzo podziękować organizacji goszczącej, a także Stowarzyszeniu Sztukater, za możliwość udziału w projekcji. Nie był to mój pierwszy i ma nadzieję nie ostatni projekt.

Klaudia