Pozostali uczestnicy posłużyli się innymi formami, z których najbardziej imponująca okazał się klasyczny teatr cienia przygotowany przez grupę z Grecji, która zaprezentowała krótkie przedstawienia mitów i poszczególne sceny z historii tegoż kraju. Grupa z Węgier posłużyła się papierowymi obrazkami przytwierdzonymi na kijach, Estończycy wykorzystali plastikowe butelki, a uczestnicy z Rumunii zaprezentowali legendę przy pomocy minimalistycznych, materiałowych marionetek.

Następnego dnia mieliśmy okazję poznać jeszcze inne metody wykorzystywane w teatrze lalek, które wykorzystaliśmy podczas spektakli przygotowanych w grupach międzynarodowych na podstawie własnych scenariuszy. Był to najbardziej owocny proces tego projektu, przede wszystkim na grupę, w jakiej się znalazłam. Ambicja, otwartość i kreatywność pozwoliła nam stworzenie ciekawego, parabolicznego widowiska, które powstawało podczas długich i inspirujących dyskusji dotyczących nie tylko naszych korzeni, ale też ich wpływ na nas, personalnie, młodych, różniących się od siebie ludzi.

Projekt był wyjątkowy ze względu na ciekawą propozycję stołowania się uczestników, a ściślej rzecz ujmując, każda grupa narodowa przygotowywała kolację związaną z kuchnią danego kraju. Wieczerza (zawsze długo wyczekiwana) połączona była z wieczorem kulturalnym każdego z państw. I tak mieliśmy okazję spróbować dwóch rodzajów gulaszu, souvlaki, mięsa marynowanego w keczupie, kotletów mielonych czy kurczaka w śmietanie. Posiłki te przygotowywane były w kotłach, nad ogniskiem, co dobrze komponowało się z tematyką projektu. Ogólny charakter wymiany był bardzo swobodny, organizatorzy byli otwarci na wszelkie propozycje i uwagi, uczestnicy zaangażowani i chętni do integracji.

Polski wieczór, zakończony sukcesem, był dla nas świetną zabawą. Przygotowanie posiłku dla 30 osób na ognisku nie było najprostszym zadaniem, ale udało nam się znakomicie i wszystkim smakowało. Aby wystawić kolejne przedstawienie kukiełkowe podzielono nas na grupy, w których znajdowali się przedstawiciele różnych państw. W mojej grupie pracowało mi się świetnie! Od razu wpadliśmy na pomysł,aby stworzyć wesołe przedstawienie, wyśmiać stereotypy i pokazać, że mimo różnic kulturowych potrafimy działać w grupie, a efekty są wspaniałe. Kukiełki stworzyliśmy wykorzystując patyki, skrawki materiału, guziki, włóczki... Nasze krótkie przedstawienie zostało nagrodzone gromkimi brawami.

Organizatorzy zorganizowali nam wycieczkę do Debreczyna. Podczas czasu wolnego musieliśmy wypełnić kilka zadań. Zdjęcie serca, z tubylcami, z dziećmi koło fontanny, filmik, na którym gramy w coś z mieszkańcami miasta, filmik ,,z punktu widzenia wiewiórki''... Zadania te sprawiły, że wycieczka nie była zwykłym zwiedzaniem. Mieliśmy też jednak okazję zobaczyć przepiękną katedrę, uniwersytet oraz inne atrakcje Debreczyna. Przykro było mi odjeżdżać z Dorcas. Przez długi, długi czas będę wspominać projekt na Węgrzech, który był moim pierwszym, ale z pewnością nie ostatnim.

Projekt rozpoczął się od poznania wszystkich uczestników oraz przełamania pierwszych lodów. W kolejnym dniu każdy zespół przedstawił swoje opowieści prezentując różne techniki robienia kukiełek. Kolejne dni upłynęły bardzo kreatywnie, pracowicie i wesoło. Podzieliliśmy się na zespoły, a naszym zadaniem było napisanie opowieści, które mówiły czym dla uczestników jest świadomość europejska oraz jakie wspólne wartości, korzenie odnaleźli. Każda grupa wykazała się dużą pomysłowością i kreatywnością tworząc własnoręcznie kukiełki i pisząc nowe historie. Zwieńczeniem prac był występ na scenie i wystawienie kukiełkowego show. Oprócz warsztatów i prezentacji nie zabrakło gier i zabaw integracyjnych.

Na zakończenie dnia był czas na integracje i zabawę podczas „National nights” gdzie każda grupa prezentowała kulturę i zwyczaje swojego kraju. Co więcej podczas tych spotkań to członkowie tych grup gotowali kolacje przygotowując typową potrawę ze swojego kraju. A ostatniego dnia był czas na zwiedzania miasta.

Każde grupa będąca na obozie, miała zrobić przedstawienie dotyczące swojego kraju. Miała przedstawić wartości swojego kraju i nauczyć nas jak postrzegać dane tradycje oraz włączyć je w nasze rodzinne tradycje, tak jak np. jedzenie. Za dnia graliśmy w różne gry zespołowe, które sprawiały nam dużo frajdy, tak jak np. przeciąganie liny, berek itp. pozwalały nam lepiej się poznać. Po południu zajmowaliśmy sprawami dotyczącymi projektu. Dawało to nam wiele sygnałów, które miały pomóc nam w przedstawianiu naszej kultury i wartości. Zajęcia te bardzo pomogły nam w prezentacji naszej grupy oraz przedstawienia kukiełkowego. Dla grup z innych państw, nasze stroje, jak i przedstawianie zrobiły bardzo dobre wrażenie.

Takim przedstawieniem ukazanym poniżej pokazaliśmy naszą Polską legendę pt ' Smok Wawelski i mamy nadzieję, że przekonaliśmy uczestników spektaklu o wartości tej historii oraz ukazania morału. Każde Państwo miało też ugotować swoje narodowe potrawy. Mieliśmy bardzo dużo zabawy jak i trudu podczas gotowania. Każde danie z każdego Państwa było wyśmienite i przypadło każdemu więc inne grupy, mimo lekkiej odmienności potrawy, były bardzo zadowolone z jedzenia. Po odbytych szkoleniach pojechaliśmy w ósmy dzień do centrum Debreczyna Było bardzo ciekawie i każdy bardzo dobrze się bawił.

Projekt uważam za bardzo udany i mam nadzieję, że to co się nauczyliśmy i przeżyliśmy na długo pozostanie w naszych wspomnieniach.

Głównym zadaniem projektu było przygotowanie przedstawienia nawiązującego do źródeł człowieczeństwa, ludzkich zachowań oraz wartości. Pozwoliło to nie tylko rozwinąć własną kreatywność, lecz także dotrzeć do starych prawd i wartości ludzkich, niezmiennych od wieków, powielanych w narodowych legendach. Wnioskiem nasuwającym się w tym aspekcie jest fakt, iż stare prawy wciąż wpasowują się w obecne czasy. Wartości takie jak wybór między dobrem a złem, mądrość contra siła, uczucie contra sława, dobrobyt i pieniądze nie są nam obce.

Także czas wolny pozwolił na poszerzenie swojej wiedzy na temat innych kultur, dzięki wieczorom kulturowym oraz wielu prywatnym rozmów z członkami projektu. Również zwiedzanie dwóch największych miast Węgier - Budapesztu i Debereczyna, to niezwykła okazja do zobaczenia niesamowitego zakątka europy.