Kolejne dni projektu miały na celu omawianie i rozumienie stereotypów oraz ich pochodzenia, natomiast ostatnie dni projektu zostały poświęcone na tworzenie kolejnego teatrzyku lalek, tym razem kukiełkami zrobionymi nowymi metodami, nauczonymi podczas projektu, którego tematem również były stereotypy. Tym razem, był on przygotowywany w grupach międzynarodowych, więc ukazane stereotypy były przedstawione z punktu widzenia nie jednego, a kilku krajów, więc były tym samym bardziej obiektywne. Ponad to grupy skupiły bardziej się na przywarach i cechach uczestników, niektóre stereotypy zostały wymazane, ale za to pojawiły się nowe. Pozytywnym rezultatem projektu było to, że uprzedzenia zniknęły, a za stereotypami zaczęliśmy widzieć człowieka, a nie osobę obcą, nieprzyjazną. Projekt z pewnością skłonił do refleksji, moją osobistą jest to, że stereotypy często stwarzają uprzedzenia, a jedynym lekarstwem na to jest spotkać i poznać osobę z danego kraju oraz porozmawiać nawet na te nieprzyjemne, kłopotliwe tematy.

Stereotypy pozostają, a nawet pojawiają się nowe. Są one, tak naprawdę, opinią o niewielkiej grupie osób, jaką się poznało, ale za to mają dużą wartość dla osoby, która pozbyła się uprzedzeń i poszerzyła horyzonty. Największym zaskoczeniem były dla mnie osoby z Ukrainy, z którymi nawiązała się nić porozumienia. Obywatele Ukrainy są przez Polaków postrzegani jako osoby szukające w Polsce taniej pracy, niczym Polacy w Anglii, i są traktowani jako „osoby drugiej kategorii”. My poznaliśmy młodzież ambitną, walczącą o siebie, której wizerunek zdecydowanie odbiegał od stereotypowych Ukraińców i cieszę się, że miałam okazję pozbyć się uprzedzeń. Projekt został tak zaplanowany, że jego finał wypadł na festiwal kwiatów, więc ostatni dzień zapewnił nam rozrywkę oraz niesamowite widoki i wrażenia z parady. Program projektu był dograny i organizatorzy dali z siebie wszystko, żeby przekazać nam wiedzę oraz nakłonić do myślenia.

Jestem pewna, że wezmę jeszcze udział w tego typu projektach, wyjazdy edukacyjne są o wiele lepszą i na pewno bardziej produktywną formą spędzenia wolnego czasu w wakacje niż wygrzewanie się tydzień na plaży lub siedzenie w domu i mogę to polecić każdej osobie, która chce przeżyć coś nowego. Dziękuję organizatorom projektu: organizacji goszczącej SZÍN-BÁB Egyesület, organizacji wysyłającej: Stowarzyszeniu Sztukater oraz Ukraińskiemu i Rumuńskiemu partnerowi i oczywiście wszystkim osobom, które tam były i przyczyniły się do tworzenia projektu i wyjątkowej atmosfery.

Warsztaty prowadzone przez organizatorów zaczynały się od wielu gier pozwalających na poznanie się bliżej, zapamiętanie imion, pobudzenie myślenia i odważenie się do nawiązania pierwszych kontaktów z uczestnikami. W ten sposób byliśmy w stanie zlikwidowad pewne bariery i lepiej się poznad. Na kolejnych spotkaniach pracowaliśmy w grupach zróżnicowanych narodowościowo. Przynależnośd do innej grupy na każdych zajęciach sprawiła, że każdorazowo nasza współpraca przebiegała inaczej. Coraz lepiej poznawaliśmy się nawzajem, mogliśmy inspirowad się i mobilizowad. Każdy wykazał się ogromną otwartością wobec innych, atmosfera w grupach była zawsze przyjemna. Zajmowaliśmy się różnorodnymi pracami, które jednak miały dwa główne cele: dogłębniej przyjrzed się projektowi Erasmus + oraz poznad mechanizmy powstawania stereotypów. Organizatorzy wykazali się dużą kreatywnością wymyślając techniki, za pomocą których uczestnicy mieli wspólnie tego dokonad. Każde zadanie na koocu było dokładnie omawiane, pozwalając na lepsze zrozumienie jego sensu i odsłaniając wiele wniosków. Dostaliśmy szansę na obserwowanie, jak inni radzą sobie z problemem a także sprawdzenie siebie samych, nauczenie się nowych rzeczy o samym sobie, stawianie sobie wyzwao. Nabyliśmy również podstawowe umiejętności tworzenia kukiełek i przedstawieo.

Projekt „Discover the European Values” był niezwykle rozwijający. Zrealizowaliśmy nie tylko jego główne cele, czyli poznawanie stereotypów, dokładne ich omówienie, poznawanie innych kultur, budowanie zespołów czy zwiększenie swoich umiejętności artystycznych w przedstawieniach kukiełkowych. Każda chwila spędzona na wymianie obfitowała w nowe doświadczenia, informacje, wnioski. Wszyscy bardzo dobrze zintegrowaliśmy się i mamy nadzieję, że uda nam się pielęgnowad nowopowstałe przyjaźnie.

Kolejne dni mijały na ćwiczeniach w grupach, opracowując temat stereotypów oraz  pobudzając naszą kreatywność w skomplikowanych zadaniach takich jak budowa wieży z nitek makaronu i taśmy klejącej. Jednym z ciekawszych zajęć które zostały przez nas zrealizowane było poznanie miasta, historii oraz zwyczajów panujących w mieście. Zostaliśmy podzieleni na czteroosobowe międzynarodowe grupy, po czym otrzymaliśmy 22 zadania, które musieliśmy zrealizować w przeciągu trzech godzin. Wśród przydzielonych nam zadań było między innymi wspólne zdjęcie przy budynku, zapoznanie się z historią jakiegoś pomniku, czy policzenie lamp na jednej z głównych ulic. Głównym zadaniem jakie na nas czekało podczas wymiany, było stworzenie puppet show od całkowitych podstaw. Ten dzień nadszedł. Na początku zostaliśmy wprowadzeni, przez uczestniczkę z grupy węgierskiej, w proces robienia pacynek. Podzieliliśmy się na międzynarodowe grupy i zaczęliśmy przygotowania do spektaklu. Dostaliśmy na to zadanie kilka godzin.

W tym czasie mieliśmy przygotować pacynki oraz przedstawienie, również o stereotypach, lecz tym razem, musieliśmy je obalić. Dopiero to zadanie pokazało mi jak ważna jest współpraca i słuchanie się nawzajem, ale również wychodzenie ze swoją inicjatywą. Zabawa podczas robienia maskotek była przednia. Przedstawienia odegrane przez każdą grupę były zjawiskowe oraz bardzo pouczające. Dzięki temu zrozumieliśmy jak możemy obalać stereotypy o innych. W jaki sposób ranimy naszych rówieśników innej narodowości, mówiąc o nich w niegodziwy sposób, często niezgodny z prawdą.

Na zajęciach pracowaliśmy w grupach mieszanych narodowościowo. Jednym z zajęć było tworzenie kukiełek – poznaliśmy ich różne rodzaje oraz sposoby ich tworzenia, na koniec musieliśmy ułożyć z nimi przedstawienie na temat stereotypów. Inną bardzo ciekawą aktywnością było „city game”, polegało ono na wykonaniu określonych zadań w mieście np. zrobienie zdjęć, poznanie historycznych faktów – dzięki temu mieliśmy okazję nie tylko lepiej poznać miasto oraz jego historię, ale również poznać Węgry. Najbardziej podobały mi się wieczorki narodowe podczas których najlepiej mogliśmy poznać kulturę oraz tradycje innych krajów i mieliśmy szansę skosztować narodowe przysmaki.

Wszystkie te zajęcia były zorganizowane w bardzo ciekawy i oryginalny sposób. Od organizatorów można było wyczuć ich ogromne zaangażowanie oraz pozytywną energię, która wpływała na nas wszystkich. Wpólna praca oraz mieszkanie ze sobą przez te 7 dni bardzo nas do siebie zbliżyły z grupy obcych sobie osób staliśmy się sobie bliscy. Bardzo polecam wyjazd na projekty Erasmus+, można wiele się nauczyć, ale przede wszystkim poznać wiele bardzo ciekawych i inspirujących ludzi, poczuć się częścią grupy oraz nawiązać znajomości na lata.