„Młodzież przeciwko mowie nienawiści online" tak brzmiał temat wymiany młodzieżowej, w której miałam przyjemność uczestniczyć. Projekt odbył się w dniach 4-11 lipca 2016 w uroczej miejscowości Veliko Tarnowo w Bułgarii w ramach programu Erasmus +. Z pewnością temat wymiany był „na czasie" ponieważ w obecnych mediach wiele można spotkać hejtu, obrażania innych i stosowania negatywnych komentarzy pod kierunkiem znanych osób, grup społecznych czy religii. Myślę iż, projekt wiele mi dał. Po pierwsze dzięki warsztatom jak i dyskusjom mogłam zagłębić się w definicję mowy nienawiści. Mimo iż tak ona nas otacza i niejednokrotnie używamy tego stwierdzenia spojrzałam na to z innej strony, dzięki czemu moja definicja znacznie się poszerzyła, również o aspekty, których nie brałam od razu pod uwagę. Co więcej ważne było również wysłuchanie obecnej sytuacji nt. mowy nienawiści w krajach uczestników . Dzięki prezentacji o sytuacji w danych krajach mam szerszą wiedzę oraz informacje „z pierwszej ręki" jak ona naprawdę wygląda. Ciekawym doświadczeniem było zrealizowanie filmów do kampanii przeciwko mowie nienawiści. Dzięki temu mogłam wcielić się w rolę marketingowca, ale też spojrzeć ponownie z nowej strony na temat wymiany.

Dzięki warsztatom mogłam nie tylko podyskutować o tym czym dla mnie jest mowa nienawiści, ale współpracować z innymi osobami, wyrażać swoją opinię jak i pomysły i je realizować. W dzisiejszym świecie gdzie otaczamy się komputerami, telefonami i stałym dostępem do internetu warto być świadomym jakie korzyści z tego płyną, ale również zagrożenia, często bardzo poważne. Dzięki tygodniowym warsztatom dowiedziałam się wiele przydatnych informacji o tym czym jest mowa nienawiści, jak ją dostrzec i z nią walczyć. Co ja, jako użytkownik internetu, mediów społecznościowych mogę zrobić, aby powstrzymać wszelkie przejawy hejtu.

Resztę dnia spędziliśmy na eksploracji obszaru oraz poszukiwaliśmy pamiątek dla najbliższych. Podsumowaniem częściowym projektu okazały się czynności związane z zmontowaniem kampanii społecznych, dotyczących tematyki projektu, którą w znaczący sposób poszerzaliśmy w poprzednich dniach. Dzień zakończył się kolejnym wieczorem, tym razem uczestnicy z Turcji zauroczyli nas kulturą oraz formą jej przekazu. W dniu szóstym pobudka była wcześnie rano, ze względu na to, iż jechaliśmy do sali kongresowej, gdzie zostały na forum publicznym przedstawione wcześniej nakręcone filmy. Po seansie mieliśmy czas wolny, który spożytkowaliśmy na dalsze zwiedzanie miasta. Powrót zaowocował kolejnymi warsztatami, dotyczącymi prób stworzenia plakatów na temat różnicy pomiędzy „hate speech" a „free speech". Wieczór upłynął na kulturalnej, kulinarnej i narodowej prezentacji dotyczącej naszego kraju (Polski), na którym przedstawiliśmy historię w inscenizacji z użyciem znikomej ilości efektów multimedialnych. Po kolacji wyruszyliśmy do miasta w celu obejrzenia olśniewającego zjawiska, znanego również polskiej widowni, zwanego „pokazem świateł" przy akompaniamencie przepięknej muzyki, odbywającym się na wzniesieniu, na którym znajduje się zabytkowy zamek. W przed ostatni dzień projektu zostały nam zaprezentowane sposoby walki z „hate speech" za pomocą multimediów, z udziałem prowadzących szkolenie podczas trwania projektu. Kolejnym punktem kończącej się wymiany stała się sesja informacyjna na temat Youthpass: Czym jest Youthpass?; Po co jest? Itd. Wieczorem odbył się wieczór kulturalny uczestników z Bułgarii, wręczenie certyfikatów oraz przyjęcie uwieńczające nasze trudy i starania w formie podziękowanie za udział w projekcie dla wszystkich zgromadzonych. Ostatni dzień rozpoczął się z samego rana, kiedy to wyruszyliśmy w drogę powrotną. Po każdym projekcie należy zadać sobie pytanie: Po co to robię?; Co mi to daje?; Dlaczego mi się chce?

Różnimy się, ścierają się indywidualności, każdy kto był kiedyś na wymianie międzynarodowej odpowie na te pytania w bardziej lub mniej spersonifikowany sposób, za to subiektywnie. Moja odpowiedź jest prosta. Po co to robię? – bo odczuwam niedosyt wiedzy, aspektów kulturowych, społecznych, które mnie otaczają, poszerzam widnokrąg doznań i emocji. Co mi to daje? – dzięki poznawaniu nowych kultur, ludzi, rozwiązań na zajścia niekoniecznie mnie bezpośrednio tyczące, dojrzewam do bycia pełnowartościowym człowiekiem. Kolejna, czasami pusta, błąkająca się myśl, zostaje uporządkowane, tylko by na nowo zrodziły się pytania motywujące mnie do dalszych poszukiwań. Dlaczego mi się chce? – jestem tylko człowiekiem i nic co ludzkie, nie powinno być mi obce, przeciwności z którymi nie miałem styczności, w przyszłości mogłyby mnie zaskoczyć, przez co też skutecznie skomplikowane relacje wynikające z przynależności społecznej, kulturalnej i religijnej. Dzięki tej wymianie zmieniłem nie tylko światopogląd lecz również nastawienie do innych, infantylne wyobrażenia rzeczywistości zostały skonfrontowane z obecną sytuacją społeczną, panującą w różnych zakątkach świata. Dzięki projektowi „Hate speech online oraz organizacji „Step by step", która ów projekt bez zarzutów zrealizowała w przyszłości nie tylko zdołam się przeciwstawić wszechobecnym przejawom agresji ogólnie akceptowalnej, którą przepełniony jest Internet lecz również będę miał realny wpływ na środowisko w którym żyję, działam i rozwijam się, dzięki czemu wykorzystam w sposób aktywny wiedzę pozyskaną podczas projektu.

Rada dla Was:
Znam ludzi, którzy dużo mówią, znam ludzi, którzy biernie obserwują, od udziału w tym projekcie do tego grona mogę dodać znajomość ludzi, którzy po prostu przeciwdziałają tego typu zjawiskom, w końcu sam się do nich zaliczam a zarazem zachęcam do tego samego, bo nigdy nie wiesz czy z nieświadomego oprawcy wkrótce nie staniesz się bezbronną ofiarą w dobie cyfryzacji i zamknięcia emocjonalnego na ludzką krzywdę w sieci.

W dniach 4-11.07 Razem z innymi uczestnikami z Polski wysłanymi przez Stowarzyszenie Sztukater wzięliśmy udział w projekcie ''Youth against hate speech online'' organiowaną przez organizację Step By Step w Bułgarii w mieście Veliko Tarnowo. Mieszkaliśmy w malowniczym hotelu położonym nad górzystym miastem, dzięki temu mieliśmy ładne widoki z okna. Podczas projektu aktywnie braliśmy udział we wszelkich aktywnościach czy to team buildingowych czy też warsztatach. Dzięki gościnności gospodarzy zwiedziliśmy nie tylko całe miasto, ale również i okoliczne wioski, przeszliśmy się leśnymi górzystymi ścieżkami i rozkoszowaliśmy widokami. Na wieczorkach kulturowych mieliśmy okazję poznać inne kultury i kosztować ich cząstki poprzez jedzenie czy napoje. Graliśmy również w przygotowane przez poszczególne kraje quizy lub tańczyliśmy. Wieczory spędzaliśmy wspólnie na integracji. Podczas wymiany dowiedzieliśmy się co to jest mowa nienawiści , jak ją rozróżniać i wymyśleliśmy sposoby na jej przeciwdziałanie. Nakręciliśmy w mniejszych grupach mniejsze spoty/kampanie przeciwko mowie nienawiści, a samo ih przygotowywanie sprawiło nam wiele frajdy i satysfakcji podczas końcowego efektu. Wspaniałym i niezapomnianym przeżyciem było obejrzenie pokazu świateł i dźwięków z laserami itd. podczas pokazu na zamku w centrum miasta. Cała wymiana była niezapomnianym przeżyciem i mam nadzieję, że ludzie z którymi nawiązałem naprawdę dobre relacje, nie znikną z mojego życia!