Projekt poruszał kwestie uchodźców . Głównym celem było zbudowanie świadomości oraz rozwinięcie swojej wiedzy odnośnie tego tematu. Każdego poranka odbywały się zajęcia rozgrzewające, budujące wzajemne zaufanie oraz integrujące uczestników z wszystkich 11 stowarzyszeń. Podczas pobytu każdego dnia mieliśmy zaplanowane zajęcia grupowe podczas, których mogliśmy dowiedzieć się o sytuacji innych państw związanych z kwestią uchodźców jak i również podzielić się własnymi spostrzeżeniami czy też doświadczeniami. Po długich dyskusjach byliśmy w stanie wspólnie stworzyć listę " 10 Commandments of Hospitality in EU". Są to zasady, którymi powinniśmy się kierować, aby w dobry sposób traktować ludzi przyjeżdżających do naszego kraju. Tworząc te przykazania staraliśmy się postawić w sytuacji osób uciekających przed wojną, aby w lepszy sposób zrozumieć sytuację w jakiej się znaleźli. Dostaliśmy również możliwość wzięcia udziału w spotkaniach z osobami ściśle związanymi z tematyką naszego projektu. Pierwszą osobą była przedstawicielka Duńskiego Czerwonego Krzyża. Dowiedzieliśmy się w jaki sposób przebiega proces otrzymania statusu uchodźcy, jakie warunki muszą być spełnione oraz jakie prawa i pomoc społeczna przysługuje uchodźcom. Było to bardzo ciekawe spotkanie, ponieważ wyjaśniło funkcjonowanie systemu pomocy uchodźcom oraz przedstawicielka była niesamowicie miłą kobietą. Następnie spotkaliśmy się z uchodźcą, który przybył do Danii w czerwcu 2015 roku. Opowiedział nam o swoich przeżyciach, trudach związanych z dostaniem się do celu oraz o tęsknocie za rodziną. Ostatniego dnia pobytu w Danii odwiedził nas Csaba Toth. Udzielił nam bardzo ciekawego wykładu, podał kilka interesujących rozwiązań oraz uzmysłowił w jaki sposób powinniśmy traktować naszego rozmówcę, aby czuł się komfortowo w czasie dyskusji.

Podczas projektu oprócz zajęć edukacyjnych mieliśmy możliwość wzięcia udziału w protestanckiej mszy podczas obchodów Wielkiego Czwartku. Było to bardzo interesujące doświadczenie zważywszy na fakt iż nabożeństwo było prowadzone przez kobietę w roli kapłana, co w naszym kraju jest niespotykane. Następną ciekawą atrakcją w trakcie naszego pobytu w Danii była jednodniowa wycieczka do Kopenhagi. Organizatorzy oprowadzili nas po najciekawszych punktach turystycznych takich jak Pałac Królewski, Marmurowy kościół, dzielnica Christiania. Następnie otrzymaliśmy czas, który przeznaczyliśmy na spacer po Kopenhaga połączony z zakupem pamiątek. Bez dwóch zdań Kopenhaga należy do jednego z najpiękniejszych miast w jakim byłam.
Zdecydowaną zaletą projektu była możliwość przygotowania dla wszystkich uczestników tradycyjnych posiłków ze swojego państwa. W ten sposób można było lepiej zintegrować się z przedstawicielami innych stowarzyszeń oraz nauczyć nowych przydatnych kuchennych sztuczek.

Podsumowując, udział w projekcie było kolejnym bardzo ciekawym doświadczeniem. Była to jedyna w swoim rodzaju możliwość poszerzenia swojej wiedzy na temat innych państw. Poznaliśmy mnóstwo osób wychowanych w kompletnie innych warunkach, tradycjach etc, co pomaga w rozwoju świadomości oraz wrażliwości kulturowej. Mogliśmy rozwinąć nasze umiejętności pracy w grupie jak i przełamać bariery językowe.

Każdy uczestnik projektu miał wolną rękę – CYN przesadnie nie mobilizował do współzaangażowania się w projekt, ale nie na tym polega ich zadanie (przynajmniej niebezpośrednio). Jednak mam zastrzeżenia co do nadmiaru swobody (zaufania?) jaką obdarzyli nas organizatorzy. Szczytem góry lodowej było wyrażenie zgody na nienadzorowaną wycieczkę do Kopenhagi (w trakcie prezentacji zaproszonego gościa) dla kilku osób z programu co wydaje mi się po prostu nieodpowiedzialne. Dodatkowo, stworzyło gęstą atmosferę wśród osób, które zostały na wykładzie i zbudowało niepotrzebny podział wewnątrz grupy uczestników.
Tak jak wspomniałam na początku, ten projekt był pierwszym tego rodzaju przedsięwzięciem, w którym brałam udział, ale jestem pewna, że brak doświadczenia nie pozbawił mnie silnego przekonania, że nie wszystko było tak jak powinno. Potencjał uczestników nie został dobrze ukierunkowany i/ponieważ cele projektu nigdy nie zostały doprecyzowane. Jednak, jestem bardzo wdzięczna, że mogłam wziąć udział w takim przedsięwzięciu i ze swojej strony czuję, że wykorzystałam ten czas najlepiej jak potrafiłam.

Następnym spotkaniem była rozmowa z uchodźcą z Syrii, który to opowiedział nam swoją historię. Było to dla mnie bardzo ważne doświadczenie. Pierwszy raz w życiu mogłem porozmawiać z uchodźcą. Myślę, że na długo zapamiętam to spotkanie. Ostatnim gościem był pan Csaba Toth – Węgier obecnie mieszkający w Wielkiej Brytanii. Zajmuje się on zawodowo badaniem wzorców zachowań związanych z przynależnością kulturową. W bardzo interesujący sposób objaśnił nam jak można wykorzystać wiedzę na temat pochodzenia danej osoby do usprawnienia współpracy z taką osobą. Oprócz części formalnej mieliśmy również okazję lepiej poznać innych uczestników poprzez różnego rodzaju zabawy integracyjne oraz wycieczkę do Kopenhagi. Interesującym elementem były również prezentacje państw biorących udział w projekcie. W ramach prezentacji Polski, pokusiliśmy się o przygotowanie tradycyjnych pierogów dla wszystkich uczestników.
Podsumowując, uważam że udział w wyżej wspomnianym projekcie dał mi niepowtarzalną okazję do zgłębienia wiedzy na temat uchodźctwa, stereotypów i kultury jako czynnika warunkującego zachowania. Ponadto miałem okazję sprawdzić się jako lider grupy oraz nawiązać nowe znajomości z członkami podobnych stowarzyszeń i organizacji z innych państw. Uważam, że w najbliższym czasie wykorzystam zdobytą wiedzę w celu zmiany punktu widzenia osób w moim otoczeniu. Pragnę także podziękować stowarzyszeniu „Sztukater" za możliwość uczestnictwa w projekcie.