Piotr Stanisław Issel
ŻAL PYTANIA STAWIA
Żal odchodzić w niebyt słów,
gdy umierają wiersze pisane dla nikogo,
jak opadające z wiatrem jesienne liście,
które giną pod nawałą
śnieżnej obojętności bezlitosnej zimy.
Czy twoje słowa znaczą coś jeszcze?
Czy moje słowa są komuś potrzebne?
Czy nasze słowa do kogokolwiek docierają?
Co robić, gdy słowa już nic
lub niewiele znaczą?
Czy pęd na skróty zgubił właściwą drogę?
Czy piękno świata zmroczyła zaćma
niewidzących sedna oczu?
Czy jeszcze można twórczym słowem
zapalić cudowną lampę,
która rozjaśni mrok, rozświetli wzrok,
a taniec promieni wznieci pragnienie
wzięcia w dłonie swoich czujących
i nieobojętnych serc?
BIBLIOTECZKA