Wersja dla osób niedowidzących
Przedstawiam wam świat fantasy inny niż wszystkie
Świat tajemnic i mrocznej magii
w którym niebezpieczeństwo czai się na każdym kroku...
Gdzie nie ma czerni i bieli...
Odkrycie prawdy o sobie nie jest łatwe.
Władza... Intryga... Dziedzictwo starożytnego rodu...
Walka pomiędzy naturą drapieżcy a człowieczeństwem...
"Drasan jest pół-smokiem, mieszańcem o ludzkich cechach, któremu prawdopodobnie jest pisany los Wybrańca, ratującego świat. Brzmi to okrutnie i pachnie wielką odpowiedzialnością, dlatego też nie od razu godzi się on z takim losem. Są także inni, którym nie w smak istnienie Wybrańca o mocy ognia, który może grozić zagładą wszelkiego istnienia. A także ci, którzy chętnie zmanipulowaliby go do swoich celów. Chwieją się wieloletnie przyjaźnie i wzrastają sojusze. Świat drży w posadach w oczekiwaniu na dalszy los."
fragment recenzji Magdaleny Kułagi (pisarki)
"Półwysep Lineland to perfekcyjnie dopracowany świat przedstawiony przez autorkę, a magiczne stworzenia tylko dopełniają doskonale skonstruowaną fabułę. Magdalena Marków przełamuje wszelkie schematy książek fantastycznych ukazując wiele różnic pomiędzy klasyczną fantastyką, a jej powieścią. Tutaj nic nie jest oczywiste..."
fragment recezji Eweliny Marcinkiewicz ( blog "Spojrzenie EM")
"Jestem zachwycona tym debiutem literackim, piórem autorki, dawkowaniem emocji, realizmem przekazu. Magdalena Marków stworzyła niesamowitą historię, pomimo, że w gatunku fantasy to jednak z nad wyraz realistycznymi opisami. Na kartach książki mnóstwo niesamowitych istot, m.in. jednorożców, które w tym wypadku nie są grzecznymi konikami, jak to było ukazywane w innych opowieściach, te istoty są złe do szpiku kości, również elfy nie grzeszą dobrocią. "
Fragment recenzji Katarzyny Roszczenko ( blog "Z książką w dłoni")
O Książce
Wbrew pozorom „Smocza Krew" nie jest typową powieścią fantasy. Owszem występują tu istoty znane z innych książek o tej samej tematyce, jednak nie zawsze są one jednoznacznie dobre lub złe. Wystarczy przyjrzeć się samej postaci głównego bohatera. Jest młodym następcą tronu, który wcale nie pożąda korony. Wręcz nie w smak mu bycie królem! Kiedy dowiaduje się że nie jest człowiekiem jego życie diametralnie się zmienia. W dodatku czyha na niego piękna i bezwzględna czarownica, która zrobi wszystko by tylko przeciągnąć go na swoją stronę. Nie tylko doprowadza do śmierci jego opiekunki ale również pozbawia miejsca które uważał za dom.
Pisząc „Smoczą Krew" skupiłam się na problematyce dobra i zła w zupełnie innej konwencji niż ta znana między innymi z dzieł Tolkiena czy Lewisa. W mojej powieści to co z natury powinno być dobre i szlachetne okazuje się ujawniać w sobie zło i okrucieństwo, zaś to co złe posiada w sobie cząstkę dobra. Nie ma czerni i bieli. Jest za to wiele odcieni szarości, cieni i mroku, czasem jakiś przebłysk.
Przykładem jest choćby Gaenor, smok który z początku jawi się postacią do gruntu złą w miarę czytania ujawnia w sobie dobre cechy takie jak honor czy współczucie. Sam Drasan nie jest „święty". Dzięki temu, że posiada w sobie zarówno cechy dobra jak i zła wydaje się bardziej „ludzki".
Kolejnym przykładem złamania praw którymi rządzi się typowe fantasy jest przedstawienie elfów w roli „nazistów" wymyślonego przeze mnie świata. Nie tylko darzą otwartą pogardą przedstawicieli pozostałych ras ale również wykazują skłonności do sadyzmu i całkowitego braku skrupułów. To samo tyczy się jednorożców: zamiast „uroczych koników z magicznym rogiem" mamy tu do czynienie z bardzo starą rasą meta-morfów obdarzonych wielką mocą i mądrością, ale także zimnych, bezdusznych i wyrachowanych.
A teraz kilka słów o antagonistach. W tej roli występuje u mnie piękna kobieta oraz z pozoru niewinny chłopiec. Oboje tak samo źli i bezwzględni.
Po raz kolejny chciałam pokazać że „piękno" nie jest wykładnikiem dobra. Dlatego dziecko o twarzy cherubina może okazać się złem wcielonym, zaś okulawiony mężczyzna z jednym okiem lub oszpecony blizną wykazuje cechy dobra.
Pearlic
ul. Henryka Wieniawskiego 10/8
84-240 Reda
