Warszawianka

  Dzięki temu, że cykl Idy Żmijewskiej „Warszawianka" doczekał się ponownego wydania przez Wydawnictwo Skarpa Warszawska, w całkowicie nowej szacie graficznej jeśli chodzi o okładkę, miałam przyjemność nadrobić zaległości i wreszcie zmierzyć się z lekturą. Ponieważ kryminały retro są bliskie mojemu czytelniczemu sercu, już od jakiegoś czasu pierwsza część cyklu, czyli właśnie „Warszawianka” czekała na swój moment i cieszę się bardzo, że się doczekała, gdyż jest to nie tylko bardzo dobrze napisana powieść, która łączy w sobie wątki obyczajowe i kryminalne. Co więcej, jej ogromnym atutem, jeśli ktoś lubi właśnie pisarskie ukłony w historyczną przeszłość, jest osadzenie jej akcji w odrobinę mrocznym, ale przez to też klimatycznym krajobrazie miejskim Warszawy końca XIX wieku. Autorka, za sprawą wykreowanej przez siebie fabuły, przenosi czytelnika do roku 1885, dzięki czemu zanim opowiem więcej, o czym jest cała historia, to już podkreślę, że dzięki osadzeniu akcji w  takim czasookresie idealnie można się wczuć w atmosferę tamtych lat, poczuć klimat ówczesnej stolicy, wczuć się w życie codziennych mieszkańców, czy wyobrazić sobie realia, w jakich wtedy funkcjonowało miasto. Obraz ten został wyjątkowo szczegółowo i realistycznie nakreślony, a dodatkowego uroku dodaje mu fakt, że wpleciono w niego kryminalną intrygę.  Dwa zdania zatem o samej fabule.

Jak na kryminał przystało, historia rozpoczyna się od brutalnego zabójstwa znanego adwokata w jednym z warszawskich burdeli. Cóż, kto by pomyślał, że szanowany członek warszawskiej palestry zagląda do takiego przybytku, kiedy w domu kochająca żona i córki czekają z obiadem? A jednak. Skoro mleko się wylało, nie ma co zakłamywać rzeczywistości i należy przejść do działań śledczych. Zadania rozwikłania tajemnic śmierci pana mecenasa podejmuje się świeżak w Warszawie, dopiero co przybyły do stolicy rosyjski policjant, który dość szybko przekonuje się, że to co w Petersburgu było nie do pomyślenia, w stołecznych realiach jest w pełni akceptowalne. Okazuje się zatem, że nie tylko będzie on musiał zmierzyć się z rozwiązaniem kryminalnej zagadki, ale dodatkowo będzie musiał znaleźć patent na niechęć z jaką lokalna społeczność będzie się do niego odnosiła, w końcu przybył on z samej Rosji, jako przedstawicieli jej władzy. Dla tych, którzy nie znają realiów ówczesnego procesu dodam tylko, że w działaniach śledczych będzie on miał wsparcie sędziego śledczego, a jego rola w całej intrydze również nie jest marginalna. Wreszcie, żeby badać odrobinę dynamiki całej kryminalnej opowieści, dodać należy, że odrobinę zaiskrzy między córką pana mecenasa a młodym oficerem. Relacja ta będzie jednak skomplikowana przez fakt, że kobieta jest zaręczona z socjalistą, który przebywa w Cytadeli, oczekując na proces, w którym bronić go miał zamordowany adwokat. Wreszcie dla podkreślenie trudności w działaniach śledczych zwrócić należy uwagę na to, że w tym czasie, w jakim toczy się akcja powieści, związki polsko-rosyjskie są uznawane za zdradę, co dodatkowo komplikuje sytuację i dodaje historii dramatyzmu. Sami przyznajcie, czy nie zapowiada się wyjątkowo smaczna i poplątana intryga?

Przeplatające się wątki kryminalne, społeczne i romansowe sprawiają, że z ciekawością śledzi się losy nakreślonych na kartach powieści bohaterów, uwikłanych w polityczne i historyczne animozje, a mimo wszystko próbujących współdziałać w celu rozwiązania zagadki zabójstwa.

Jeśli zatem macie ochotę na mariaż powieści obyczajowej i kryminału retro polecam Wam serdecznie "Warszawiankę". Ida Żmijewska stworzyła historię pełną napięcia, emocji, a dodatkowo perfekcyjnie oddała atmosferę Warszawy z czasów zaboru rosyjskiego. Ja jestem zachwycona i z pewnością sięgnę po kolejne części, a Was zapraszam do czytania, jeśli jeszcze tej serii nie znacie