Sekretne Życie Zwierzaków Domowych. Zwierzaki Domowe I Ja

SEKRETY ŻYCIA ZWIERZAKÓW DOMOWYCH

Nowy hit od studia Universal 23 września bieżącego roku zaatakował kinowe ekrany. Odpowiedzialny za niego reżyserski duet Chris Renaud/Yarrow Cheney, któremu zawdzięczamy niezwykle popularne filmy o małych żółtych (i jakże przy tym psotno-destrukcyjnych) Minionkach, jak zwykle zafundował młodym widzom pełną przygód zwariowaną opowieść. I, jak to bywa w takich przypadkach, równocześnie z premierą ruszyła cała marketingowa machina oferująca najróżniejsze gadżety i dodatki. Książkowa adaptacja, bonusowa opowiastka, itd. itd., a wśród nich ta właśnie pozycja, liczący blisko sto stron tomik mający dodatkowymi zabawami przedłużyć kinową przyjemność. Ciekawy, to prawda, choć nie do końca spełniony. Ale o tym poniżej.

Na początek skupmy się jednak na tym, o czym traktuje kinowy film „Sekretne życie zwierzaków domowych”. Fabuła pod pewnymi względami przypomina obraz, od którego zaczęła się moda na komputerowo generowane filmy animowane, czyli kultowy już „Toy Story”. Tam, kiedy nikt nie patrzył, dziecięce zabawki ożywały by przeżywać swoje przygody. Prym wśród nich wiódł wysłużony szmaciany kowboj Woody, a problemy zaczęły się, kiedy jego właściciel dostał nową, modną zabawkę, której pragnęły wszystkie dzieci. Początkowa wzajemna rywalizacja i niechęć przerodziły się w przyjaźń, kiedy obaj byli zmuszeni stawić czoło niebezpieczeństwu. Na podobnym schemacie opiera się „Sekretne życie...”. Miejscem akcji jest nowojorski wieżowiec, bohaterami natomiast są tytułowe domowe zwierzaki, które pod nieobecność właścicieli wiodą zupełnie inną egzystencję, niż ktokolwiek mógłby sądzić. Odwiedzają się wzajemnie, plotkują na opiekunów i oglądają telewizję. Głównym bohaterem jest terier Max. Kiedy w domu zjawia się nowy pies, obu trudno jest ukryć niechęć do siebie nawzajem, ale okoliczność sprawiają, że muszą współpracować by przetrwać w centrum miasta...

Film jest więc mało odkrywczy, przy czym z pewnością i tak nie można mu odmówić pewnego uroku. I podobnie jest z tą publikacją. Nie ma w niej nic odkrywczego, trochę też zbyt mało znalazło się w niej tego, co powinna z założenia oferować, ale na pewno nie można powiedzieć, by nie była urocza. Ma swoje dobre strony, ma także złe, jednak jako całość na pewno spodoba się młodym – szczególnie, jeśli dobrze bawili się na filmie.

Co „Sekretne życie zwierzaków domowych - Zwierzaki domowe i ja” ma do zaoferowania? To typowa pozycja z zadaniami i zabawami dla najmłodszych, utrzymana w stylistyce kinowego hitu. Jest więc dużo zdjęć z filmu, jest kolorowo i wszędzie przewijają się postacie. Ale całość została też opracowana pod względem tytułowego tematu – w skrócie każdy czytelnik może tutaj zaprezentować swojego pupila i dowiedzieć się, jak dbać o niego. Poza tym czekają także kolorowanki, szukanie różnic, porady, naklejki (w liczbie stu), a nawet test wiedzy. Do tego poręczne, niewielkie wydanie, zamknięte w twardej oprawie, doskonale nadaje się, by zabrać je ze sobą na spacer z pupilem. Po co? By móc potem uzupełnić końcowe strony przeznaczone do wpisania przygód przeżytych ze zwierzakiem.

Minusy? Jak na pozycję z założenia poświęconą zagadkom, zadaniom i zabawom trochę mało jest tych właśnie elementów. Na stu stronach dominują ilustracje, rozrywka wystarcza na kilka krótkich chwil, co pozostawia uczucie niedosytu. Może niektórym dzieciom to wystarczy, ale znajdą się też tacy, którzy poczują się zawiedzeni. Nie mniej książeczka naprawdę bawi i ciekawi, i nie da się powiedzieć by była pozycją nieudaną. Po prostu mogłoby być bardziej treściwa.

Jesień to czas, kiedy dzieci bardzo się nudzą. W szczególności, jeżeli za oknem, nie gości piękna złota jesień, a szara, bura i deszczowa. Wszystkie domowe zabawki zdążyły się znudzić, a mały człowiek nie ma już pomysłu co ze sobą zrobić. Wtedy do akcji wkracza rodzic. Staramy się organizować czas dla naszych maluchów. Wymyślamy miliony zabaw, gier i innych sztuczek. Jednak i nasza wyobraźnia jesienią jest osłabiona. Dlatego też dobrym rozwiązaniem na nudę są kolorowe książeczki, które mogą rozwinąć dziecięcą wyobraźnię.

Dziś mam dla was do zaproponowania książeczkę z naklejkami, która zachwyci najbardziej wymagające dzieciaki. Publikacja jest kierowana do nieco starszych dzieci, które już dobrze radzą sobie z pisaniem. Jednak moim zdaniem przy drobnej pomocy rodziców może sobie z nią już śmiało poradzić cztero/pięciolatek. Moja starsza córka (5 lat) miała niemałą frajdę przy rozwiązywaniu zadań. U nas jedyny problem leżał po stronie zwierzaka. W książeczce znajduje się wiele pytań o zwierzaki, jakie dziecko posiada, a że my nie posiadamy żadnych, musiałyśmy się nieźle nagimnastykować w wymyślaniu odpowiedzi. Po rozwiązaniu wszystkich zadań w książce słyszałam nieustanne błagania o zakup jakiegoś pupila, dobrze, że dziecko szybko odpuściło temat, bo jeszcze musiałabym wymyślić, jakieś bezproblemowe zwierzątko, które zmieści się w naszym małym mieszkanku.

Jak wspomniałam ćwiczenia wymagają choć drobnej znajomości liter, ale przy pomocy rodziców wszystko można zrobić. Jest też kilka zadań, które rozwijają dziecięcą koncentrację i pamięć. Świetnym posunięciem było umieszczenie w książce dwóch, na pierwszy rzut oka identycznych obrazków, a jednak w szczegółach różnych. Z córką spędziłyśmy kilka przyjemnych minut na szukaniu różnic między obrazkami, nie było to łatwe zadanie, ale myślę, że nie poszło na marne.

Nie bez znaczenia jest również znajomość filmu. My jednak poradziliśmy sobie bez oglądania, a swoje wypowiedzi oparliśmy o książkę, która powstała na podstawie filmu i bawiliśmy się rewelacyjnie.

No i najważniejsze dla wszystkich małych milusińskich to NAKLEJKI, jeżeli ktoś jest rodzicem, to wie, że naklejki to największa frajda dla małych odkrywców. Naklejki przedstawiają zwierzaki, ale nie tylko. Są kolorowe, przyciągają wzrok i małe rączki dzieci. Moja młodsza córka wręcz piszczała z radości, kiedy dostrzegła naklejki, ja podeszłam do tematu mniej entuzjastycznie, szczególnie wtedy, kiedy musiałam owe naklejki usuwać z niemal wszystkich mebli w domu.

Jeżeli z kolei chodzi o stronę bardziej techniczną książki, to i na tym etapie należą się pochwały. Książka została wydana w twardej oprawie, dzięki temu posłuży nam lepiej i uniknie rozerwania, w przypadku kłótni między rodzeństwem (wiem to z autopsji). W środku kartki również są wykonane z trwałego materiału, dobrze się po nich pisze i rysuje, nie rwą się i nie dziurawią przy mocniejszym nacisku kredki na papier.
Myślę, że ta książeczka to idealny prezent na zbliżającego się Mikołaja.