Pocztówki Czyli Magiczna Podróż Przez Siedem Kontynentów Bajki Terapeutyczne

Historie dla dzieci mają to do siebie, że potrafią nas zachwycić nawet w dorosłym wieku. Wiele jest książek, które rozumiemy dopiero, gdy dojrzeliśmy, choć czytaliśmy je bardzo dawno temu. Niekiedy nawet zwykła bajka może odmienić spojrzenie na świat. Między innymi z takich powodów lubię sięgać po książki dla dzieci. Wydaje mi się, że oprócz podtrzymywania w sobie płomienia dziecięcości, szukam właśnie tej bajkowej mądrości, którą kiedyś już gdzieś znalazłem. „Pocztówki, czyli magiczna podróż przez 7 kontynentów. Bajki terapeutyczne” autorstwa Karoliny Ubych wydane przez psychologiadziecka.org przekonały mnie właśnie tym, że już z założenia miały w jakiś sposób pomagać w spojrzeniu na świat.

Mamy tutaj historię chłopca z domu dziecka, który dostaje od listonosza specjalne kartki pocztowe. Te przenoszą go, wraz z kotem, w różne zakątki świata, gdzie musi pomóc zwierzętom w potrzebie. Przy okazji tych zadań chłopiec dowiaduje się także wielu rzeczy o sobie, o świecie i o życiu. My, teoretycznie, możemy korzystać z treści tej książki, by uzyskać pomoc w radzeniu sobie z codziennymi problemami czy zdobyciu wiary we własne zdolności.

Na samym początku chciałbym docenić cudowne i wesołe rysunki autorstwa Katarzyny Zielińskiej. Ilustracje doskonale pasują do klimatu tej książki i dodają jej uroku. W dodatku nie ma przesytu, nie robi nam się z tego komiks, bo jest ich niewiele, powiedziałbym nawet, że w sam raz.

Doceniam w tej książce połączenie opowieści dla dzieci i o dziecko z emocjami, z którymi mierzą się także dorośli. Czytając kolejne historie wracałem myślami do sytuacji, w których czułem się podobnie do Marcela, czyli głównego bohatera. W dodatku język i słownictwo zastosowane przez autorkę idealnie przemawia do dzieci, ale także wprawia dorosłego czytelnika w coś w rodzaju komfortu.

Sama historia nie jest w jakiś sposób porywająca czy odkrywcza, ale chyba nie o to w niej chodziło. To nie fabuła miała nas porwać i przeżuć, ale to właśnie emocje, problemy z jakimi mierzą się bohaterowie i sposoby, w jakie Marcel pomaga im je rozwiązać mają nas przy tej książce utrzymać. Mnie utrzymały i sądzę, że gdybym natrafił na taką książkę kilkanaście lat wcześniej, to dobrze by mi to mogła zrobić.

Jest to książka dla dzieci i co do tego nie ma żadnych wątpliwości. Dlatego dorosły czytelnik może mieć nieco kłopotów z przyzwyczajeniem się do prostych, krótkich zdań i niezbyt głębokich dialogów. Jeśli ktoś przymknie na to oko, to będzie czerpał radość z tej książki, natomiast jeśli nie, no cóż, lepiej ją wtedy odłożyć. Pozostając jednak przy tym, że głównymi zainteresowanymi tą pozycją będą dzieci i to takie na początku edukacji, jest to dla mnie jak najbardziej trafiony zabieg autorki.

Dobrym zabiegiem jest także uosobienie zwierzęcych postaci. To, że można z nimi rozmawiać zdecydowanie będzie przemawiało do dzieci, które przecież lubią prowadzić dialogi ze zwierzętami, z maskotkami czy innymi zabawkami. Sam zresztą do tej pory często mówię do swoich zwierzaków i absolutnie się tego nie wstydzę, a zwierzęce postaci w książkach są ciekawą odmianą.

Żeby podsumować tę niedługą, ale niezwykła lekturę muszę zacząć od tego, że książki wspierające psychikę dzieciaków warto doceniać, zwłaszcza jeśli są zrobione tak, jak ta. „Pocztówki” warto przeczytać samemu, będąc dorosłym, ale warto także pokazać dzieciakom. Poznają całkiem zgrabną, chociaż krótką historię chłopca, który podróżując w snach może pomagać zwierzakom, a przy okazji może będą sobie lepiej radzić z problemami codzienności, lepiej zrozumieją swoje emocje czy będą w stanie pomóc rówieśnikom, którzy z czymś sobie nie radzą. Chociaż sama historia przedstawiona w tej książce mogła być lepsza, to i tak mogę polecić ją każdemu. Nie trzeba poświęcić wiele czasu, by się z nią zapoznać, a ślad, jaki ma szansę w nas zostawić, może być tego wart. Moja ocena to 4/6.