Okruchy Pamięci

  Książka „Okruchy pamięci” autorstwa Zofii Lubińskiej-Rosser to niezwykle poruszający zapis wspomnień z dzieciństwa, które autorka spędziła w łódzkim getcie podczas II wojny światowej. Lubińska-Rosser, urodzona w 1933 roku łodzianka, lekarka i Ocalała z Holocaustu, sięgnęła po najgłębsze zakamarki swojej pamięci, by po 80 latach opowiedzieć o traumatycznych doświadczeniach, które przeżyła jako kilkuletnia dziewczynka. Jej książka to nie tylko świadectwo tamtych wydarzeń, ale również apel do współczesnych pokoleń, by nie zapomnieć o przeszłości i nie dawać pozwolenia na nienawiść.

Lubińska-Rosser w jednym z fragmentów wspomina: „Po wojnie bardzo chciałam zapomnieć o tych okrutnych latach, lecz szybko zrozumiałam, że nie da się ich wyrzucić z pamięci, a nawet nie wolno tego zrobić.” Te słowa oddają istotę książki – to nie jest tylko osobisty pamiętnik, ale także ważne przesłanie od pokolenia Ocalałych. Autorka z niezwykłą szczerością opisuje swoje życie w getcie, gdzie głód, strach i niepewność były codziennością. Jednym z najtrudniejszych fragmentów jest opis małej Zosi, która głodowała i żyła w lęku przed wysiedleniem – dzieci poniżej 10 roku życia, które nie nadawały się do pracy, były szczególnie zagrożone deportacją. Te przejmujące opisy potęgują tragizm sytuacji, w której przyszło żyć bohaterce.

Książka jest podzielona na kilkanaście rozdziałów, co ułatwia nawigację przez jej treść i pozwala czytelnikowi stopniowo zagłębiać się w świat autorki. Co więcej, „Okruchy pamięci” zostały przetłumaczone na język angielski, co czyni tę publikację dostępną dla szerszego grona odbiorców na całym świecie. Taki zabieg sprawia, że opowieść Zofii Lubińskiej-Rosser staje się uniwersalnym apelem, który może dotrzeć do ludzi niezależnie od ich pochodzenia, języka czy kultury.

Ogromnym atutem książki są zamieszczone w niej osobiste zdjęcia autorki. Dzięki nim czytelnik może zobaczyć nie tylko dramatyczną rzeczywistość, o której opowiada Lubińska-Rosser, ale także poznać jej rodzinę i bliskich, którzy towarzyszyli jej w tych trudnych czasach. Fotografie te są cennym uzupełnieniem tekstu, dodają autentyczności i pozwalają jeszcze bardziej zbliżyć się do historii, którą opowiada autorka.

Czytanie „Okruchów pamięci” nie jest łatwe. To książka pełna bolesnych wspomnień, która miejscami wręcz przytłacza ogromem cierpienia. Mimo to, lektura ta jest niezmiernie ważna – przypomina o ludziach, którzy przez lata pozostawali w cieniu historii, i o wydarzeniach, które nie mogą zostać zapomniane. Autorka nie unika trudnych tematów – pokazuje realia życia w getcie, gdzie każdy dzień był walką o przetrwanie, a strach i niepewność były stałymi towarzyszami.

Lubińska-Rosser swoją książką zachęca nas, współczesnych, do refleksji nad przeszłością i teraźniejszością. Przypomina, że tragedie takie jak Holocaust mogą się powtórzyć, jeśli nie będziemy czuwać nad naszym człowieczeństwem. To przestroga przed obojętnością i przyzwoleniem na nienawiść, które mogą prowadzić do najgorszych zbrodni. Autorka pokazuje, jak ważne jest, by nie tylko pamiętać, ale także działać – by nigdy więcej nie dopuścić do tego, by zło zatriumfowało.

„Okruchy pamięci” to nie tylko lektura historyczna, ale także głęboko ludzka opowieść o sile, przetrwaniu i nadziei w obliczu niewyobrażalnego cierpienia. To książka, która zostawia czytelnika z głębokim poczuciem, że jest coś, co każdy z nas może zrobić, by świat stał się lepszym miejscem. Zofia Lubińska-Rosser swoją opowieścią składa hołd tym, którzy nie przeżyli, ale także apeluje do tych, którzy dziś mogą kształtować przyszłość.

Podsumowując, „Okruchy pamięci” to lektura obowiązkowa dla każdego, kto pragnie zrozumieć dramat tamtych czasów i wyciągnąć wnioski na przyszłość. To głos Ocalałej, który brzmi mocno i wyraźnie, przypominając, że historia nie może zostać zapomniana. Lubińska-Rosser udowadnia, że nawet po latach, wspomnienia mają moc, by zmieniać świat – o ile tylko pozwolimy im przemówić.