O Ida! Tom2 Hamuj, Ida!

„Hamuj, Ida!” to druga część cyklu „Ida” Ady Kussowskiej. Części pierwszej nie czytałam. W zamyśle autorki każda część jest w klimacie innej pory roku, a „Hamuj, Ida!” to książka jesienna.

         Czytając wyczuwa się, że to kontynuacja – autorka powraca ciągle do przeszłych wydarzeń, ale nie utrudnia to aż tak bardzo lektury. Akcja za szybko mknie do przodu, żeby mieć czas na zastanawianie się, co było wcześniej.

         Książka opowiada o przygodach (z naciskiem na przygody sercowe) trzech przyjaciółek mieszkających w Katowicach. Wszystkie pracują w tej samej korporacji. Ida, po powrocie z urlopu w Portugalii, w czasie którego uwikłała się w płomienny romans ze swoim dyrektorem przeżywa kryzys. Sprawca całego zamieszania, Niemiec Otto Wolf oprzytomniał i gwałtownie przerwał ich gorącą relację – a zrobił to w bardzo mało elegancki sposób: smsem. Ida zaszyła się w domu, skłamała w pracy, że musi opiekować się kontuzjowaną mamą i próbuje lizać rany. Na dodatek jej mieszkanie zostaje zalane przez sąsiada z góry. Okazuje się, że owy sąsiad to obiekt jej licealnych westchnień.

         Druga z kobiet, Bernadetta niespodziewanie otrzymuje awans, ale wiąże się to ze stresem spowodowanym większą odpowiedzialnością i dodatkowymi obowiązkami. Jest związana z Orlandem, ale w tym związku wyczuwalne jest jakieś niedopasowanie i coraz bardziej dostrzegalny brak uczucia. W dodatku coraz częściej zamiast o Orlandzie, myśli o Szymonie. Wypełniają ją wątpliwości, przestaje być pewna swoich uczuć, a stąd prosto do emocjonalnego mętliku.

         U trzeciej z przyjaciółek też wiele się dzieje. Ta postać wzbudziła we mnie chyba największą sympatię. Natalia kontynuuje swoją znajomość z Piotrem, a ich historia potrafi dostarczyć zarówno ciepłych uczuć jak i rumieńców na twarzy. Oboje coraz mocniej angażują się w związek, ale całkiem niespodziewanie na drodze do ich szczęścia staje… Mamusia Piotra. Humorystyczną scenę poznania się i konfrontacji obu pań zepsuło mi tylko jedno – myśl o ogromnym podobieństwie do sceny między Rachel, Joshuą i jego rodzicami w serialu „Przyjaciele”. Miałam wrażenie, że autorka bardzo się zainspirowała tym wątkiem. Stąd poczucie podczas lektury „że to już było”.

         Co łączy te trzy kobiety oprócz przyjaźni i miejsca pracy? Przede wszystkim pragnienie kochania i bycia kochaną. Ida, Bernadetta i Nati są nowoczesnymi singielkami, ale tak naprawdę marzą o wielkiej miłości. Zdecydowane, pewne siebie, wygadane – a jednak pełne rozterek i bardzo uczuciowe.

         Książka jest lekka, napisana prostym językiem, ale to co wyróżnia autorkę to niestandardowe porównania. Takich rozbudowanych, dowcipnych metafor jest tu całe mnóstwo i przyznaję, część z nich naprawdę trafna i błyskotliwa. Powieść utrzymana została w humorystycznym tonie, a akcja toczy się wartko i nie pozostawia czasu na nudę czy refleksję. Skomplikowane relacje, stracone nadzieje, rozczarowania, dawne miłości, wzloty i upadki, pieprzne sceny… Co rozdział to nowe wydarzenie i zwrot w życiu katowickich korpo-dziewczyn. Polecam tę powieść zatem głównie czytelniczkom lubiącym szybką akcję i gorące sceny. Nie jest to szczególnie głęboka powieść, ale z całą pewnością potrafi w swej lekkości zrelaksować, a miejscami i poprawić nastrój.

         No i ta okładka! Trudno przejść obok niej obojętnie. Utrzymana w podobnej stylistyce co pierwsza część, energetyzuje nasyconym oranżem i symboliką. Jest przepiękna. Myślę, że bardzo zachęca do sięgnięcia po tę książkę.