Dziewczyna Z Poczty | Autor: Stefan Zweig

Opowieść o dziewczynie, która na ułamek chwili otrzymuje szansę, by poczuć się luksusową kobietą. Historia przypominająca opowieść o Kopciuszku, aczkolwiek jej głównym aspektem jest analiza przemian w psychice tytułowej postaci.

Autor przenosi czytelnika w lato 1926 roku, gdy Austria zmagała się z kryzysem i przerażającą przepaścią między biedą a luksusem arystokracji i mieszczaństwa po pierwszej wojnie światowej. Główną bohaterką jest Christine, która na co dzień prowadzi monotonne życie, opiekując się schorowaną matką i pracując jako urzędnik pocztowy. Pomimo że ma zaledwie dwadzieścia osiem lat, zaznała w życiu zbyt wiele cierpienia, a na co dzień doskwiera jej uporczywa bieda i świadomość, że każdy przysłowiowy grosz jest na miarę życia. Każdy dzień przypomina poprzedni. Dni Christine wypełniają jedynie obowiązki oraz monotonna obawa o przyszłość. Jednak okazuje się, że jeden telegram może odmienić nie tylko jej życie, ale także sposób pojmowania rzeczywistości i samoświadomość. Szczęśliwego dnia dziewczyna otrzymuje wiadomość od bogatej ciotki, która od lat mieszka z mężem w Stanach Zjednoczonych, a teraz zaprasza ją do szwajcarskiego kurortu, by móc ją wreszcie poznać i poniekąd wynagrodzić swą nieobecność w trudnych czasach. Pełna niepewności i obaw Christine zjawia się w luksusowym hotelu, który całkowicie ją onieśmiela. Zderzenie z dotąd nieznaną i nieosiągalną rzeczywistością okazuje się znacznie trudniejsze niż by się wydawało. Znalazłszy się w świecie wygód, spełnianych kaprysów, elegancji, ale także wymagań elity, Christine doskonale się odnajduje ciesząc się każdym otaczającym ją drobiazgiem. Pełna entuzjazmu i świeżości podbija serca elity hotelu, która nie ma pojęcia o jej rzeczywistym pochodzeniu. Niestety sielanka nie trwa wiecznie, bowiem zawiść i intrygi osób jej nieprzychylnych obnażają jej rzeczywiste pochodzenie, co jest uważane za istny skandal. Wszystko to doprowadza do konieczności powrotu Christine do szarej rzeczywistości, która niesie za sobą biedę, obowiązki i nieustanne zmartwienia. Dziewczyna nie potrafi odnaleźć się na powrót w takiej codzienności, więc gdy poznaje sfrustrowanego życiem Ferdinanda nie waha się przystąpić do realizacji jego szalonego planu.

Dziewczyna z poczty jest ostatnią, nieukończoną nawet powieścią znanego w międzywojniu pisarza Stefana Zweiga. Powieść ukazała się po raz pierwszy w 1982 roku, aż czterdzieści lat po samobójczej śmierci autora. Stefan Zweig znany był z konstruowania w swych powieściach doskonałych portretów psychologicznych postaci oraz poetyckiej formy językowej. Również w jego ostatnim dziele literackim zaprezentował esencję niniejszych cech charakteryzujących jego twórczość. Sama fabuła powieści nie porywa na tyle, co właśnie poetyckość języka, który porywa w czytelniczą podróż pełną wspaniałych metafor i rozległych opisów, które poruszają zarówno wyobraźnię, jak emocje. Na uwagę zasługuje także perfekcyjnie dopracowany portret psychologiczny bohaterki powieści. Autor nie tylko zgłębił charakter i życie wewnętrzne postaci, ale również ukazał przemiany, jakie dokonywały się w jej umyśle za sprawą zmieniających się czynników życia zewnętrznego. Fabuła została niejako osadzona na fundamentach motywu Kopciuszka, który z nieszczęśliwej i strudzonej życiem dziewczyny przeradza się na ułamek chwili w podziwianą Księżniczkę. Jednak tu Zweig poszedł znacznie dalej, bowiem zgłębił przemianę i konsekwencje takiej przemiany. Wskazał na to, jak łatwo jest zatracić się w luksusie i jak trudno jest później odnaleźć się w zwyczajnej codzienności. Podkreślony został także aspekt znaczenia pochodzenia, tożsamości oraz statusu społecznego, które w ówczesnym świecie mogły zarówno wywyższyć człowieka i go zniszczyć bez względu na to, jaką jest osobą. W powieści Zweiga odnajdujemy mnóstwo zdań, które skłaniają do refleksji, a ich poetycka oprawa sprawia, że nie sposób się niemi nie delektować.

Stefan Zweig w dwudziestoleciu międzywojennym był jednym z najczęściej czytanych autorów, a jego powieści tłumaczono na wiele języków. Pisał powieści, eseje, opowiadania, biografie, wspomnienia, ale także spisywał wyniki autorskich badań historycznych i kulturowych. Niestety współcześnie Stefan Zweig należy do grona autorów niejako zapomnianych, mimo swojej wybitności. Jego zainteresowanie psychologią jest wyraźnie zaznaczone w jego całej twórczości, a warsztat literacki charakteryzuje się wybitną poetyckością.