Odessa I Tajemnica Skrybopolis | Autor: Peter van Olmen

Peter Van Olmen urodził się w Gandawie. Jego największą pasją jest pisarstwo. Jego debiutem była książka „Odessa i tajemnica Skrybopolis", którą w 2013 roku wydał Egmont.

Odessa pragnie wolności. Matka nie pozwala jej wychodzić z domu, choć nastolatka i tak to robi. Przesiaduje na dachach i pisze wiersze. Pewnej nocy widzi, jak dziwne stworzenia porywają jej matkę. Przerażona dziewczyna nie jest w stanie stwierdzić, czy to prawda, czy jej się przewidziało. Wraca do domu i odkrywa, że jej matki faktycznie nie ma. Gadający kanarek z biblioteki rodzicielki informuje ją, że jest w niebezpieczeństwie. Jej matka wcale nie ma na imię Grażyna, lecz Kaliope i jej muzą. Razem z ptakiem dziewczyna przedostaje się do tajemniczej krainy, w której żyją pisarze ze wszystkich pokoleń. Są nieśmiertelni i ciągle tworzą. Okazuje się jednak, że Skrybopolis zagraża jeden z wyrzutków – Mabarak, który zazdrości Szekspirowi jego popularności. Odessa wie, że to on porwał jej matkę i stara się ją odbić. W tym celu przystępuje do 3 zadań, które wyłonią ekipę ratunkową, która ma odebrać skradziony moździerz. Odessa ma trudności – nie zna się na magii pisarzy, jest dziewczynką i nikt nie chce jej pomóc. W końcu jednak udaje się na wyprawę i odkrywa, że tylko ona może zniszczyć Mabaraka.

Odessa to interesująca postać. Nastolatka, która nie zna swojego ojca, a jej matka jest muzą. Dziewczyna ma wielki talent pisarski i jest wybranką, która może przywrócić Skrybopolis spokój. Jest odważna, ale też porywcza. Wierzy we własne siły, wie co jest dobre, a co złe. Nie daje się łatwo omamić wizjom złego pisarza. Czasem gada sama do siebie, ale i tak jest interesującą postacią.

Innym, zasługującym na uwagę bohaterem jest kanarek Lode A. Pali cygara, pyskuje i jest skory do bijatyki. Swoim niewyparzonym dziobem może przysporzyć sobie wielu problemów. Czasem denerwowało mnie jego zachowanie, szczególnie gdy ubliżał Odessie.

Szekspir jest tu bardzo uwspółcześniony. Jest przywódcą Skrybopolis i odważnym człowiekiem. Mówi pięknym, literackim i współczesnym językiem. Jest niesamowicie opanowany i mądry. Jednak trochę wyblakły, szczególnie że on sam mówi niewiele, przedstawiają go głównie inni.

Pisarze uosabiają swoje powieści. Kafka trzyma się reguł, Dostojewski jest gotowy do mordu, by tylko dojść swego. To interesujące przedstawienie tych postaci. Pojawia się tu zresztą wiele znanych nazwisk, nie tylko autorów, ale też bohaterów ich książek.

Powieść jest typowo młodzieżowym tworem. Nastoletnia bohaterka, która szuka ojca, wierzy w jego istnienie, a przy okazji zmaga się z niesprawiedliwością losu. Nie jest to jednak bohaterka z krwi i kości. Ma wątpliwości, chwile zwątpienia i załamania. Dzięki temu jest bardzo ludzka, inna niż wykreowane przez pisarzy w książce postacie.

Książka podzielona jest na trzy części. Pierwsza opowiada o tym, jak Odessa żyje w prawdziwym świecie. Druga jest poświęcona wykonywaniem przez dziewczynkę zdań. Ostatnia pokazuje jej podróż, której celem jest uwolnienie matki.

Wielkim plusem jest przywołanie tak wielu znanych autorów. W ten sposób czytelnik może zapoznać się z literaturą i wybitnymi pisarzami. Dodatkowo zaskoczeniem dla mnie było to, że na końcu książki znajdziemy wykaz wszystkich bohaterów, z opisami i informacją, czy są to postacie fikcyjne, czy historyczne. Innym plusem jest fakt, że w powieści pojawiły się przypisy, odsyłające do innych pozycji.

Nie podobało mi się kompletnie pokazane w książce podejście do dziewczyn i płci żeńskiej. Odessa z racji swojej płci jest skazana na szyderstwa, niepochlebne uwagi i nienawiść. Z tego powodu nie chcą jej nawet pozwolić wziąć udziału w konkursie. Musi uciekać się do podstępów. Pisarze i uczniowie twierdzą, że Odessa nadaje się tylko do kuchni i powieści romantycznych. Swoją drogą można na jej przykładzie zobaczyć, jak musiała dochodzić swoich praw i walczyć o dobre imię. Niestety, zachowanie innych przygniotło ten efekt i nie pozwoliło mi skupić się na jej walce zbyt mocno.

Dodatkowo zauważyłam jedną rzecz w tekście, której nie jestem do końca pewna. Na zakończenie wielu zdań pojawiała się zbitka interpunkcyjna „!?". Wydaje mi się, że znaki powinny być zastosowane odwrotnie.

Książka wydaje mi się interesująca. Młodsi czytelnicy na pewno znajdą w niej wiele rad, jak być silnymi mimo przeciwności losu. Dodatkowo informacje zawarte w niej dotyczące autorów, pisarzy i bohaterów literackich mogą przydać się w przyszłości.

Komu polecam? Chyba młodzieży. Starsi czytelnicy mogą sięgnąć po książkę w celu chwilowego oderwania się od codzienności. To interesująca, innowacyjna fantastyka, w której miło odszukać nawiązania do innych motywów, książek i autorów. Odessa to fajna dziewczyna, a jej przygody są zajmujące. Jeśli lubicie literaturę to ta książka opisuje właśnie świat poezji i prozy, pokazuje autorów w nieco innym świetle. Zapraszam do Skrybopolis.

Pewnie każdy z nas ma swoje ulubione książki. Jedni mają ich więcej, a inni mniej. Jednak pewnie większość z nas chciałaby poznać na żywo postacie z książki lub nawet samemu się w niej znaleźć. Albo może poznać autora, który już od dawna nie żyje. Możecie mi nie uwierzyć, ale powiem wam, że istnieje takie miejsce, miasto, w którym żyją wszyscy pisarze. Miasto, w którym książki ożywają i w którym można stanąć twarzą w twarz z takimi postaciami jak Lancelot, Romeo, Orfeusz i z wieloma innymi. Miejscem tym jest Skrybopolis. Niestety to miejsce jest znane na razie jedynie w książce o przygodach Odessy, ale czy to nie jest wystarczająco przekonujące, aby sprawdzić jakie to miasto mogłoby być?

Urodził się w Grandawie, ale młodość spędził w Brukseli, gdzie zetknął się z wieloma ludźmi o interesujących życiorysach. Te wielokulturowe doświadczenia były dla niego źródłem literackich inspiracji. Choć studiował ekonomię, a zawodowo zajmuje się psychologią, to właśnie pisarstwo jest jego największą pasją. Twórczość autora została doceniona przez środowisko literackie - za debiutancką Odessę otrzymał dwie prestiżowe nagrody. Właśnie zakończył pracę nad kolejnym tomem serii. Odessa jest trzynastoletnią dziewczynką, która nie chodzi do zwykłej szkoły i całymi dniami przesiaduje w domu, ponieważ jak sądzi jej matka jest to dla jej bezpieczeństwa. Jednak nasza młoda bohaterka nocami zakrada się na dachy domów i ogląda świat niedostępny dla niej z góry. Czasami pisze wiersze, które samolotami spuszcza z dachów do ludzi. Za to jej największym marzeniem jest spotkać swojego ojca. Matka nigdy jej o nim nie wspominała, a gdy Odessa próbuje się czegoś dowiedzieć szybko zmienia temat lub po prostu ją spławia. Czemu ojciec jest taką tajemnicą?

No tak, ale może przejdźmy do rzeczy. Pewnego dnia Odessa jak co noc spaceruje po dachach, jednak coś na ziemi przykuwa jej uwagę. Otóż leży tam książka, która promieniuje światłem. potem wydarzenia nabierają tempa. Dziewczyna chce zabrać książkę, gonią ją jakieś dziwne stworzenia, szalona ucieczka i w końcu porwanie jakiejś kobiety przez dziwne, zniekształcone świnie. O co w tym chodzi? Tego dowiecie się w książce. Wszystko byłoby dobrze, gdyby porwaną kobietą nie okazała się matka Odessy. Ten fakt zmienia wszystko, a przed dziewczyną stoi trudne zadanie odnalezienie matki.

Skrybopolis okazuje się pięknym miejscem. Od czasu do czasu chętnie bym je sama odwiedzała. Jednak jak wszędzie panują tam pewne zasady i władza także tam jest sprawowana. A kto jakżeby nie najsławniejsi pisarze mieli w tym mieście władze. Najznakomitszym jest Szekspir, a tuż za nim Dostojewski, Flaubert, Kafka itd. Te nazwiska pewnie są wam znane, a na pewno większości z was. Czy chcielibyście kogoś z nich spotkać? A może jeszcze lepiej i pobierać u nich nauki? Jednak teraz wszystko w Skrybopolis stoi na głowie z powodu pisarza, który odwrócił się od wszystkich i chciał zawładnąć światem. Nasza bohaterka nawet nie ma pojęcia w co się pakuje odwiedzając to miejsce. Czeka ją wiele przygód i wrażeń, ale i wiele upokorzeń. No właśnie niestety nie będzie tak łatwo i pięknie, ale po charakterze Odessy można od razu wywnioskować, że ta dziewczyna nie da sobie wejść na głowę.

Można by się spodziewać, że książka, w której główną rolę odgrywa trzynastoletnia dziewczyna będzie taka sobie i przeznaczona raczej jedynie dla młodszych czytelników. Jednak ja odniosłam bardzo miłe wrażenia z lektury i uważam, że autor bardzo dobrze wykreował postacie i całą sytuacje. Tak dobrze, że wiek nie tyle nie przeszkadza, co aż dodaje uroku. Za to Odessa ma naprawdę niezwykły charakter, co od razu rzuca się w oczy. Już od początku pokochała tą postać. Po przeczytaniu tejże książki, aż sama nie wiem jak to wszystko opisać.

Pan Olmen pisze prostym i zrozumiałym językiem w humorystyczny sposób, który zachwyca. Książka jest skarbnicą przygód, które wprost oczarowują czytelnika. Nie brakuje tu też pewnej dozy romansu, jednak jest on w tak czystej postaci, że porusza ludzkie serce. Akcja trwa nierozerwalnie przez całą książkę. Przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie. Nie brakuje także rodzinnego dramatu. W tej książce jest chyba wszystko, czego potrzeba każdej dobrej książce. Czytając wczuwałam się w to, co czytam i przeżywałam wszystko razem z bohaterką. Czuję się nadal nią oczarowana i wprost nie mogę doczekać się więcej.

Historia Odessy wprowadziła mnie w świat magii, humoru, niesamowitych przygód, lęku, tajemnicy, wojny, dramatu, romansu i nie tylko. To tylko szczypta tego, czego można doznać dzięki tej książce i mam nadzieję, że ta szczypta zachęci was do czytania, ponieważ naprawdę jest warto poświęcić jej czas. Czekam na więcej i jestem prawie pewna, że do tej historii jeszcze kiedyś wrócę i może dojrzę w niej coś, czego do tej pory nie zauważyłam.

Skrybopolis jest miastem pisarzy, w którym rządzą Nieśmiertelni twórcy największych dzieł, w tym Szekspir, Dostojewski, Kafka, Goethe, czy siostry B (Bronte). Jego bram strzeże Lancelot wraz z innymi rycerzami okrągłego stołu. Och! Gdy Gosiarella usłyszała o Skrybopolis po raz pierwszy stwierdziła, że dobrze by jej się tam żyło. Miałaby całe wieki na tworzenie, czytanie i znów tworzenia, a gdy już stworzyłaby jakieś arcydzieło i pokochała swoich bohaterów mogłaby wskoczyć do książki i żyć w stworzonym przez siebie świecie lub wyciągnąć swojego bohatera z książki dzięki sproszkowanym łzom muzy!

Odessa jest wychowywana przez matkę w bardzo specyficzny sposób. Jest trzynastolatką bez przyjaciół i znajomych, matka uczy ją w domy, nie może wychodzić z domu, przez co jej wędrówki odbywają się jedynie nocą po dachach. Dziewczynka ma już dość swojej wiecznie nieobecnej matki. Chciałaby poznać ojca i przeżywać z nim niezwykłe przygody. Jedna noc zmienia jej życie na zawsze. Spacerując po dachach zauważa książkę wydzielającą światło. Odessa postanawia zejść na ziemię by ją zabrać, na jej drodze stają dziwne zakapturzone stwory, które zmuszają ją do ucieczki. Następnie widzi, jak dwunożne świnie porywają jej matkę, a latający koń ruszając jej na ratunek wpada na sznur do wieszania bielizny. Dziewczynka po powrocie do domu odkrywa, że tajemnicza książka jest pamiętnikiem jej matki, który ma zmienne nastoje i nie pozwala się do końca przeczytać. Wtem zjawia się gadający kanarek z zamiłowaniem do cygar, który mówi jej, że jej matka Grażyna jest w rzeczywistości Muzą Kaliope, którą dziewczynka musi uratować przez udanie się do Skrybopolis – miasta pisarzy, w której najprawdopodobniej mieszka jej ojciec.

Jak widzicie pomysł na tę książkę jest dość oryginalny i lekko pogmatwany. I tu pojawia się mój dylemat – jak ocenić „Odessę i tajemnicę Skrybopolis". Dlatego pozwolę sobie podzielić swoje wrażenia na dwie części:

1) Dlaczego Odessa jest idealna dla dzieci i młodzieży?

Największym i niezaprzeczalnym plusem "Odessy i tajemnicy Skrybopolis" jest jej niesamowity świat. Młody umysł ma okazję dowiedzieć się o istnieniu największych pisarzy oraz o postaciach z ich dzieł, czy też mitologii. Sposób ich przedstawienia może z pewnością zainteresować dzieci do zgłębienia w przyszłości wiedzy w tym temacie, ponieważ Szekspir, który małej Gosiarelli kojarzył się z bardzo poważnym panem tworzącym bardzo poważne dramaty w bardzo odległej przeszłości, został zastąpiony obrazem sympatycznego i mądrego pisarza, który wspiera główną bohaterkę. Takie ocieplenie wizerunku wielkich pisarzy z pewnością zaowocuje przyjaźniejszym podejściem do ich dzieł. Drugą zaletą książki jest jej fantazja, która wzbogaca wyobraźnię. Odessa jest dziewczynką pełną pomysłów, a przy tym dość sceptycznie podchodzi do Skrybopolis. Jako młoda dziewczynka mierzy się ze standardowymi problemami: nieobecną matką, trudnościami w dostosowaniu się do otoczenia i wyborem, jaką osobą chce być w przyszłości. Książkę Petera van Olmena polecam wszystkim niepełnoletnim czytelnikom. Będą się przy niej dobrze bawić! Pod tym kątem wystawiam ocenę -5/6.

2) Dlaczego Odessa nie nadaje się dla dorosłych?

Mam wrażenie, że jestem za stara na takie książki. Pamiętam, że gdy byłam młodsza lubiłam tak skonstruowane historie, bawiły mnie gadające zwierzaki i inne dziwne stworzonka, a teraz przynajmniej kilka razy chciałam rzucić książkę w kąt i więcej do niej nie wracać. Zarówno ona, jak i Odessa wydawały mi się infantylne, a postawa matki Odessy irytowała mnie strasznie – nie ma co, matka roku z niej. Najbardziej jednaj gryzła mnie świadomość, że jeszcze kilka lat temu byłabym zachwycona. I choć byłam zachwycona wyobraźnią autora to tych wszystkich magicznych rzeczy było dla mnie za dużo. Chciałam krwi, a nie wybaczenia negatywnym bohaterom. Taka dawka lukru mnie męczyła. Monologi wewnętrzne głównej bohaterki wywoływały u mnie gęsią skórkę. Nie znalazłam ani jednego bohatera, który zyskałby moją sympatię. Nie mogę zarzucić książce niczego konkretnego, bo jest napisana naprawdę porządnie i ciekawie, jednak targetem nie są dorośli czytelnicy i im z całego serca odradzam sięganie po Odessę w innym celu, niż sprezentowanie jej córce, młodszej siostrze, czy bratanicy.

"Odessa i tajemnica Skrybopolis" jest wyjątkową książką, która ciężko było mi skrytykować pomimo tego, że mi się nie podobała. Nie mogę jej również wystawić złej oceny, a od napisania dobrej by mnie ręka bolała. Dlatego powiem ostatni raz dobitnie: To fenomenalna książka DLA DZIECI I MŁODZIEŻY, która może wspomóc rozwój ich wyobraźni i zainteresować literaturą. Kupujcie je swoim pociechą, ale sami nie czytajcie!