Pożyczony Czas | Autor: Agata Rączka

"Pożyczony czas" to kolejna powieść katowickiej gimnazjalistki Agaty Rączki. Muszę przyznać, że jestem zaskoczona - z całym szacunkiem dla rówieśników autorki - niezwykłą dojrzałością jej prozy, pięknem stylu i brawurowym połączeniem rozmaitych wątków tworzących wyjątkową, trudną do jednoznacznego zdefiniowania, intrygującą całość.

Na fabułę składają się w zasadzie dwa nierozerwalnie ze sobą splecione wątki - kryminalny i romansowy uzupełnione o elementy paranormalne, historyczne i psychologiczne. O dziwo, ta niezwykła mieszanka wypada całkiem przekonująco i zupełnie atrakcyjnie zwłaszcza, że trudno precyzyjnie wskazać moment, w którym epizody łączą się w spójną całość - tak płynnie i naturalnie to następuje.

Trudno cokolwiek pewnego powiedzieć tak o fabule, jak i o bohaterach - ich losy uważny czytelnik musi sam wychwycić w toku intrygi, co nieraz okazuje się tyleż zajmujące, co deprymujące. Zastanawiam się, jak wiele mogę Wam zdradzić, by nie psuć przyjemności z delektowania się lekturą - tym bardziej, że sensacyjna intryga wydaje się być zaledwie pretekstem do ukazania skomplikowanych wewnętrznych przeżyć bohaterów oraz charakteru łączących ich relacji - a zapewniam, że są one intrygująco niejednoznaczne i w pewnym sensie nawet diaboliczne; ostatecznie wyjaśniają się dopiero w zakończeniu powieści.

XIX-wieczny Londyn. Piętnastoletnia Verz Revenge jest jednym z najlepszych detektywów Scotland Yardu, ulubienicą królowej, która aktualnie zajmuje się śledztwem w sprawie Kuby Rozpruwacza. W rozwiązaniu sprawy pomaga jej hrabia Sena von Gorz, którego po raz pierwszy spotkała przed kilku laty, gdy jako mała dziewczynka trafiła do więzenia oskarżona o zabójstwo własnego ojca. Od tamtej pory hrabia wielokrotnie ratował jej życie, zawsze z wszechwiedzącym, ironicznym uśmiechem na ustach. Nadchodzi jednak dramatyczna chwila, która zedrze maskę obojętności z jego twarzy i zmusi oboje do rewizji własnych uczuć, choć być może jest już na to za późno...

"Pożyczony czas" to powieść pod każdym względem zaskakująca. Choć słowa, których użyłam do przybliżenia Wam fabuły brzmią być może nieco banalnie, kryje się pod nimi coś, czego absolutnie się nie spodziewacie. Nieistotny staje się wątek kryminalny, tu chodzi o coś zupełnie innego. O subtelną, a zarazem wyrafinowaną grę pomiędzy dwojgiem skazanych na siebie antagonistów połączonych uczuciem miłości - nienawiści, z których jedno desperacko próbuje wyplątać się z tego układu, zaś drugie przygląda się jego wysiłkom z ironicznym uśmiechem silniejszego. Najbardziej intrygujące jest to, że uczucia bohaterów są znacznie bardziej zawiłe, niż mogłoby się wydawać, zaś obserwowanie ich emocjonalnych rozgrywek jest czynnością wybitnie absorbującą. Zwłaszcza w kontekście zakończenia, dość mocno wyeksponowanego przez autorkę, lecz nie da się ukryć, że również wyjątkowo poruszającego.

Innym aspektem powieści, na który warto zwrócić uwagę jest kwestia osobowości młodej bohaterki - bezwzględnego dziecka przeistaczającego się w młodą kobietę. Proces wkraczania w dorosłość, poczucie dojmującej samotności i wyobcowania oraz pierwsze nieśmiałe uczucie skierowane do mężczyzny zostały przedstawione niezwykle sugestywnie, realistycznie i wzruszająco autentycznie. Świadczy to o wielkiej wrażliwości, przenikliwości i dojrzałości autorki - ja ze swej strony mogę tylko docenić jej prozę pozytywną opinią.

Reasumując: "Pożyczony czas" to intrygująca lektura, której najbliżej chyba do konwencji powieści psychologicznej z elementami kryminału i romansu. Kilka drobnych mankamentów, które wpadły mi w oko nie zakłóciły jednak przyjemności obcowania z lekturą. To zgrabnie skonstruowana, ujmująca emocjonalnym bogactwem, poruszająca powieść. Jestem przekonana, że warto zwrócić uwagę zarówno na samą książkę, jak i na jej młodą autorkę. Serdecznie polecam!

Verz Ravenge pracująca dla Scotland Yardu oraz jej wspólnik hrabia Sena von Gorz prowadzą śledztwo w sprawie Kuby Rozpruwacza. Kiedy otrzymują wiadomość, że mafioso, Keehl może być owym poszukiwanym przestępcą. Decydują się na pewną ryzykowną grę, aby zbliżyć się do mężczyzny. Podszywają się pod ludzi z półświatka, aby wkraść się w łaski Keehla. Czy uda im się rozwiązać zagadkę?

Narratorka powieści, nastoletnia Verz, która jest postacią dość niezwykłą. Jako mała dziewczynka trafiła do więzienia za zabójstwo swojego ojca. Tam też poznała swojego współpracownika. Verz mimo upływu lat nie potrafi sobie poradzić z poczuciem winy, zamyka się w sobie, izoluje od ludzi, a przede wszystkim stara wyzbyć się wszelkich uczuć. Jedyną osobą, która potrafi przebić tę budowaną przez bohaterkę barierę jest Sena, któremu Verz ufa bezgranicznie.

Wątek kryminalny został tutaj zepchnięty na drugi plan za sprawą skomplikowanych, intrygujących relacji między nastolatką, a hrabią. Dziewczyna jest przerażona tym, co czuje do mężczyzny i stara się to w sobie stłumić, podczas gdy Sena świetnie się bawi obserwując jej nieudolne próby zwalczenia swoich uczuć.

Autorką powieści „Pożyczony czas" jest Agata Rączka, szesnastoletnia uczennica katowickiego gimnazjum. Przyznam, że tak młody wiek autorki trochę mnie przestraszył, spodziewałam się powieści raczej dla młodzieży o parze zakochanych nastolatków, a tu bardzo pozytywne zaskoczenie. Rączka świetnie i bardzo sugestywnie oddała emocje i rozterki osamotnionej dziewczynki, która dojrzewa i przeżywa pierwsze zauroczenia. Stworzyła interesujące sylwetki oraz fabułę pełną zaskakujących zdarzeń i niedomówień oraz zaskakujący finał.