Tunele Tom 2 Głębiej | Autor: Roderick GordonBrian Williams

Głębiej to druga część serii Tunele, opowiadająca o Willu - chłopcu, który ruszył na ratunek ojcu wprost do wnętrza ziemi.

Jak wiadomo z poprzedniego tomu, pod Londynem, w wielkiej sieci skomplikowanych korytarzy tętni zwyczajne życie. Mieszkają tam Koloniści, potomkowie dawnych założycieli miasta oraz rasy ludzi i stworzeń nikomu dotąd nie znane. To w tym świecie, zauroczony nowymi odkryciami, błąka się gdzieś doktor Burrows, ojciec Willa. Chłopiec, wraz ze swym przyjacielem Chesterem i bratem Calem, wędrują coraz głębiej w tą niezwykłą krainę, starając się go odnaleźć.

Tym razem nasi śmiałkowie na swej drodze spotykają Drake'a i Elliott, dwójkę rebeliantów, która przyjmuje ich pod swą opiekę i postanawia pomóc w dalszych poszukiwaniach. Stawiając czoła kolejnym niebezpieczeństwom, odkrywają przy okazji potężny spisek, który zagraża istnieniu całego świata Górnoziemców. Czy uda im się powstrzymać planowaną zagładę i gdzie właściwie, przez cały ten czas, podziewa się pan Burrows?

Jeżeli we wcześniejszej części spodobały wam się opisy podziemnej krainy, to tutaj czeka was prawdziwa uczta. Głębia skrywa bowiem jeszcze większą masę niezwykłych miejsc, zjawisk i mieszkańców. Bezkres wielkiej równiny, Miasto w Szczelinie czy cukrowa pułapka, to zaledwie ich namiastka. A już bez wątpienia najbardziej frapujący są Koprolici, górniczy ród, który choć na co dzień jest milczący i ospały, to w chwili zagrożenia potrafi wykazać się niezwykłym sprytem.

To tutaj po raz pierwszy pojawia się też zaginiona matka Willa, Sara. Zwerbowana podstępem do współpracy ze Styksami, elitarnymi oddziałami podziemnej policji, rusza w morderczym pościgu za własnym synem.

Po przeczytaniu Głębiej mój stosunek do twórczości duetu Gordon i Williams w zasadzie się nie zmienił. Książka nie tylko nie odstaje poziomem od swej poprzedniczki, ale momentami wypada nawet nieco lepiej. Użyty w niej język jest prosty, lecz daleki od banalności. A wykorzystane ciekawostki z dziedziny prehistorii, starożytności czy pisma klinowego dodają jej uroku. Trzeba przyznać, że wyobraźnia obu panów świetnie się uzupełnia, a ciekawość czytelnika, co takiego wymyślą w kolejnych tomach, tylko się zaostrza.

W obecnym natłoku powieści dla nastolatków, seria Tunele wypada bardzo oryginalnie i udowadnia, że nawet bez wątku paranormalnego, można zbudować wciągającą historię dla odbiorcy w praktycznie każdym wieku.

Sięgając po „Tunele. Głębiej", drugi tom serii „Tunele", byłam niemalże pewna, że będzie jeszcze ciekawiej i niebezpieczniej. Dzieło Gordona Rodericka i Briana Williamsa nie zachwyciło mnie, ale było mimo wszystko odrywającym od rzeczywistości przyjemnym czytadłem.

Will, Chester i Cal docierają do Głębi, aby odnaleźć ojca Willa, pana Burrowsa. Jest to nie lada wyzwanie tym bardziej, że dotąd nikt nie powrócił żywy z tego miejsca, Styksów można spotkać na każdym kroku, a zwierzęta przechodzą dziwne mutacje. Chłopcy na swojej drodze spotykają zarówno wrogów jak i przyjaciół, ale czy można teraz komukolwiek zaufać?
W powieści występuje kilka nowych postaci. Między innymi jest to Sara, kobieta przekonana o tym, że to Will zabił Tama. Buntuje się przeciwko Styksom, ucieka do Górnoziemia poszukując Willa i tym samym zemsty. Gdy znów wpada w pułapkę Styksów, przekonana jest, że lada chwila zostanie pociachana na kawałeczki. Jednak ci mają na pozór pokojowe zamiary i oferują Sarze umowę, której nie sposób odrzucić... Kobieta nie ma jednak pojęcia, że Styksowie planują przerażający spisek przeciwko Górnoziemcom...

Pierwsza rzecz, jaką zauważyłam niedługo po rozpoczęciu lektury, to świetnie zbudowane dialogi i umiejętne opisy potrafiące przedstawić Czytelnikowi otoczenie, ale też wywołać dane emocje. W pierwszej części serii nie zwróciłam na to większej uwagi, natomiast tutaj po prostu zachwycałam się nad warsztatem autorów, którzy, mogłoby się wydawać, zgrali się w jednego doświadczonego pisarza. Czytałam już książki napisane przez dwie osoby i zazwyczaj nie było to dobrym pomysłem ze względu na zróżnicowany styl pisania, język i nieumiejętnie wykreowane postacie. Seria „Tunele" jest wyjątkiem.

Kolejny atut książki to zdecydowanie rozwinięty wątek Styksów. W pierwszej części serii wprawdzie mieliśmy już z tymi strasznymi „ludźmi" do czynienia, ale dopiero tutaj autorzy w pełni okazali ich brutalność, okrucieństwo oraz wyższość nad innymi rasami. Will, Chester i Cal niemal co chwila muszą toczyć walki ze Styksami. Na dodatek dowiadują się o szatańskim planie mającym na celu pozbycie się Górnoziemców i wyjście na powierzchnię ziemi. Żądza władzy, eksterminacja i eliminacja „niepotrzebnych ludzi" są najważniejszymi dla jadowitego plemienia celami. Przerażające jest to, że nawet dwunastolatka może zostać przywódczynią Styksów i tym samym być bezlitośnie okrutna, tak jak oni.

W powieści występuje jeszcze kilka wątków, które bardzo mi się podobały, ale muszę przyznać, że były też takie, dzięki którym miałam ochotę cisnąć książką na drugi koniec pokoju. Często autorzy ułatwiali sobie drogę do rozwiązania stworzonych przez samych siebie skomplikowań fabuły. Te wyjścia z sytuacji były banalne. Powieść jest wielowątkowa i tym samym ciekawa, ale jednak autorzy czasem nie podołali zadaniom, jakie postawili sobie na drodze.

Gdyby nie pewne niedociągnięcia fabuły, raczej nie miałabym czego się doczepić. Bardzo miło spędziłam przy tej książce czas. Czy jest lepsza od pierwszej części serii? Szczerze mówiąc, sama nie wiem. Oby dwie powieści przeniosły mnie do pełnego tajemnic fascynującego podziemnego świata, a taka przygoda warta jest przeżycia. Tak więc serdecznie polecam tę serię. Mam nadzieję, że następna część mnie nie zawiedzie.