Ptaki | Autor: Daphne Du Maurier

Daphne du Maurier, angielska pisarka, autorka powieści i opowiadań grozy to jedna z najbardziej cenionych autorek tego gatunku. Jej historie były inspiracją wielu filmów m.in.
„Ptaków" Alfred'a Hitchcock'a.

„Ptaki" to zbiór sześciu opowiadań. Czytelnik staje się świadkiem niesamowitych zdarzeń. Nad Londynem, nie wiadomo skąd pojawiła się ogromna chmara ptaków, które atakują ludzi. Zaczyna się dramatyczna walka o przetrwanie. Co stało się ptakom? Czy władzom uda się je poskromić?

Z Londynu czytelnik przenosi się na górę Monte Verita, gdzie od wielu lat w tajemniczych okolicznościach znikają młode kobiety. Pewien mężczyzna odkrywa u szczytu Monte Verita tajemniczy klasztor, czy ma on związek z zaginięciami kobiet?

Kolejna historia to historia wdowca. Mężczyzna po śmierci żony zauważa w ogrodzie dziwną jabłonkę. Drzewo jest stare i brzydkie, przypomina bohaterowi zmarłą kobietę. Postanawia się jej pozbyć, co przyniesie niespodziewane konsekwencje...

Zawiłe relacje między dwojgiem ludzi zostały przedstawione także w opowiadaniu „Prowincjonalny fotograf". Młoda kobieta, żona znacznie starszego markiza Edouarda wdaje się w romans z fotografem, Paulem. Znudzona swoim małżeństwem traktuje mężczyznę, jak chwilową rozrywkę. Kiedy postanawia zakończyć znajomość Paul próbuje zatrzymać ją przy sobie za wszelką cenę, która okaże się bardzo wysoka.

Źle kończy się także znajomość bohatera opowiadania „Pocałuj mnie jeszcze raz". Mechanik jest pod urokiem nowo poznanej dziewczyny. Nie zwraca uwagi na jej dziwne zachowanie (kobieta uwielbia chodzić na cmentarze i leżeć na nagrobkach) do czasu kiedy w gazecie znajduje jej zdjęcie...

Ostatnia historia to opowieść o dorastaniu, o nauce dzieci samodzielności. Bohater swoje trzy córki i syna wywozi do miasta, aby tam znaleźli swoje miejsce i założyli rodziny. Niestety nieporadny syn wraca wzbudzając tym samym gniew w ojcu. Zostaje zabity, tylko czy ta rodzina to na pewno ludzie?

Każde z opowiadań ma w sobie cząstkę tajemniczości, bo tak naprawdę nic nie zostaje wyjaśnione. Klimat grozy i przerażenia osacza czytelnika. Niewyjaśnione zdarzenia budzą niepokój.

Autorka posłużyła się narracją zarówno pierwszoosobową, jak i trzecioosobową, co sprawia, że historie są różnorodne. Bardzo dobrze budowane napięcie sprawia, że czytelnik nie męczy się czytaniem, a każda z historii na długo zostaje w pamięci.

Polecam każdemu kto chce poczuć dreszczyk emocji. Mam tylko jedno zastrzeżenie, książka kończy się zbyt szybko.