Nefertiti | Autor: Michelle Moran

Cenię sobie książki, których lektura nie pozostawia mnie bierną, co więcej, obliguje do poszukiwania informacji, pogłębiania wiedzy. Książki, w których przygoda nie kończy się wraz z przeczytaniem ostatniego słowa w ostatnim zdaniu, przeciwnie, wkracza w stricte historyczny wymiar. Ostatnią książką, po której czułam potrzebę poszukiwania, uzupełniania informacji był Raj tuż za rogiem Llosy, po niej długo długo nic aż do teraz – do Nefertiti.

Skupmy się na treści książki. Jest 1351 rok przed narodzeniem Chrystusa. W Tebach dochodzi do wielkiej tragedii, z rąk swego młodszego brata ginie Totmes, książę Egiptu, następca tronu. Władza leży w rękach bratobójcy, księcia Amenhotepa a ten nie zamierza spocząć na laurach. Choć jest żonaty z Kiją, która nosi pod sercem jego dziecko, rozpoczyna poszukiwania pierwszej, najważniejszej żony. Wybór padł na piętnastoletnią Nefertiti.

Nefertiti – w dosłownym znaczeniu oto pojawiła się piękność pochodziła z rodu królewskiego, była córką księżniczki, wnuczką królowej z Mitanni. Jej ojciec Aj był wezyrem, bratem królowej Teje, która łudziła się, że młodziutka Nefertiti będzie mieć w sobie tyle siły i oporu, że odwiedzie Amenhotepa od jego zgubnych decyzji.

Tak się jednak nie stało. Amenhotep zostaje faraonem i porzuca wszystkie wyznawane do tej pory idee. Odrzuca wiarę w boga Amona i zaczyna czcić nikomu nieznanego Atona. Przyjmuje nowe imię Echnaton (blask słońca), nakazuje zamknięcie świątyni innych bogów i zniszczenie wszelkich śladów kultu Amona. Buduje Amarnę miasto słońca by przenieść tam stolicę z Teb. A Nefertiti? Tkwi u boku męża, wspiera go i rośnie w siłę. Apodyktyczna, zaborcza królowa Egiptu, wielbiona przez tłumy, ubóstwiana przez męża. Jak potoczą się losy tej, która z całych sił pragnie syna na następcę tronu a powija kolejne córki? I wreszcie, co stanie się z samym Egiptem, krajem pozbawionym wojska,politycznie zaniedbanym, chylącym się ku upadkowi?

Koniec powieści nie przyniósł odpowiedzi na wszystkie nurtujące mnie pytania, co więcej, odczułam niedosyt i nutkę zawodu. Na szczęście ów stan szybko przerodził się w żądzę wiedzy, sięgnęłam do historycznych źródeł by skonfrontować zaserwowaną mi dawkę informacji. Michelle Moran oddała nam powieść historyczną, bogatą w swej treści, choć nie do końca autentyczną. Minęły wieki, wiele z zagadek nie zostało wyjaśnionych, ich interpretacja choć różna nie do końca odzwierciedla rzeczywistość. Warto więc po lekturze Nefertiti zagłębić się w historii i jeszcze raz przywołać jej przeszłość.

Nie wszystkich interesuje Egipt i jego dzieje, które są bardzo długie. Sięgają one wiele wieków przed narodzeniem Chrystusa. Książka "Nefertiti" opisuje życie Mutnodżmet oraz jej siostry królowej (później zostaje faraonem) i żony Amenhotepa (później Echnatona). Siostra pierwszej żony króla opowiada ze swojego punktu widzenia co działo się za panowania Echnatona. A działo się dużo. Bowiem postanowił on zrobić coś, czego nie zrobił nigdy żaden inny faraon. Postanowił obalić wszystkich znanych dotychczas bogów i wynieść na wyżyny nowego boga, Atona. Zamknął on wszystkie świątynie, które do tej chwili istniały. Przeniósł stolicę Egiptu z Teb, do nowo-wybudowanego miasta Amarny. Chciał być całkowicie niezależny od kapłanów, którzy pełnili wtedy bardzo ważną pozycję. Autorka tej książki, opisuje jak z tym wszystkim czuje się z pozoru nikt nie ważny. Ktoś, kto na pierwszy rzut oka nic nie znaczy dla tej historii.

Powiem szczerze, że nie byłam przekonana do tej książki. Nie lubię powieści o czymś co było. Kiedyś pasjonowałam się historią i sztuką Egiptu, ale to było dawno temu. Z początku ta historia zapowiadała się normalnie. Nie liczyłam na jakąś niesłychanie, wspaniałą powieść. Jednak bardzo się cieszę, że si pomyliłam. Ta książka jest bardzo ciekawa i mimo wszystko w niektórych momentach zaskakuje. Po przeczytaniu jej, byłam ciekawa jak bardzo zmieniła historie autorka. Przewertowałam jedną z encyklopedii o Egipcie i okazało się, że większość rzeczy opisanych przez pisarkę zdarzyło się naprawdę. Mimo, że niektórzy uważają, że ona po prostu opisała historię Echnatona i Nefertiti, to wcale nie jest prawdą. Ona stworzyła coś znacznie więcej. Pokazała nam co to oznacza być faraonem. I właśnie to mi się podoba w tej książce. Nie ukazała ona Egiptu podczas jego chwały, tylko wręcz przeciwnie. Opisane przez nią wydarzenia dzieję się podczas buntów, wojen itp.

Po tej książce zaczęłam całkiem inaczej postrzegać historię Egiptu. Kiedyś sądziłam, że szło im łatwo i zawsze byli niezwyciężeni. Kiedy uczyłam się o tym państwie w szkole, nikt nie wspomniał o Echnatonie, czy Nefertiti. A szkoda, bo sądzę, że ten temat przypadłby uczniom bardziej do gustu, niż uczenie się o grobowcach. Choć jeśli patrząc na to z drugiej strony, to tak naprawdę bardzo mało wiadomo o czasach w których faraon heretyk (Echnaton) żył.

Moim zdaniem książka mimo złego pierwszego wrażenia, zasługuje na uznanie. Nie wielu pisarzy dałoby radę opisać tą historie z takim uczuciem i swobodą z jaką zrobiła to Mechelle Moran.