Opus Tom 1 Zakazana Księga | Autor: Andreas Goessling

Ludzkie losy są nieprzewidywalne

Andreas Goessling jest doktorem literaturoznawstwa i nauki o komunikacji społecznej. Jest on poczytnym autorem powieści zarówno dla dorosłych jak i młodych czytelników. W swoich książkach bardzo często wykorzystuje zdobytą wiedzę na temat historii mitów i kultury, a zwłaszcza chodzi tutaj o kulturę Majów, mity o smokach, czy też średniowieczną alchemię i magię.

„Zakazana księga" jest pierwszym tomem duologi o tytule „Opus". Głównym bohaterem zarówno całej serii jak i książki jest piętnastoletni Amos. Przyszło mu żyć w nieciekawych czasach, ponieważ wiek XV na terenie Rzeszy Niemieckiej był przepełniony procesami inkwizytorskimi, gdzie jedynym odpowiednim wyrokiem była śmierć na stosie. Natomiast wędrowni kaznodzieje głosili nastanie końca świata.

Wracają jednak do tematu. Młody Amos zostaje poproszony przez swojego nauczyciela, a zarazem przyjaciela – Valentina Kronusa; o wykonanie tajemniczej i niebezpiecznej misji. Ma bowiem dostarczyć niezwykła książkę, zwaną „Księgą duchów", do rąk wskazanego adresata. Wszystko się komplikuje gdy inkwizycja napada na starego uczonego. Amos musi szybko wyruszyć w drogę, będą przy tym ściganym przez zaciekłego cenzora i podwładnych mu zabójców. Chcą oni dostać księgę w swoje ręce, ponieważ wieść głosi, że każdy kto ja raz przeczyta i ma „otwarte serce oraz umysł" to uzyska umiejętność posługiwania się magią. Niespodziewanie w swej wędrówce chłopak zyskuje towarzysza, a właściwej towarzyszkę niedoli – Klarę. Między młodymi bardzo szybko rodzi się uczucie. Kto jest tajemniczym odbiorcą księgi? Jakie przygody czekają Amosa i Klarę? Tego wam nie zdradzę. Sami musicie poznać tę niezwykła historię.

Koncepcja całej treści przedstawia się bardzo ciekawie, a czytelnik daje się porwać w wir wydarzeń już od samego początku. Jednak nie można powiedzieć, aby akcja gnała w zatrważającym tempie. Jej wartkość oceniłabym raczej na średni poziom z kilkoma niespodziewanymi zwrotami, po których raczej nie można być już niczego pewnym w tej historii. Jak widać wszystko byłoby w porządku gdyby nie... zatrważająca ilość przydługich i nudnych opisów, gdzie znaczną ich część autor mógł po prostu spokojnie pominąć, ponieważ nie wnoszą one nic nowego do całościowego odbioru treści. Co do narracji to jest ona prowadzona w trybie trzecioosobowym. Bardzo płynnie przechodzi ona od Amosa do łowców książek, dzięki czemu czytelnik ma możliwość poznania wszystkich wydarzeń z perspektywy obu stron konfliktu.

Trzeba przyznać, iż autor z dużą starannością oddał klimat tamtych czasów, a także sposób myślenia i interpretowania wszelkich sytuacji zaistniałych na drodze naszych bohaterów. Z dużą starannością przedstawił również proces pracy cenzorów książek oraz inkwizycji. Muszę nadmienić także, że Pan Goessling w nowatorski sposób połączył nie tylko fikcje literacką z prawdziwymi wydarzeniami historycznymi, ale wplótł w to także motywy magiczne, a pomimo tego wszystko jest spójne i przejrzyste.

Również język jakim posługiwał się autor w czasie pisania, pozbawiony jest swoistej maniery stylizacyjnej tak bogacie stosowanej na przełomie XV i XVI wieki, dzięki czemu czytelnik nie ma żadnych trudności w zrozumienia tekstu. Dodatkowo, dzięki prostocie języka, książkę czyta się naprawdę szybko i bez większych zgrzytów.

Podsumowując. Książka jest bardzo interesująca i pomimo kilku mankamentów, wciągająca. Na pewno zainteresuje zwolenników powieści historycznych jak i fantastycznych. Polecam każdemu, ponieważ warto po nią sięgną i odprężyć się przy nie zobowiązującej historii.

Działanie wielkiej inkwizycji było jednym z najczarniejszym okresów w historii Europy. Zapłonęła ona światłem niejednego stosu, na którym płonęli niewinni ludzie (bo sąsiadce krowa nie dała mleka). Ofiarami padali jednak nie tylko ludzie, ale i książki wertowane przez oko bezwzględnej cenzury. Ile to wielkich, wartościowych dzieł nigdy nie ujrzało światła dziennego, z powodu wciągnięcia ich na listę tych zakazanych.

Rzesza Niemiecka. Rok 1499

Piętnastoletni Amos trzy lata wcześniej stracił rodziców, został rozdzielony z siostrą i trafił pod skrzydła bezwzględnego stryja. Jego jedyną oazą spokoju jest stary młyn, w którym mieszka Valentin Kronus. Wziął on chłopka pod swoje skrzydła i dopuścił do największego sekretu. Mianowicie tworzy on tajemniczą „Księgę duchów" zawierającą cztery opowiadania, których przeczytanie sprawi, ze człowiek posiądzie niezgłębioną wiedzę, a także nauczy się posługiwać magią. Kronus chce by dotarła do jak największej liczby odbiorców. Po drodze jednak czeka na niego przeprawa z cenzorem, który musi dopuścić tekst do druku. Sprawy jednak nie idą po myśli uczonego. Przybywają po niego żołnierze inkwizycji, po drodze bezwzględnie rozprawiając się z mieszkańcami zamku na którym mieszka Amos. Jemu jedynemu udaje się przeżyć. Ma on teraz do wykonania niezwykle ważną misje. Musi dostarczyć „Księgę duchów" w odpowiednie ręce. Jednak krok w krok podążają za nimi łowcy książek. Gotowi na wszystko by zniszczyć ten „diabelski" tekst.

„Zakazana księga" to pierwszy tom duologi „Opus" pisarza Andreasa Goesslinga. Trzecioosobowa narracja idealnie łączy przeżycia głównego bohatera jak i sposób działania łowców książek, którzy gotowi są na wszystko by osiągnąć swój zamierzony cel. Doskonałym tłem akcji jest ówczesna Rzesza Niemiecka. Idealnie zostały oddane realia tamtych czasów. Bohaterowie również przedstawieni są w sposób barwny i szczegółowy. Historia bardzo dynamiczna. Na młodego Amosa czeka wiele przygód i niespodzianek. Autor doskonale połączył tu rzeczywistość z magicznym światem, co sprawia, że cała opowieść jest spójna i przejrzysta.

Język jakim napisany jest książka jest bardzo prosty i dzisiejszy, że tak się wyrażę. Wydawać by się mogło, że „Opus" przepełniony będzie archaizmami, na co wskazywać może czas akcji, ale tak nie jest. Każdy czytelnik ma możliwość zrozumienia tekstu bez zastanawiania się co znaczy to lub tamto słowo.

„Zakazana księga" to magiczna opowieść o walce z destrukcyjnymi zasadami, walce o wolność ludzkiej wyobraźni. Poznajemy nie tylko okrutną inkwizycję, ale także bractwo Opus Spirytus , dla którego to właśnie Kronus pisał dzieło swojego życia. Ogromnie spodobała mi się ta książka, choć muszę przyznać, ze czytało mi się trochę opornie. Siedziałam nad nią dwie, trzy godziny, a byłam zaledwie sto stron dalej. Jednak zdecydowanie polecam zapoznanie się z tym tytułem, bo bezsprzecznie warto.

Znajda tu też coś dla siebie panie lubiące historie miłosne. Do Amosa w jego niebezpiecznej podróży dołącza zielonooka Klara. Tych dwoje nastolatków połączy miłosne uczucie, które jak się okaże będzie musiało wiele przejść.

Jak najszybciej chwiałabym się zapoznać z dalszym ciągiem tej historii zawartym w tomie drugim pt „Łowcy księgi" wydanym w listopadzie ubiegłego roku.

Muszę jeszcze dodać, ze szalenie podoba mi się okładka książki. Ta poraniona ręka trzymająca tajemnicza księgę, wygląda wspaniale, a ta od tomu drugiego tym czerwonym światłem bardzo mnie intryguje.