Julek I Maja. Powrót Do Gry | Autor: Ałbena Grabowska Grzyb

Julek i Maja powracają do gry i dosłownie i w przenośni.

Niesforne, choć inteligentne rodzeństwo gości w drugiej części przygód, dostarczając czytelnikom kolejnych atrakcji i moc wrażeń.

Pierwsza część, Julek i Maja w labiryncie, została napisana na prośbę syna pisarki, który prosił o historię chłopca, który mając problemy w szkole, ucieka w świat wirtualny. Zdecydowanie ciekawszy i lepszy. Autorka książki, Ałbena Grabowska-Grzyb jest neurologiem i epileptologiem, stąd też pomysł na umiejscowienie akcji powieści w ludzkim mózgu.

Schemat kolejnej części jest ten sam; przygody Julka i Mai mają miejsce i w świecie rzeczywistym (nudna codzienność wyrażona jest za pomocą czarno-białych obrazków) i wirtualnym, który proponuje wspaniałą i niezapomnianą zabawę (jego odzwierciedleniem są postaci przedstawione w różnych odcieniach zieleni). W obu światach na dzieci czyhają niebezpieczeństwa, które mogą mieć wpływ na ich przyszłość. Oprócz tytułowych bohaterów, pojawiają się postacie znanej z poprzedniej powieści, a także nowe, często groźne i brutalne.

Gra w mózgu zdaje się być dla Julka tylko wspomnieniem (i czy aby na pewno nie zwykłym snem?!), teraz czuje się na tyle pewnie, że swój czas przeznacza na gry strategiczne. Z pozoru nieszkodliwe, w często bezpłatne, pozwalające na kontakt z kolegami z klasy, oferują jednak wiele nowych znajomości, niekoniecznie korzystnych dla chłopaka. Zafascynowany koleżanką Alą, wciąga ją do gry, co ciągnie ze sobą wiele przykrych konsekwencji, m. in. wypadek, z powodu którego dziewczyna trafia do szpitala. Julek zachodzi w głowę, co też się wydarzyło i czy to wszystko dzieje się naprawdę...? Wie tyle, że musi szybko rozwiązać tajemnicze zagadki, by Ala odzyskała przytomność.

W książce, która przeznaczona jest dla dzieci i młodzieży, pojawia się wiele trudnych tematów. Ucieczka w świat gier komputerowych, porozumiewanie się za pomocą skrótów i emotikonów, bezgraniczne i ślepe zaufanie w stosunku do osób, które próbują wykorzystać słabość i naiwność innych. Najważniejszy jest ambitny i oryginalny nick, a także awatar, który ma uchylać rąbka osobowości właściciela lub, wprost przeciwnie, powinien być zagadkowy lub mroczny.

Osobiście jestem pozytywnie nastawiona do podejmowania tych, niekiedy uważanych za kontrowersyjne, problemów. Nietrudno jest zatopić się w wirtualnym świecie, który często zapewnia to, czego brakuje w szarym i nudnym życiu, szczególnie w czasach, gdy dostęp do niego jest niemalże nieograniczony. Sztuką jest ukazać te wszystkie problemy w taki sposób, by młody czytelnik i jednocześnie fan gier komputerowych, z łatwością potrafił wysnuć prawidłowe wnioski, a co najważniejsze – odróżniał oba światy.

Ogromnym plusem książek o przygodach Julka i Mai jest sam pomysł ich napisania! Połączyć to, co aktualnie interesuje najmłodszych z dydaktycznymi uwagami i wskazówkami schowanymi między akapitami, ale wyraźnie widocznymi. Co najważniejsze, rad nie udzielają dorośli, lecz młodzi ludzie, którzy dzielą się swoimi doświadczeniami. Brawo!

Muszę przyznać, że gracz ze mnie słaby, a i z nowinkami jestem na bakier, jednak skoro nawet takiego laika wciągnęły przygody uroczego rodzeństwa, to myślę, że każdy da się na mówić. Spędziłam przy tej lekturze miło czas, zwracając uwagę na opis toczących się gier, poszerzyłam odrobinę swoją wiedzę komputerową, i muszę przyznać, że od początku przewidywałam dalsze losy bohaterów, ale zostałam pozytywnie zaskoczona, także polecam książkę również miłośnikom młodzieżowych powieści sensacyjnych.