Opowiedz, Jak Tam Żyjecie | Autor: Agatha Christie

Agatha Christie dała się poznać jako autorka kryminałów i powieści detektywistycznych. Pisała jednak również inne książki – m.in. obyczaje, czy romanse. Do mnie jednak ostatnio trafiła zupełnie inna jej pozycja.

„Opowiedzcie, jak tam żyjecie" to książka napisana w 1946 roku. Miałam okazję wysłuchać jej w formie audiobooka, który czytała Blanka Kutyłowska.

Pozycja ta opowiada o pierwszych latach małżeństwa Agathy z Maxem Mallowanem. Mężczyzna ten był z zawodu archeologiem. Właśnie o jednej z podróży służbowych traktuje „Opowiedzcie...".

Książka została napisana po częstych pytaniach, zadawanych przez znajomych pary. Opowiada ona o podróży, jaką odbyli małżonkowie w latach 30., zaraz po ślubie. Nie była to jednak podróż poślubna – pojechali oni do pracy. Przygotowania do tej wycieczki opisane są dość szczegółowo, wraz z zakupami i pakowaniem się pary. Wyprawili się oni na wykopaliska do Syrii, gdzie spędzili kilka kolejnych sezonów, szukając śladów starożytnych cywilizacji. Mieszkali w domu, który nie był spełnieniem marzeń kobiety, miał wiele niedogodności, z którymi musiała sobie jednak poradzić. Na szczęście mąż i jego współpracownicy pomagali jej, jak tylko mogli. Agatha wcale się tam nie nudziła – doglądała pracowników, pisała pamiętnik, a nawet była znachorką. Autorka poznaje wiele nowych osób, różnych kultur i narodowości. Nie zna jednak języka, co wydaje się być barierą nie do przeskoczenia w komunikacji. Na dodatek płeć nie ułatwia jej wykonania wielu zadań. Daje sobie ona jednak radę i wszystko opisuje w książce. Są one tak różnorodne, ciągle coś się dzieje i nie można się nudzić podczas słuchania, albo czytania.

W porównaniu z innymi powieściami Agathy, ta jest inna. Często jest zabawna, trudna, a nawet smutna. Przeżywamy wraz z nią wszystkie sytuacje, gdyż pisana jest pierwszoosobową narracją, jak pamiętnik. Autorka żartuje nie tylko z innych, ale też z samej siebie – ze swojej tuszy, niewiedzy, charakteru. Przyjemnie było odkryć coś nowego wraz z nią.

Przy okazji książka pełna jest wspomnień i refleksji. Pełno w niej porównań świata arabskiego i europejskiego. Różnorodność kultur jest tu dobrze odwzorowana. Ciekawie to zderzenie dwóch światów przekazuje nam Christie. Na szczęście stara się ona powstrzymać od ocen – podkreśla różnice, ale nie punktuje Europy za to, czego brakuje w tym „nowym" dla niej świecie.

Co do samego nagrania – jest on dość długi. Lektorka czyta wszystko sprawnie, wyraźnie i w odpowiednich momentach przybiera tony pełne emocji – a to śmiechu, a to złości czy oburzenia. Przyjemnie było jej słuchać. Nagranie podzielone jest na 16 części, każda ponad 29 minut. Format ten został nagrany w 1999 roku. Każda część opatrzona jest nazwiskiem autora i tytułem książki oraz numerem nagrania.

Książka jest zupełnie inna, niż dotychczasowe, które miałam okazję poznać pani Christie. Dobrze napisane wspomnienie z podróży, bogate w opisy nie tylko pejzaży, ale i charakterów. Moim zdaniem warta uwagi pozycja – niezależnie od tego, czy w wersji papierowej, czy audiobookowej. Tu jednak lektora sprawiła się wyśmienicie, jej głos był przyjemny, dobrze oddała treść książki. Tak właśnie wyobrażałam sobie mistrzynię kryminału – oddała ją świetnie swoją interpretacją Blanka Kutyłowska.

Komu mogę polecić tę pozycję? Tym, którzy lubią twórczość Christie, a tak jak ja nie mieli jeszcze okazji poznać jej od tej strony. Kryminały pisze świetne, ale obyczajowe książki ma również bardzo dobre. Poza tym autorka zachwyca dystansem do siebie i ironią, jest świetną kobietą, która pokazuje, że warto gonić za marzeniami.