Więzień Labiryntu Tom 2 Próby Ognia | Autor: James Dashner

„To wszystko było częścią Prób"

Ucieczka z Labiryntu miała oznaczać koniec męczarni. Mieli wreszcie znaleźć się w bezpiecznym i spokojnym miejscu, z dala od niebezpieczeństw tego okrutnego miejsca. Próby wreszcie miały się zakończyć. Czy mieli jednak taką gwarancję? A może były to tylko ich domysły...

Mówi się, że nadzieja umiera ostatnia. Co jednak gdy i ona odeszła, a ty nie masz w co wierzyć ani komu ufać? Jaką wtedy masz motywację?

"Nadszedł czas na Fazę Drugą. Czas, żeby zrobiło sie na prawdę ciężko."

Oto druga część trylogii Jamesa Dashnera. Labirynt to był dopiero początek. Teraz rozpoczną się prawdziwe Próby Ognia. Kiedy w końcu Streferzy zaznali spokoju i wydawałoby się, że straszne czasy i próby zostały zakończone, DRESZCZ postanowił im to wszystko odebrać. Zamiast odzyskać wspomnienia, tajemnicza organizacja zaoferowała im coś zupełnie innego. Labirynt wcale nie okazał się końcem Prób. Był jedynie wstępem do czegoś jeszcze trudniejszego.

Odkrytych jest coraz więcej faktów, jednak niewystarczająco, aby zorientować się w sytuacji. Dzięki temu książkę czyta się z zapartym tchem. Nie da się przewidzieć, co wydarzy się za chwilę oraz jakie jeszcze niespodzianki czekają na Streferów. Skoro Labirynt był jedynie początkiem, co czeka grupę w Fazie Drugiej Prób?

Z jednej strony powszechnie wiadomym jest, że nie należy ufać DRESZCZowi, ale co jeśli od niego właśnie zależy Twoje życie? Co ty byś zrobił na miejscu Sztamaków z Grupy A? Poszedłbyś dalej za ich rozkazami?

"Obiekt A2. Do zabicia przez Grupę B"

Bohaterowie. To jedna z ważniejszych spraw w książce. Jeśli będą źle dopracowani, nienaturalnie, czy wyidealizowani, nawet najlepsza książka straci urok. Dlaczego tak trudno jest "skonstruować" głównego bohatera? Ponieważ każdy ma inny gust i inaczej ocenia postacie. Czy James Dashner podołał zadaniu? Owszem. Thomas, bo to z jego punktu widzenia przeżywamy całą historię, jest na pewno barwną postacią. Często wprawia nas w pesymistyczny nastrój, działa pochopnie oraz emocjonalnie. Jest jednak swego rodzaju bohaterem, ale z kolei nie jest przesadnie wyidealizowany. Również jeśli chodzi o drugoplanowe postacie, takie jak Minho, czy Newt, są zaskakujące i ciekawe, a w trakcie Prób widzimy jak bardzo się zmieniają z biegiem czasu. Najbardziej zaskakującą postacią tej części okazuje się jednak Teresa, co do której aż do samego końca nie możemy być absolutnie pewni. Jet z nami, czy przeciwko nam? Można jej ufać, czy można ją kochać?

Niewątpliwie ogromnym atutem trylogii jest język, a w szczególności wymyślony przez autora slang, którym posługują się Streferzy. Dzięki niemu czytelnik ma świetny humor podczas czytania książki, a nawet najbardziej tragiczne sytuacje potrafi rozweselić właśnie kilka odzywek Streferów. Osobiście, jest to jeden z czynników, dla których tak chętnie oddaję się książce, a po przeczytaniu często sama posługuję się tym slangiem. Jest to na prawdę wciągające.

"-Reprezentuję grupę o nazwie DRESZCZ- kontynuował Szczurowaty- Wiem, że ta nazwa brzmi groźnie, ale to skrót od Departament Rozwoju Eksperymentów, Strefa Zamknięta- Czas Zagłady. Wbrew temu co może sądzicie, DRESZCZ nie stanowi dla Was żadnego zagrożenia. Przyświeca nam tylko jeden cel: uratować świat od zagłady."

Już recenzując pierwszą część tej serii byłam zachwycona, a ta wcale nie wypadła blado przy swojej poprzedniczce. Brakowało mi jedynie trochę Labiryntu, ponieważ czuć było wtedy specyficzny klimat, a labiryntu zawsze mnie fascynowały. Tutaj z kolei w pewnym momencie byłam zdecydowanie bardziej zaskoczona i zaciekawiona rozwojem akcji, wręcz wściekła przez to co się stało. Czułam dokładnie to samo co Thomas i bardzo dziękuję autorowi za to, że udało mu się napełnić mnie tyloma emocjami w jednym momencie. Czytałam z zapartym tchem, a "Próby Ognia" miały pierwszeństwo nad dosłownie wszystkim.

Może się będę powtarzać, ale kolejny raz muszę porównać tę serię do serii GONE Michaela Granta, ponieważ pod względem tak zwanej "schizowości" James Dashner praktycznie dorównał panu Grantowi. Polecam bez dwóch zdań całą serię, chociaż może nie jest to najambitniejsza lektura na wieczór i nie trzeba się przy niej wysilać intelektualnie. Jeśli jednak sięgacie po książki dla własnej rozrywki i przyjemności, jest to idealna książka na wieczór (choć lepiej nie czytać jej w nocy, istnieje bowiem ryzyko nabawienia się przez to koszmarów).

Moja ocena: 9,5/10 (prawie idealna, jednak labirynt z poprzedniej części bardziej mnie fascynował)

"-Tom?
-Co?
-DRESZCZ jest dobry."

Czy aby faktycznie?

Kilka dni temu skończyłam czytać pierwszy tom bestsellerowej trylogii "Więzień labiryntu", autorstwa James'a Dashner'a. Spotkanie z lekturą tej powieści było dla mnie dość dużym zaskoczeniem i sprawiło mi nie lada przyjemność. "Próby ognia" to kolejny tom opowiadający o losach Thomas'a i grupy jego przyjaciół, jednak czy autorowi udało się utrzymać doskonały poziom w kontynuacji tego dzieła?

Streferzy po wydostaniu się z labiryntu są pełni nadziei, jednak okazuje się, że złożone im obietnice nie pokrywają się z prawdą, a to co miało być dla nich azylem, jest tylko kolejną gierką DRESZCZu, ponieważ teraz nadszedł czas na kolejne próby. Thomas wraz z przyjaciółmi zmuszony jest przejść przez spalone słońcem pustynie, w poszukiwaniu bezpiecznej przystani i choć zadanie nie wydaje się być trudne, na ich drodze staje wiele niebezpieczeństw i śmiertelnych niespodzianek...

Drugi tom "Więźnia labiryntu" jest pełen przygód i niespodziewanych zwrotów akcji. Zakończenie poprzedniego, zostawiło całą masę niejasności i nierozwiązanych łamigłówek, ale z drugiej strony napełniło mnie nadzieją, że może rzeczywiście coś się zmieni. Tak się jednak nie stało. "Próby ognia" udowadniają, że autorowi pomysłów nie brakuje, a z każdą przeczytaną stroną ilość tajemnic, które są charakterystyczne dla tej powieści, przybywa i są one w stanie wprost porazić czytelnika swoją ilością.

Bohaterów w większości poznaliśmy już w poprzedniej części, ale pojawia się też kilka nowych postaci, które bez wątpienia mogą intrygować. Tajemnicza Brenda, władczy Jorge i zjawiający się znikąd Aris sprawiają, że klimat staje się jeszcze bardziej zagadkowy i zmusza czytelnika do użycia szarych komórek. Thomas staje się w tej części nawet bardziej męski i waleczny, co trochę mnie denerwowało, bo wydawał się po raz kolejny zbyt wyidealizowany, ale w ostateczności postanowiłam przymknąć na to oko, bo po prostu lubię tego gościa :)

Sytuacje, w których grupa nastolatków się znajduje, są bardzo dobrze zobrazowane i choć narrator nie podaje nam dokładnego miejsca pobytu bohaterów, łatwo jest sobie to wszystko wyobrazić dzięki precyzyjnym (a jednocześnie niezbyt długim) opisom krajobrazu.

Tym, co w tym tomie mnie zaskoczyło, była ilość kłamstw i intryg serwowanych przez DRESZCZ. Lubię, kiedy w powieści nie brakuje wartkiej fabuł, chwil grozy i momentów, które sprawiają, że wstrzymuję na chwilę oddech i w tej kwestii absolutnie się nie zawiodłam. Cieszę się również z tego, że autor nie starał się na siłę rozwinąć relacji między Teresą i Thomasem, ponieważ wydaje mi się, że mogłoby to zepsuć fantastyczny klimat tej powieści.

Przyznaję, że z początku trochę opornie mi szło i nie mogłam jakoś w pełni oddać się lekturze, ale bynajmniej nie było to spowodowane błędami autora czy lukami w poszczególnych wątkach. Myślę, że winna byłam ja sama i chaos panujący w mojej głowie. Co prawda "Próby ognia" są odrobinę słabsze od tomu pierwszego, ale nie jest to na tyle wyczuwalne, by zniechęcić czytelnika.

Zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję ;)