Ta Druga | Autor: Karolina Wilczyńska

Po tej książce nie spodziewałam się ambitnej lektury. Tytuł, okładka i opis wydawcy, skutecznie przez parę najbliższych stron utrzymywał mnie w świadomości, że książka opowiada o losie kobiety, która przez lata znosiła wyrzeczenia dla mężczyzny.

Kochani, nic podobnego! Po pierwszych dwudziestu stronach wiedziałam, że książka przez wiele osób, właśnie za sprawą tych trzech rzeczy będzie postrzegana jako zwykłe czytadełko.

„Ta druga" to opowieść kobiety. Opowieść pełna bólu, frustracji, niespełnionych nadziei i marzeń, na lepszą przyszłość, lepsze jutro. Główną bohaterką jest Lena. Wspomnienia zaczyna snuć w punkcie zwrotnym swojego życia. Jej rodzina przeżywa tragedię, natomiast ona odbiera to jako szansę dla siebie, na odbudowanie życia. Lena przez całe życie była sama, miała tylko ukochaną babcię. Gdy los się do niej uśmiecha, sama nie wierzy w swoje szczęście. Poznaje Tomka, przystojnego młodzieńca, który jest jej wymarzonym partnerem. Tomek jest odpowiedzialny i troskliwy, ale też bardzo przywiązany do swoich rodziców, szczególnie do mamy.

Lena, na początku jest zachwycona. Sama nigdy nie miała mamy i bardzo chciałaby ją mieć. Z niezwykłą ufnością powierza swoje serce i nadzieje matce Tomka, która jak się okazuje wcale nie jest taką, jaką sobie Lena wymarzyła. Wkrótce później Lena jest w ciąży. Ślub, wspólne mieszkanie i życie nie przeraża nastolatki. Jest szczęśliwa, że w końcu będzie z ukochanym mężczyzną. Jednakże nic nie wydaje się tak proste na jakie wygląda. Nie ma Leny i Tomka. Jest Lena, mama i Tomek. Zawsze w trójkę... gdy na świat przyjdzie Kasia, córeczka Leny i Tomka, będą w czwórkę już zawsze...

Trudne życie z ciągłym wtrącaniem się i dobrymi radami teściowej nie służy Lenie. Jest zła, że mąż tak dużo czasu poświęca matce. Gdy ta ląduje w szpitalu, Lena wie, że w końcu ma szanse na normalne życie. Jednakże tajemnica, którą odkryje kobieta, pozwoli jej spojrzeć inaczej na to co myślała i przeżywała do tej pory...

W książce poruszany jest trudny temat. Sami wiemy, że relacje pomiędzy teściami nie zawsze układają się po naszej myśli. Czasem nasi rodzice zamiast żyć swoim życiem, na siłę chcą uszczęśliwić dzieci. Lena chciała mieć matkę, chciała mieć obu rodziców. Wiele nadziei pokładała w relacji z teściami. I o ile teść był wspaniały, teściowa już niekoniecznie. Egoizm głównej bohaterki, przez lata nie pozwolił jej trzeźwo spojrzeć na to co dzieje się w jej rodzinie, a niesprawiedliwość jej ocen, niesłusznie krzywdziła najbliższych ludzi.

Książkę czyta się fantastycznie. Ja jestem pod wrażeniem tak subtelnego ujęcia tego tematu. Lekkie pióro autorki i niewątpliwie wiedza na temat skomplikowanych relacji rodzinnych sprawiło, że książka jest jedyna w swoim rodzaju. Jest zupełnie inna. Pełna bólu i cierpienia, a jednocześnie oczekiwania i wiary. Jestem pozytywnie zaskoczona, bowiem dawno nie czytałam ta dobrej książki, która poruszałaby tę tematykę. Polecam!

 Karolina Wilczyńska to polska autorka, prezes własnej fundacji, trenerka, terapeutka i wykładowca uniwersytecki. W gronie rodzinnym – matka i żona, dbająca o najbliższych. Pisarka trudzi się wieloma zajęciami, jednakże pomimo swojej pracy zawodowej, znajduje czas na realizację własnych pasji, takich jak chociażby haftowanie, tworzenie biżuterii czy pisanie powieści. W wywiadach niejednokrotnie podkreśla, iż najważniejszy jest dla niej człowiek i jego własna historia. Niedawno miałam okazję zapoznać się z twórczością Karoliny Wilczyńskiej za sprawą utworu „Ta druga", który w 2011 roku został nagrodzony w I edycji Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Świat Kobiety", organizowanym przez Wydawnictwo Replika. Czy ta książka słusznie zyskała uwagę jury? Po zastanowienia z całą pewnością mogę powiedzieć, że tak.

Lena zawsze żyła w jej cieniu. I co z tego, że miała u swojego boku kochającego męża, kiedy wystarczyła jedna prośba „tej pierwszej", aby on rzucił wszystko i pognał do innej? Czuła się najważniejsza tylko w momencie, kiedy Ona się nie odzywała do Tomasza. Każdego dnia jej nienawiść pogłębiała się coraz bardziej, lecz mimo wszystko nie poddawała się, walcząc o własnego małżonka, który był w stanie zrobić wszystko dla swojej matki.

Kiedy Lena poznała Tomka, będąc jeszcze nastolatką, zyskała nie tylko wiernego towarzysza na całe życie, ale też i rodzinę, której nigdy nie miała. Od początku starała się stać częścią wspaniałej familii, ciesząc się, że teraz nigdy już nie będzie sama z własnymi problemami. Jednak jej kontakty z teściową, która robiła wszystko, by Lena czuła się jak piąte koło u wozu, z każdym dniem zmierzały w coraz gorszym kierunku, budząc u głównej bohaterki nienawiść względem matki własnego męża. Obojętność teściowej względem synowej i wieczne docinki z czasem spowodowały, że żadna z kobiet nie dążyła do pogłębienia rodzinnych relacji. Dodatkowo Tomasz był gotowy zrobić dla swojej rodzicielki wszystko, spełniając każdą zachciankę i poświęcając jej praktycznie cały swój wolny czas, budząc niechęć u żony. Choroba starszej kobiety i przypuszczenia, iż ta szybko nie odzyska przytomności, powoduje, iż Lena postanawia zaopiekować się teściową, poświęcając się nie dla niej, a dla Tomasza... Dla mężczyzny, którego kocha, jest w stanie zrobić wszystko, wiedząc, że te działania zwrócą uwagę jej męża. W czasie czekania na przebudzenie teściowej, Lena odkrywa wiele szokujących informacji, które zmieniają punkt widzenia na jej relacje z matką męża. Nadchodzi czas gorzkiego rozliczenia z wielu lat, podczas których obydwie kobiety popełniły błędy, niszcząc szansę na przyjacielskie kontakty i szczęście rodziny...

Niedawno miałam przyjemność czytać powieść laureatki zeszłorocznej edycji konkursu „Świat Kobiet", „Zaułek szczęścia" autorstwa Urszuli Jaksik, która była bardzo lekką opowiastką w porównaniu z tym, co Karolina Wilczyńska prezentuje w książce „Ta druga". Pisarka w jednym z wywiadów przyznała, iż początkowo tytuł utworu miał brzmieć „Jego matka", lecz na wskutek działań promocyjnych, wydawca postanowił go zmienić. Jak łatwo się domyśleć, ostateczna wersja bardziej przyciąga uwagę czytelnika, liczącego na wyznania zdradzonej kobiety. Jednakże pomimo tego, iż tytuł do końca nie oddaje treści tejże lektury, odbiorca i tak pozostaje zaskoczony, widząc, że główna bohaterka również musi walczyć z inną kobietą o miłość własnego męża. Tylko, że tą panią nie jest obca osoba, a teściowa, co od samego początku budzi zdziwienie i dezorientację.

„Ta druga" nie należy do powieści, które czyta się szybko, przyjemnie i które po kilku dniach zostają już przez odbiorcę zapomniane. Pomimo tego, iż ten utwór przeczytałam miesiąc temu, cały czas zastanawiam się nad niektórymi aspektami przedstawionej historii, próbując zrozumieć dokładnie motywy działania bohaterów. Karolina Wilczyńska podjęła się trudnego tematu, jakim są relacje rodzinne, należące do niezwykle skomplikowanych. Patrząc na nasze życie, często zdarza się tak, iż pomimo tego, że będąc obok kogoś bliskiego, tak naprawdę nic o tym człowieku nie wiemy. W tym przypadku brak porozumienia oraz niedopowiedzenia w wielu kwestiach zaowocowały konfliktem pomiędzy córką a teściową, sprawiając, że obydwie kobiety nie potrafiły odnaleźć się w tej sytuacji, unikając wzajemnego towarzystwa. Czytelnik, który obserwuje całą historię oczami Leny, odnoszącej się do wydarzeń z chwil obecnych, jak i też cofająca się do przeszłości, bardzo utożsamia się z główną bohaterką, popierając ją w jej obawach i racjach. Dopiero w momencie, gdy bohaterka odkrywa zaskakującą prawdę na temat swojej teściowej, jej dotychczasowe spostrzeżenia zmieniają się całkowicie. I tutaj właśnie autorka pokazuje, jak wiele nie wiemy o innych i własnych zachowaniach, często odgrywając rolę sędziego, pomimo tego, iż nie mamy do tego żadnego prawa. Patrzymy na siebie, nie zastanawiając się nad zachowaniami tych, którzy pomimo wszystko są nam przychylni.

Karolina Wilczyńska zaskoczyła mnie przede wszystkim właśnie niebanalnym pomysłem na intrygującą historię oraz formą napisania tejże powieści. Jak wspomniałam, pierwszoosobowa narracja powoduje, iż odbiorca od samego początku uznaje Lenę za ofiarę zachowań swojej teściowej. W momencie, gdy na jaw wychodzą fakty, świadczące o tym, że nieporozumienia pomiędzy tymi kobietami były praktycznie dziełem przypadku, zaczyna inaczej spoglądać na osobę głównej bohaterki. I ona sama śledzi uważnie w pamięci swoje czyny względem matki męża, dostrzegając, co tak naprawdę było nie tak. „Ta druga" to niezwykle dojrzała pozycja, dzięki której pisarka przemawia do czytelnika, uwrażliwając go na wiele spraw. Dodatkowo wszystkie wydarzenia wydają się być jak najbardziej autentyczne, przez co odnosi się wrażenie, że podobny dramat może rozgrywać się każdego dnia niedaleko nas. Przyjemny styl autorki powoduje, iż wszelkie opisy czyta się z prawdziwym zainteresowaniem, nie mając pojęcia, w jakim kierunku rozwiną się dane wątki.

„Ta druga" to powieść, w której nie brakuje prawdziwych uczuć – złości, miłości, nienawiści i braku zrozumienia. Osobiście dla mnie Lena stała się niezwykle silną bohaterką, która zdecydowała się stoczyć naprawdę ciężką walkę, pragnąc odzyskać własną rodzinę, jaka rozpadała się ze względu na „zachcianki" teściowej. Nie będę ukrywać również, iż postać Tomasza całkowicie mnie na pewien sposób rozczarowała. Został wykreowany przez autorkę na mężczyznę bez charakteru, całkowicie uzależnionego od swojej matki, co w pewnym momencie budzi w czytelniku wręcz odrazę w jego kierunku. Tak samo byłam strasznie zawiedziona, czytając zakończeniem, bowiem naprawdę wspaniała historia o istotnych i rzadko poruszanych problemach miała negatywnie szokujący finał. Zapewne większości spodoba się pouczające i mądre zamknięcie wszelkich spraw bohaterów, aczkolwiek moim zdaniem doszło do zabiegu, przez który cała opowieść przestała być prawdziwa. Nie będę wyjawiać ostatnich wydarzeń, jednak akurat tę kwestię cały czas mam w głowie, zastanawiając się, czy wydźwięk tejże lektury nie byłby większy, gdyby Lena pozostała taką, jaką ją poznaliśmy – zdesperowaną, zagubioną, a jednak mężną i pewną własnych racji.

Polecam tę powieść wrażliwym czytelnikom, pragnącym poznać interesującą historię o ludzkiej tragedii. Karolina Wilczyńska lekturą „Ta druga" udowodniła, iż fantastycznie potrafi przedstawiać ludzkie uczucia, ucząc zarazem wielu rzeczy. Pomimo tego, iż zakończenie na pewien sposób mnie rozczarowało, myślami będę wracać do niej pozycji, odnajdując w niej wspaniałe stadium roztargnienia, często widocznego u każdego z nas.

Teściowa z piekła rodem? – Karolina Wilczyńska „Ta druga"

- Ile zębów powinna mieć teściowa?

- Dwa. Jeden, żeby otwierała nim piwo, drugi żeby ją bolał.
Znacie ten dowcip? Pewnie tak. Ma dłuższą brodę, niż członkowie ZZ Top. Podsumowuje on trudne relacje zięcia z matką swojej żony. A jak wygląda odwrotna sytuacja? Czyli stosunki żona – matka męża? Z tym też bywa różnie. Dziękować niebiosom, jeśli są to stosunki poprawne, wychwalać los, jeśli dobre. Ale co zrobić, jeśli między paniami trwa zimna wojna? Co jeśli relacje dwóch kobiet przypominają bardziej smutną konieczność, niż rodzinną normalność.

Karolina Wilczyńska w książce „Ta druga" poruszyła tę trudną i delikatną materię. Bohaterka jej powieści, Lena, kobieta w średnim wieku staje przed koniecznością opieki nad chorą i nielubianą teściową, która nieprzytomna leży w szpitalu. Śledząc myśli Leny, poznajemy jej zapatrywania na rodzinę, stosunek do męża i córki, do teściowej, do życia. Kobieta czuwając nad łóżkiem teściowej wspomina czasy swej młodości, wraca wspomnieniami do okresu, kiedy poznała swojego męża Tomasza i swoich przyszłych teściów. Z jej wspomnień wyłania się smutny obraz doświadczonej przez życie kobiety, zgorzkniałej, chorobliwie zazdrosnej i rywalizującej o względy mężczyzny ważnego dla obu. Jej wspomnienia to pasmo nieporozumień, egoizmu, łez, wzajemnych niedomówień i niespełnionych oczekiwań. To trudne relacje dla obu kobiet tak bliskich sobie, a jednocześnie tak dalekich...

Karolina Wilczyńska w „Tej drugiej" opowiedziała historię bardzo pouczającą. Gorzką, a zarazem optymistyczną, dającą nadzieję, że jednak wszystko jest możliwe. Niedopowiedzianą, bo nie wiemy jak potoczą się losy bohaterek, czy nastąpi przełom i naprawa tego, co zostało zniszczone. To książka o nieuchronności, o upływie czasu i walce z nim, a zarazem z własnymi słabościami. Przestroga, że czasem może być za późno, by coś zmienić. To również opowieść o rywalizacji dwóch kobiet o względy ukochanych osób.
Czytając „Tę drugą", nie sposób nie przystanąć na chwilę i nie pochylić się nad własnymi relacjami z bliskimi. To książka, która zmusza do zrobienia rachunku sumienia i wyciągnięcia wniosków z tego, jakimi sami jesteśmy i jak zachowujemy się wobec własnych teściowych, matek, córek, mężów, braci, etc. Bo na miejscu Leny i Joanny możemy postawić samych siebie i któregoś z bliskich...
To również nauka, że winy powinniśmy szukać w sobie, nie tylko w innych. Tylko wtedy dojdziemy ze sobą do ładu.

Polecam książkę wszystkim czytelnikom ceniącym w literaturze niebanalne podejście do tematu, szukającym lektury skłaniającej do refleksji, a jednocześnie nie narzucającej nikomu swojego punktu widzenia świata i nie dającą gotowych rozwiązań i odpowiedzi. To doskonała lektura zwłaszcza dla kobiet. Wszystkich bez wyjątku.