Wojny Kuzynów Tom 2 Czerwona Królowa | Autor: Philippa Gregory

Nigdy nie lubiłam historii, a co za tym idzie nie lubiłam też powieści historycznych. Dlatego kiedy w moje ręce trafiła „Czerwona królowa" nie byłam jakoś szczególnie pozytywnie do niej nastawiona. Na szczęście moje nastawienie zmieniało się wraz z każdą kolejną stroną.

Philippa Gregory opowiada nam historię Małgorzaty Beaufort – matki Henryka VII. Poślubiona dużo starszemu mężczyźnie rodzi dziecko w wieku lat czternastu. Po śmierci męża, kiedy krajem targa wojna między domami Lancasterów i Yorków, Małgorzata postanawia, że to jej syn zostanie następnym królem Anglii. Od tego momentu zaczną się jej nieustające spiski i knowania, dzięki którym Małgorzata będzie mogła zostać Królową Matką.

I muszę przyznać, że autorka ukazuje Małgorzatę jako bardzo interesującą postać. Poznajemy ją kiedy jest jeszcze dzieckiem, a już wtedy jest niezwykle religijna i ma w planach życie w czystości, żeby zostać angielską Joanną D'Arc. Niestety nie jest na pozycji, w której mogłaby sama o sobie decydować, toteż musi wyjść za mąż i urodzić dziecko. Życie rzuca jej pod nogi same przeszkody, jej mąż umiera, ona musi zawrzeć kolejne małżeństwo z rozsądku, a jej syn wychowywany jest z dala od niej.
Co ciekawe, każdy swój dobry czy zły uczynek tłumaczy tym, że podczas modlitwy Bóg objawił się jej i powiedział, co powinna zrobić. I w ten sposób potrafi wytłumaczyć wszystko, od morderstwa po wojnę.
Tym sposobem Gregory ukazuje matkę króla jako dość despotyczną i nawiedzoną kobietę, która rozgłasza na wszystkie strony, że chce tylko aby krajem władał prawowity następca tronu, że Bóg tak chce, że tak będzie najlepiej.
A tak naprawdę – mimo, że sama przed sobą tego nie przyznaje – chodzi jej tylko o to, żeby zostać Królową Matką, mieć władzę i pieniądze.

Sama historia pewnie by mnie nie zainteresowała, gdyby nie była napisana świetnym stylem pani Gregory. Fakt, że potrzebowałam trochę czasu, żeby się wczuć w klimat tej książki, ale od pierwszej strony powieść jest tak dobrze napisana, że nie sposób się oderwać. Na plus przemawia też wartka akcja. Raz, że od samego początku jesteśmy ciekawi co będzie dalej, a dwa, że ciągle dzieje się tyle, że nie można się nudzić. Ciężko mi stwierdzić, na ile to była prawdziwa historia Małgorzaty, a na ile wymyślona przez autorkę, ale z tego, co wyczytałam w Internecie to jednak wiele rzeczy się zgadza. Za to czasy i obyczaje są tu opisane z wielką dokładnością, mam wrażenie, że autorka zadbała o najdrobniejszy szczegół, żebyśmy wręcz mogli ujrzeć przed oczami opisywane wydarzenia.

Pozostaje mi tylko polecić książkę wszystkim, nie tylko miłośnikom powieści historycznej. Bo jeśli spodobała się mi, to nie wątpię, że spodoba się też innym niezbyt przekonanym do tego gatunku ;)

"Czerwona królowa" autorstwa Philippy Gregory jest kolejną, po "Białej królowej" częścią cyklu "Wojny kuzynów" opowiadającego o krwawym konflikcie pomiędzy szlacheckimi rodami Yorków i Lancasterów, który przeszedł do historii pod nazwą Wojny Dwu Róż. I o ile "Biała królowa" koncentruje się na losach czarownej Elżbiety Woodville, żony yorkistowskiego króla Edwarda IV, o tyle niniejsza książka jest opowieścią o życiu Małgorzaty Beaufort, zwolenniczki Lancasterów, założycielki dynastii Tudorów, matki króla Henryka VII - i zagorzałej przeciwniczki królowej Elżbiety.

Trudno o bardziej zacięte, pałające wzajemną wrogością antagonistki, niż yorkistowska Elżbieta i sprzyjająca Lancasterom Małgorzata. Jednak to biała królowa budzi sympatię i współczucie, wydaje się bardziej ludzka i przystępna, lady Beaufort zaś jest postacią wyjątkowo odpychającą, zimną, wyrachowaną, pozbawioną wyższych uczuć, którą niełatwo zrozumieć i z którą nie sposób się utożsamiać.
Małgorzatę poznajemy jako młodziutką dziewczynę, której rodzona matka szczędziła ciepła i miłości wychowując w poczuciu obowiązku i bezwzględnej lojalności dla domu Lancasterów. Nauka nie poszła w las i kiedy w wieku dwunastu lat Małgorzata zostaje żoną dwukrotnie od niej starszego Edmunda Tudora, a dwa lata później matką jedynego dziecka - syna Henryka (późniejszego króla Henryka VII Tudora), to z jego osobą wiąże wszystkie swoje pragnienia i nadzieje. Za wszelką cenę, poświęcając samą siebie, rozdarty domową wojną kraj, swojego syna, dąży do zrealizowania swego jedynego marzenia - przywrócenia do władzy Lancasterów, osadzenia na tronie ich prawowitego dziedzica, Henryka Tudora. Oto cel, któremu warto podporządkować życie, będący zwieńczeniem wszelkich jej starań, ambicji i najskrytszych pragnień. Aby go zrealizować, Małgorzata nie cofnie się przed niczym - wyrzeka się swej jedynej miłości, niespełnionego uczucia do szwagra Jaspera, zawiera kolejne małżeństwa z rozsądku licząc na to, że wysoko postawieni mężowie pomogą jej w osadzeniu na tronie syna, dla dobra Henryka decyduje się na długoletnią z nim rozłąkę mającą mu zapewnić bezpieczeństwo, aby nie wypaść z obiegu niestrudzenie wspina się po szczeblach dworskiej kariery nieustannie spiskując, zdradzając, zawierając sojusze ani na chwilę nie tracąc z oczu celu. Jej rola w tajemniczym zniknięciu książąt z Tower nigdy nie została potwierdzona, nie da się jednak ukryć, że to syn Małgorzaty najwięcej skorzystałby na śmierci następców Edwarda IV.

Bezwzględna i wyrachowana jest zarazem osobą niebywale religijną, przeświadczoną o nadzwyczajnej opiece Matki Boskiej, identyfikującej się z Joanną d'Arc, przekonaną, że misją jej życia, zgodną z wolą Boga, jest osadzenie na tronie Anglii Lancastera. Małgorzata to kobieta niezwykle oczytana i inteligentna, dalekowzroczny i przewidujący polityk, a także, niestety, osoba niezwykle małostkowa i zawistna; jej niechęć do Elżbiety Woodville zasadza się nie tylko na różnicy poglądów, lecz również na typowo kobiecej zazdrości.

"Czerwona królowa" to fascynujący portret kobiety, jednej z nielicznych oczytanych przedstawicielek płci pięknej swoich czasów, która wzniosła się ponad narzucone jej ograniczenia. Postać kobiety, która miała dość odwagi, by upomnieć się o tron Anglii dla swego jedynego syna nie bacząc na grożące jej niebezpieczeństwa, budzi niechętny podziw. Choć jej metody działania streszczające się w powiedzeniu "cel uświęca środki" nie są niczym nadzwyczajnym w XV - wiecznej Anglii, wywołują odrazę i wewnętrzny sprzeciw, nie znajdują żadnego usprawiedliwienia, wręcz szokują - zwłaszcza w kobiecym wydaniu. Wiarygodne nakreślenie wybitnie antypatycznej postaci z pewnością było dla autorki sporym wyzwaniem - jednak jak zawsze Philippa Gregory poradziła sobie z nim znakomicie. Trochę dziś zapomniana Małgorzata Beaufort intryguje, przeraża, fascynuje, i z pewnością nikogo nie pozostawi obojętnym. Choć to jej postać dominuje w fabule i niemal całkowicie ją zawłaszcza, pozostałym bohaterom niczego nie brakuje - ich sylwetki są jak zawsze dopracowane charakterologicznie, zgodne z materiałami źródłowymi, a przy tym barwne, ożywające na naszych oczach.

"Czerwona królowa" pozwala spojrzeć na konflikt pomiędzy rodami Yorków i Lancasterów z innej perspektywy niż ta, jaką oferuje nam lektura "Białej królowej". Znane czytelnikowi z poprzedniej części wydarzenia i postaci ukazują się nam w zupełnie innym świetle, zaś możliwość skonfrontowania odmiennych punktów widzenia jest przeżyciem niepowtarzalnym i fascynującym! Również i w tej powieści Gregory ukazuje nam bogate, nakreślone z wyjątkową starannością i dbałością o szczegóły tło historyczne, panoramę polityczno - obyczajową XV - wiecznej, pogrążonej w wojnie domowej Anglii. Doskonale oddany klimat tamtej epoki, będący znakiem rozpoznawczym Philippy Gregory, także i tym razem oczarowuje czytelnika, niemal przenosi w czasie, nie pozwalając przez długi czas zapomnieć o lekturze. Z całą pewnością nie jest to moje ostatnie spotkanie z prozą tej wybitnej autorki, czego i Wam serdecznie życzę:)