Fizycy. Wizyta Starszej Pani | Autor: Friedrich Dürrenmatt

To to dwuaktowa komedia napisana w 1961 roku...

Dwunastego sierpnia zamordowano młodą pielęgniarkę Dorotę Monser. Po niespełna trzech miesiącach w tym samym miejscu pojawia się następna ofiara - siostra Irena. Ustalenie nazwisk zabójców nie sprawiło kłopotu, bo mordercy chociaż nie byli do końca przytomni - sami przyznali się do winy.

Usytuowana na skraju miasta willa, eufemistycznie zwana sanatorium, jest po prostu prywatnym szpitalem dla obłąkanych. Jego właścicielka Matylda von Zahnd - wiecznie przygarbiona stara panna, ma opinię psychiatry doskonałego. Lekarka dba do przesady o renomę zakładu, więc zabójstwa, policja, atmosfera skandalu i sensacji nie przysporzą szpitalowi dobrej sławy. Dlatego próbuje bezboleśnie zażegnać całą sprawę. Wysyła na rozmowę z policjantem najbardziej opanowaną i konkretną pielęgniarkę, sama zaś, jak przystało na humanitarnego lekarza, pozostaje w tym czasie przy obłąkanym zabójcy.

Natomiast w saloniku sanatotium najczęściej można zobaczyć trzech pacjentów: Herberta Beutlera, który uważa się za Newtona, Henryka Ernestiego, ten uważa się za Einsteina, i z zamiłowaniem gra na skrzypcach oraz Jana Möbiusa, który co prawda nie ma zaburzeń świadomości, ale za to twierdzi, że systematycznie odwiedza go biblijny król Salomon. Wszyscy trzej wyglądają na nieszkodliwych wariatów, żyjących we własnym wyizolowanym świecie i byliby wzorowymi pacjentami, gdyby nie fakt, że to wśród nich znajdują się mordercy pielęgniarek. Newton udusił siostrę Dorotę, zaś Einstein rzucił się na Irenę (po jej zamordowaniu grał spokojnie "Sonatę" Beethovena). Przerażająca historia, ale znajdujemy się w końcu w szpitalu dla obłąkanych, gdzie zdarzają się takie przypadki. Dziwniejsze od samych morderstw wydaje się postępowanie lekarki. Czy dobry psychiatra może nie zdawać sobie sprawy, że pozornie spokojni chorzy są agresywni? Dlaczego - znając ich stan, nie odizolowała ich od otoczenia? Co powstrzymało ją od zatrudnienia pielęgniarzy? Na tym nie koniec, pojawia się kolejna ofiara - siostra Monika, która miała się zająć i porozmawiać z Möbiusem.

Czy domyślacie się już dlaczego zginęły Dorota i Irena? Podobnie jak Monika zorientowały się, że pacjenci zanim trafili do szpitala byli naukowcami i zajmowali się badaniem radioaktywności. Nie byli chorzy, a cała szopka z majakami, zwiadami i skrzypcami Einsteina jest czymś na kształt przedstawienia. Jaki był tego cel? Co trzymało zdrowych mężczyzn w tym przytułku? Tego dowiecie się w trakcie lektury. Ale przy przy czytaniu,w pogoni za rozwiązaniem zagadki, nie może umknąć główne przesłanie utworu.

W założeniu komedia miała pełnić rolę ostrzeżenia. Miała uświadomić ludziom, jaki może być niekontrolowany rozwój nauki, pogoń za pieniądzem (przemysł zbrojeniowy) i spryt polityków sprawujących władzę na światem. Sanatorium jest doskonałą metaforą świata. W dobie lawinowego rozwoju techniki, inżynierii genetycznej, dylematów moralnych wokół klonowania ludzi problematyka "Fizyków" jest aktualna. Każdy z bohaterów przedstawia odmienne poglądy i postawy wobec rozwoju nauki. Na koniec wykradzione zostały plany i badania Möbiusa, które mogą przyczynić się do zagłady świata. Jak żyć ze świadomością, że losy świata spoczywają w losach szaleńca??

Taka odskocznia przy czytaniu prozy. POLECAM. Chociaż, nie wiem dlaczego, ale może być problem z dostępem do książki. Nie znalazłam jej w księgarniach...