Wiadomość Z Nieba | Autor: Brooke DesserichKeith Desserich

Są książki, obok których nie można przejść obojętnie. Które przewracają nasz świat do góry nogami i diametralnie zmieniają nasz sposób postrzegania rzeczywistości uświadamiając, co w życiu jest naprawdę ważne i wartościowe. Książki, które poruszając do głębi zostawiają po sobie niezatarty ślad w duszy i nie dają o sobie zapomnieć.

Jedną z nich jest "Wiadomość z nieba", wstrząsający w swej wymowie pamiętnik autorstwa Brooke i Keitha Desserich, rodziców 6 - letniej Eleny, u której wykryto rzadką i wyjątkowo złośliwą odmianę raka mózgu. Wkrótce okazało się, że nawet agresywna radio - i chemioterapia nie zwiększyły jej szans na przeżycie; lekarze przepowiedzieli jej zaledwie 135 dni życia.
Zrozpaczeni rodzice postanowili zacząć pisać dziennik - początkowo adresowany tylko do młodszej siostry Eleny, Gracie, która była zbyt mała, by zrozumieć i zapamiętać, co się wtedy działo - aby ocalić od zapomnienia ostatnie wspólne chwile, jakie pozostały rodzinie od zdiagnozowania choroby Eleny do nieuniknionego końca.

Bardzo szybko jednak zapiski dokumentujące codzienną walkę o życie córki, celebrację każdego dnia, każdej chwili, jaką udało się wydrzeć przeznaczeniu, a jednocześnie przygotowywanie się na to, co nieuchronne - trafiły do internetu, gdzie spotkały się z żywym zainteresowaniem ludzi z całego świata, którzy śledząc zmagania Desserich udzielali im moralnego i psychicznego wsparcia. Kolejnym etapem było wydanie pamiętnika w formie książki - a wszystko po to, by przesłanie umierającej dziewczynki trafiło do jak największej rzeszy odbiorców.

Pamiętnik pisany w najtrudniejszych momentach życia to zapis bardzo intymnych, poruszających w swym tragicznym autentyzmie najskrytszych myśli, uczuć i refleksji o życiu, przemijaniu, śmierci i Bogu; to wyraz całej gamy emocji, jakim poddani byli rodzice Eleny, a które oscylowały pomiędzy gniewem, niedowierzaniem, rozpaczą, zwątpieniem, bezsilnością i poczuciem utraty kontroli nad życiem a miłością i nadzieją, w którą coraz częściej wkrada się znienawidzona myśl o śmierci. Jest zapisem życia w nieustannym stresie, wyczerpującego emocjonalnie, fizycznie i psychicznie, podkręcanego rozpaczliwym pragnieniem jak najlepszego wykorzystania czasu, jaki im pozostał. Nie ma tu wielkich słów i patetycznych uczuć - "Wiadomość z nieba" to wzruszająca, przepełniona prostotą, smutkiem, ciepłem i miłością opowieść o tym, jak ważne i cenne są chwile spędzane z najbliższymi. To także zapis codziennych sukcesów i porażek w walce z chorobą uświadamiający, że nie wolno się poddawać, że trzeba i warto walczyć do końca - by uczynić ostatnie chwile szczęśliwymi i niezapomnianymi, zarówno dla Eleny, jak i dla reszty rodziny. Uczy doceniać prawdziwą wartość życia, pokazuje, jak ważna jest umiejętność delektowania się najbłahszymi jego przejawami, a także cieszenia się sobą nawzajem. Akcentuje, jak ważna jest miłość w naszym życiu i jak bardzo potrzebne w nieszczęściu jest wsparcie najbliższych. Pokazuje, jak choroba i dramatyczna z nią walka wpływa na życie rodziny i poszczególnych jej członków: rodziców, którzy nagle znajdują w sobie pokłady hartu ducha i wytrzymałości, stają się gotowi do największych poświęceń każdego dnia przesuwając próg odporności coraz dalej; młodszej siostry, która zmuszona jest nagle dorosnąć oraz samej Eleny, która mimo choroby zadziwia bliskich swoją mądrością, silną wolą oraz niezwykłą równowagą emocji i zdrowego rozsądku, ale i martwi tym, że dziecięcą niewinność zastąpił cynizm i nagła dojrzałość; która swoją postawą uczy ich cenić nawet pozornie zwyczajne wspólne chwile, która mimo bólu i postępującego paraliżu nie tylko troszczy się o innych, ale nawet przygotowuje ich na swoje odejście zostawiając w całym domu pełne miłości liściki.

"Wiadomość z nieba" to dramatyczne poszukiwania odpowiedzi na TO pytanie z perspektywy rodziców śmiertelnie chorego dziecka, którym odebrano przyszłość, plany i marzenia związane z córką, ale i swego rodzaju wskazówka jak żyć z tak wielkim obciążeniem psychicznym i emocjonalnym, jak radzić sobie w obliczu takiej tragedii, która może stanowić subtelną pociechę i wsparcie dla osób, które straciły dziecko lub też zmagają się z jego śmiertelną chorobą. Ale przede wszystkim jest to poradnik dla każdego z nas, jak najlepiej wykorzystać życie i nauczyć się cieszyć obecnością bliskich każdego dnia. Świadectwo temu dała mała bohaterka Elena, która zaimponowała mi swoją dojrzałością i godnością w obliczu śmierci, ujęła gorącym sercem i miłością do najbliższych. Nie sposób nie zapłakać nad jej losem, ale niech będzie to żal konstruktywny, który coś zmieni w naszym życiu.

Także postawa rodziców dziewczynki budzi mój najwyższy szacunek i podziw, ale i ogromne współczucie - nie jestem w stanie wyobrazić sobie, jak można przeżyć utratę dziecka, to przekracza granice mojej wyobraźni.

Historia rodziny Desserich chwyta za serce niewymuszonym tragizmem, wyciska łzy nad niesprawiedliwością losu, porusza głębią i autentyzmem, pozwala razem z nimi sięgnąć samego dna rozpaczy, towarzyszyć im - z bezpiecznego dystansu - w bólu i żałobie. To lekcja, która nie powinna się nikomu przydarzyć, ale która zdarza się częściej, niż myślimy. Każe zastanowić się nad własnym życiem i relacjami z najbliższymi i wyzwala nieodpartą chęć, by poprawić ich jakość.

"Wiadomość z nieba" to wstrząsająca, pełna miłości opowieść o tym, co w życiu najcenniejsze - i jak ważne jest to, by nie odkryć tego za późno. Polecam wszystkim bez wyjątku - to jedna z tych lektur, które trzeba i warto przeczytać.

Brooke i Keith Desserich, to autorzy tej książki, ale zarazem zatroskani rodzice, których dotknęła poważna tragedia. Mówią, że gdy rodzic przeżywa swe dziecko, to jego ból jest przeogromny, wręcz nie do opisania. Brooke i Keith postanowili spisać pamiętnik, który stanowi nie tylko ich wspomnienia oraz opis walki z nieuleczalną chorobą ich ukochanej córeczki, ale również zawiera wiadomości od Eleny i ludzi, którzy wspierali zarówno ich jak i dziewczynkę.

„Wiadomość z nieba" to jedyna taka książka, która zarazem zmusza do refleksji, smuci i bawi, rozśmiesza i przyprawia o łzy. Ten pamiętnik z początku miał być przeznaczony dla młodszej córeczki państwa Desserich, Gracie, która była zbyt mała by zrozumieć wydarzenia, które się wokół niej działy. Jednak z czasem stał się swoistą lampką w tunelu dla ludzi z podobnymi problemami. Książka jest podzielona na 3 części, narracja jest prowadzona głównie z punktu widzenia rodziców. Co da się łatwo zauważyć od pierwszych stron to wielka miłość, którą rodzice darzą swoje córki Elenę i Gracie, jak również ogromna miłość ich małej córeczki do nich. Wydaje się nawet, że mała Elenka była mądrzejsza i dojrzalsza emocjonalnie od swoich rodziców.

Elena ma 6 lat, jest uśmiechniętą dziewczynką pełną życia i ciekawą świata. Niestety, okazuje się, że choruje ona na rzadką i wyjątkowo złośliwą odmianę raka mózgu. Rodzice decydują się na agresywną radioterapię i chemioterapię, które niestety nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Lekarze wydają wyrok... ich córeczce pozostało około 135 dni życia. Państwo Desserich decydują, że spędzą każdy dzień życia ich ukochanego dziecka jak najlepiej tylko będą potrafili. Chcą by mała Elena zabrała ze sobą jak najwięcej radości z tego świata i by pozostawiła im dużo dobrych wspomnień. Po ukazaniu się zapisków rodziców dziewczynki w Internecie, okazało się, że ludzie z całego świata pragną udzielić im psychicznego wsparcia.

„Wiadomość z nieba" to książka, która nie stara się odpowiedzieć na najtrudniejsze pytanie „dlaczego nasza córeczka", ale stara się złagodzić ból, stara się naprowadzić na pozytywne myślenie. Państwo Desserich poruszą w niej wiele trudnych tematów, począwszy od pytań do Boga, po bardzo intymne rozmyślania o życiu i śmierci. Brooke i Keith dobrze wiedzieli jaki koniec czeka ich córeczkę, jednak nie chcieli się poddawać, starali się pokonać chorobę, pokonać czas i wywalczyć każdą minutę spędzoną z najdroższą córeczką.

Książka ta jest naprawdę niesamowita. Uroku dodają jej zdjęcia oraz obrazki wykonane przez Elenę. Czułam się jakbym towarzyszyła rodzicom w trudzie walki z chorobą oraz jakbym bardzo dobrze znała tę dziewczynkę. Miałam wrażenie jakbym nawiązała z nimi wszystkimi wyjątkową więź. Elena była prześliczną dziewczynką i jest mi przykro, że tak niewinnemu dziecku zostało odebrane tyle możliwości, tyle radości ale i smutku, które czekałyby na nią w dalszym życiu. Choroba i kuracja lecznicza, spowodowały zmiany w jej wyglądzie i gdy porównywałam jej zdjęcia to za każdym razem łzy zbierały się w moich oczach i czułam ścisk w klatce piersiowej.

Czytałam tę książkę nie tylko w domu, ale również w pociągu i nie raz musiałam odkładać ją na bok i powstrzymywać cisnące się do oczu łzy. Wiadomo, że Elena nie jest jedynym dzieckiem, które musiało zmagać się z guzem mózgu i myślę, że ta książka będzie również odpowiednią lekturą dla dzieci i rodziców, które tak samo zmagają się z tą paskudną chorobą. Ja uważam, że była to naprawdę wartościowa książka, która wywołuje całą gamę emocji w czytelniku i zmusza do głębokich refleksji. Serdecznie polecam tę „niezwykłą historię, którą napisało życie" naprawdę każdemu!

„Wiadomość z nieba" to dziennik spisany przez rodziców sześcioletniej dziewczynki cierpiącej na nieuleczalną chorobę – rzadką odmianę guza mózgu. Diagnoza lekarska jest nieubłagalna - Elenie zostało tylko kilka miesięcy życia. Rodzice dziewczynki postanawiają prowadzić dziennik, który ma w przyszłości być pięknym wspomnieniem o Lenie i zapisem dzięki któremu młodsza siostra chorej dziewczynki będzie o niej pamiętała. Początkowo notatki publikowane są na blogu, jednak z czasem przybierają one wersję książkową. To niesamowicie wzruszający zapis ostatnich 256 dni życia radosnej sześciolatki.

Głównym narratorem w „Wiadomości z nieba" jest ojciec Eleny, którego zapiski stanowią większą część dziennika. Jego notatki dostarczają czytelnikowi informacji o przebiegu choroby Eleny, podejmowanym leczeniu, walce i trudach jakim rodzice musieli stawić czoła. To także zapis tych szczęśliwych chwil w życiu dziewczynki, które z całych sił starała się zapewnić Lenie cała rodzina. Zapiski mamy Eleny są przepełnione emocjami i licznymi pytaniami, na które w takiej sytuacji nie można znaleźć właściwych odpowiedzi. Podczas lektury książki towarzyszymy rodzicom dziewczynki w wędrówce przez jej krótkie życie. Wspólnie przeżywamy wzloty i upadki małej dziewczynki, ciesząc się z poprawy stanu jej zdrowia i smucąc na wieści o pogorszeniu jej samopoczucia.

„28 listopada zaczęliśmy pierwszy etap: ból. Wtedy dowiedzieliśmy się o raku i odkryliśmy, że medycyna nie jest w stanie jej wyleczyć. Drugi etap przyniósł złość: złość dlaczego zachorowała nasza córka i jak w ogóle to się mogło stać. Trzeci etap nastąpił wtedy, gdy postanowiliśmy walczyć. Wraz z niezliczonymi książkami dotyczącymi onkologii i porannymi poszukiwaniami w Internecie prawdziwie zaczęliśmy rozumieć tę chorobę. Etap czwarty przyniósł desperację, napędzaną przez informacje, które udało nam się zebrać."

Elena to niezwykle pogodna, mądra dziewczynka. Jest świadoma zbliżającego się końca swoich dni i pragnie przeżyć je najlepiej. Rodzice spełniają każdą jej prośbę i wspólnie realizują jej marzenia. To niesamowite jak w obliczu nadchodzącej tragedii zmieniają się priorytety całej rodziny Desserich i jak w takiej sytuacji człowiek zaczyna postrzegać świat. Marzenia Leny nie są wygórowane, absolutnie nie dotyczą niewyobrażalnych wypraw, nie wymagają wkładu ogromnych sum pieniędzy, ani nie pociągają za sobą niewykonalnych działań. To drobiazgi, które w życiu zdrowego człowieka nie mają praktycznie znaczenia. To różowa sukienka, to lody o smaku czekolady, to wycieczka do zoo. Dziennik ukazuje nam jakiej transformacji uległa piramida priorytetów w rodzinie dotkniętej chorobą. Zdajemy sobie sprawę, że naprawdę małe rzeczy, które powodują uśmiech na twarzy Eleny liczą się najbardziej.

Niesamowite jest również to, w jaki sposób chora dziewczynka wyraża miłość i podziękowanie swojej rodzinie. Liściki, które ukryła w wielu zakątkach w całym domu są niepodważalnym dowodem na dojrzałość sześciolatki. Choroba przyczyniła się do szybszego rozwoju emocjonalnego małej Leny, a dziewczynka pozostawiając karteczki z wyrazami miłości dla mamy, taty i siostry utwierdziła rodzinę w przekonaniu, że była szczęśliwa.

„Wiadomość z nieba" to bardzo osobisty, poruszający dziennik opisujący historię, która niewątpliwie wywoła smutek na naszej twarzy, spowoduje że w oku zakręci nam się niejedna łza, chwyci nas za serce i pozostanie na długo w naszej pamięci. Pomimo smutnego zakończenia opowieści, który znamy już po zapoznaniu się z notkami umieszczonymi na tyle książki, możemy doszukać się pozytywnego wydźwięku przekazanego czytelnikom przez rodziców Eleny. Ze śmiercią bliskiej osoby trudno jest się pogodzić, jeśli jest to w ogóle możliwe, rodzice Eleny jednak próbują dostrzec w niej tą jaśniejszą stronę:

„Śmierć jest częścią życia, a nie jego końcem, nadaje mu znaczenie i pozwala nam się skupić na tym, co postrzegamy jako ważne."

Z pewnością nie jest to lektura łatwa w odbiorze, wszak porusza bardzo ważny temat, przedstawia zmagania żyjących nadzieją rodziców oczekujących na cud uzdrowienia. Na pewno jest to jednak książka, po którą powinien sięgnąć każdy czytelnik. Polecam.