Czysta Krew Tom 8 Gorzej Niż Martwy | Autor: Charlaine Harris

„Gorzej niż martwy" to ósmy już z kolei tom z cyklu o luizjańskiej blond kole nerce, o tajemniczych zdolnościach i korzeniach w magicznym świecie wróżek. Charlaine Harris wydaje się mieć jeszcze całą masę pomysłów na to jak uprzykrzyć życie swojej bohaterce- Sookie Stackhouse. Jednakże jej kolejna powieść z tej serii pozostaje daleko w tyle za poprzednikami. Brak jej bowiem pewnego suspensu, czy rozbudowanych wątków fabularnych. Ale czy fan tej serii przejdzie obojętnie obok tej pozycji, nawet ze świadomością, że nie dorównuje poziomem poprzednim? Śmiem wątpić.

Sookie Stackhouse znowu wpada w tarapaty, które tym razem lgną do niej częściej niż zazwyczaj. Od czasu zamachu w hotelu dziewczyna nie miała kontaktu ze swoim chłopakiem tygrysołakiem- Quinnem. Wkrótce przyjdzie jej się dowiedzieć, że będzie on miał wpływ na zmianę władzy w Luizjanie. Póki jednak do tego dojdzie dziewczyna będzie próbowała rozwikłać zagadkę tajemniczych zabójstw dokonywanych na członkiniach wilkołaczych stad. Gdyby tego było mało coraz bardziej daje jej się we znaki małżeństwo jej brata z pumołaczycą Crystal, co zaskutkuje trwałym odseparowaniem się od brata. Jednakże pośród tych ponurych wydarzeń jest światełko w postaci trwającego wiernie przy jej boku Erica, a także nowonabytego członka rodziny, pradziadka Nialla, który okazuje się być księciem wróżek.

Czasami przeładowanie fabularne nie wychodzi na dobre powieści. „Gorzej niż martwy" obfituje w tak wiele zdarzeń, że momentami trudno wychwycić najważniejsze z nich. Cała akcja skupia się wokół pięknej, aczkolwiek samotnej ze względu na swoje zdolności telepatyczne Sookie, która oczywiście, standardowo wpada w tarapaty. Wojny wilkołaków, wrogie przejęcia wśród wampirów, czy też sam środek miłosnych dramatów łaków to zaledwie wierzchołek góry lodowej. Bowiem tak jak wampiry wyszły z ukrycia, tak teraz wilkołaki i zmiennokształtni chcą pójść za ich śladem. Królowa Luizjany- Sophie-Anne, wydaje się już nigdy nie wydobrzeć po zamachach, a dramatyczna śmierć kuzynki Hadley odkrywa kolejne zaskakujące fakty z jej życia. Sookie w końcu odnajduje kogoś kto jest taki jak ona i komu będzie mogła pomóc. To daje jej pewną siłę. Dodatkowo poznaje swojego pradziadka, choć nie liczy na specjalne traktowanie z jego strony. Seksualne ekscytacje bohaterki odchodzą na dalszy plan, bo przecież nie dałoby się ich upchnąć pomiędzy te melodramatyczne rozstania z dotychczasowymi partnerami. Nie tylko poczuje się zdradzona przez Quinna, z którym postanawia zakończyć znajomość, ale przyjdzie jej okaleczyć jednego ze swoich przyjaciół, do czego przyczyni się jej głupi brat Jason. Czytelnik coraz bardziej zagłębiając się w tę lekturę z pewnością dojdzie do podobnych wniosków, że Sookie jest zdecydowanie za dobra dla co niektórych osobników. W niektórych momentach wydaje jej się to pomocne, kiedy zyskuje względy nowego króla Luizjany. Nie mniej brakuje tutaj tych miłosnych igraszek bohaterki, w zasadzie jest to chyba pierwszy tom od początku serii, w którym nie znajduje się żadna z tego typu scen. Z jednej strony szkoda, ale z drugiej wydaje się mieć to sens.

Autorka, Charlaine Harris, nie może chwalić się tym tomem przed szerszym gronem. Oczywiście, wierni fani zawsze będą jej bronić, ale i tak trzeba patrzeć na pewne sprawy z dystansem. „Gorzej niż martwy" sprawia pewne problemy w lekturze. Można nawet stwierdzić, że trudno jest się skoncentrować na samej fabule, gdyż wciąż zmienia się miejsce, czas i akcja. Nie mniej, sporym atutem jest to, że Harris udało się połączyć tak wiele wątków i scalić je w jeden tekst znakomicie je ze sobą przeplatając. Z pewnością przy poznawaniu tego tomu trudno będzie się od niego oderwać, bowiem wciąż tak samo przyjemnie i szybko się go czyta. Autorka zaczyna używać coraz to wymyślniejszych, dojrzalszych słów co z pewnością wzbogaca czytany tekst. Bardzo dobrze łączy ze sobą elementy magiczne, ale i dramatyczne. Przez skrupułów opisuje najbardziej spektakularne wizje, od których człowiek odwróciłby wzrok, gdyby zobaczył to na własne oczy.

Ponownie uwagę do lektury przykuwa okładka. Wszystkie z serii są zasadniczo utrzymane w tym samym klimacie. Na „Gorzej niż martwy" widnieje mężczyzna pochylający się nad piękną dziewczyną. Umarła? Śpiąca? Nieistotne. Najważniejsze są tutaj barwy, bowiem z jednej strony są chłodne, a z drugiej bardzo namiętne. Trudno jest tutaj rozprawiać nad ich symboliką, aczkolwiek czerwień krwi wydaje się być bezzaprzeczalnie idealnie dopasowana do tematyki powieści.

Kolejny tom Charlaine Harris- „Gorzej niż martwy", za mną. Muszę przyznać, że czuję się trochę zawiedziona. Nie tylko wydarzeniami zaprezentowanymi w fabule, ale przede wszystkim tym jak zostały zaprezentowane. Niestety, nie ma tutaj jakichś fascynujących zwrotów akcji, czy porywów serca. Wszystko dzieje się bardzo mechanicznie. Nie wiem czy to za sprawą tego, że już wiele tych tomów za mną, ale ósma część w ogóle nie potrafiła skupić na sobie mojej uwagi. Wierzę jednak, że to tylko drobne potknięcie, bowiem takowego typu kryzysy twórcze zawsze przychodzą w karierze każdego pisarza. Ja się nie zrażam do serii o Sookie Stackhouse. Z pewnością kolejne tomy spełnią oczekiwania.

Czy jest jeszcze osoba, która nie słyszała o amerykańskiej pisarce Charlaine Harris? Czy jest osoba, która nie słyszała o bestsellerowej serii książek o Sookie Stackhouse lub głośnym serialu inspirowanym tą serią – „True Blood"? Mam nadzieję, że nie.

„Gorzej niż martwy" to już 8 tom przygód Sookie Stackhouse – 27-letniej, luizjańskiej telepatki często pakującej się w nadzwyczajne tarapaty.

Akcja powieści rozgrywa się w miasteczku Bon Temps w stanie Luizjana, gdzie Wielkie Ujawnienie zostało przyjęte całkiem spokojnie. Wampiry, wilkołaki, czarownice, wróżki, zmiennokształtni – tutaj można spotkać każdego. Nawet zwykłą barmankę, która okazuje się mieć wielki dar – jest telepatką i może słyszeć ludzkie myśli. Mowa oczywiście o Sookie. 8 tom z serii rozpoczyna podwójny ślub, na którym Sookie jest i kelnerką, i druhną w jednym. Jednak wydarzenia poprzedzające ślub są ważniejsze. Huragan Katrina zebrał swoje krwawe żniwa. A niedługo potem pełni nienawiści do umarłych członkowie Bractwa Słońca, dokonali ataku na hotel w Rhodes, gdzie odbywało się spotkanie wampirów, w którym wielu przedstawicieli tego gatunku ucierpiało lub zmarło. W świecie Sookie wszystko zaczyna się zmieniać... jednak te zmiany niekoniecznie idą w dobrą stronę.

Trzeba przyznać, że Sookie jest wielką szczęściarą. Do tej pory zawsze znalazł się ktoś, kto w ostatniej chwili ocalił jej życie. Jednak teraz sytuacja zmienia się diametralnie. Nad głową kobiety groźnie wirują czarne chmury i okazuje się, że jest wplątana w wojnę pomiędzy wilkołakami. Sookie dowiaduje się, że jej kuzynka miała syna, który również ma telepatyczne zdolności. Na dodatek jej chłopak – tygrysołak Quinn, od czasu „Piramidy" nie odzywa się do niej, a pewien wróż elf podaje się za jej dziadka. Nie można zapomnieć również o tym, że wampir Bill Compton okazał się być fałszywym zdrajcą, lecz nie jedynym... Kto tu jest przyjacielem a kto żadnym krwi wrogiem? Sookie będzie musiała sama zdecydować po której stronie stoi.

Narratorką powieści jest jej główna bohaterka – Sookie, co sprawia, że wszystkie wydarzenia są opisywane z jej punktu widzenia. Plusem zdecydowanie są postacie. Każda z nich jest zarysowana w bardzo wyjątkowy sposób i posiada charakterystyczne cechy. Pomysł Charlaine Harris na wciągającą powieść fantasy także zasługuje na uwagę. Na pewno w książce nie brak również wartkiej akcji czy pikantnych scenek i dialogów pełnych erotyzmu, jednak momentami lektura była trochę nużąca.

Mimo wszystko „Gorzej niż martwy" to książka, którą czyta się szybko i której akcja naprawdę potrafi zabrać czytelnika w inny świat. 8 tom serii polecam zdecydowanie fanom „Czystej krwi" w postaci książki jak i serialu :) Na pewno spodoba się ona również starszym czytelnikom oczekującym od książek fantasty nie tylko magicznych postaci, ale również brutalności. Z niecierpliwością będę oczekiwała kolejnych części tej serii :)

Charlaine Harris zdobyła światową sławę dzięki serii książek o Sookie Stockhouse.

Gorzej niż martwy to ósma z kolei część cyklu, która na tle pozostałych wypada dość blado.

Oczywiście dla fanów serii nic zaskakującego w tej części się nie wydarzy: Harris wciąż ma mnóstwo pomysłów na życie swojej bohaterki - kelnerki o zdolnościach telepatycznych. Tym razem dziewczyna wpadnie w nie lada tarapaty. Akcja toczy się w Luizjanie, gdzie przed kilkoma laty miała miejsce wielka tragedia – Stany Zjednoczone zostały zaatakowane przez nieokiełznany i niszczycielski żywioł – huragan Karina. Ponadto ludzie nie chcąc ustąpić miejsca przyrodzie, podłożyli bombę w hotelu w Rhodes, gdzie właśnie odbywało się spotkanie wampirów.

Echa tych wydarzeń odbiją się na życiu Sookie. Choć wyszła z nich cało, jej życie dalekie jest od normalności jakiej pragnie. Bohaterka straciła wielu znajomych, a jej chłopak Quinn przestał dawać jakiekolwiek znaki życia.

Sookie stanie w samym centrum gwałtownych zmian, narażając się na wielkie niebezpieczeństwo. Jakby tego było mało, po raz kolejny zostaje zdradzona przez kogoś z kręgu swoich najbliższych.

Choć fabuła jest poprowadzona ciekawie, podczas lektury odczucia miałam ambiwalentne. Czytanie szło sprawnie, jednak językowi jakim operuje Harris mam wiele do zarzucenia.

Słowa wkładane w usta Sookie o wiele bardziej pasowałyby do infantylnej dorastającej nastolatki, niż do kobiety wielkimi krokami zmierzającej do trzydziestych urodzin. Język burzy całą harmonię książki, wielokrotnie fabuła przestaje interesować, bo większa uwagę czytelnik skupia na irytującym zachowaniu głównej postaci.

Na skutek tego powieść ta staje się zwykłym czytadłem, dobrym na ponure dni, jednak niosącym ze sobą wciąż zbyt mało wartości.

Na obronę można jedynie komplementować okładkę, która jak wszystkie poprzednie przyciąga wzrok i stanowi pewną rozpoznawalną markę dla Harris.

Fani autorki z pewnością nie poczują się zawiedzeni, mnie jednak towarzyszy dziwna nutka rozczarowania. Miłośniczką się nie stałam, co nie zmienia faktu, że na tomy kolejne będę czekać pełna wielkich nadziei. Myślę, że wielu z czytelników czyta tę serię głownie z tego powodu – w przeświadczeniu, że przestanie irytować, a zacznie jedynie nieopisanie pasjonować.

O Sookie Stackhouse słyszała pewnie większość z was. Ta charyzmatyczna, 27-letnia kobieta ze zdolnością czytania w myślach innych; to bohaterka wielu tomów cyklu książek Charlaine Harris i równie brawurowego serialu HBO -"True blood", w której rolę wciela się nagrodzona już w wieku 12 lat Oskarem Anna Paquin.

"Gorzej niż martwy" to już ósmy tom przygód Sookie z krwiopijczymi wampirami i innymi nadludzkimi stworzeniami. Tom, który już nie zachwyca, nie zadziwia i bądź, co bądź po prostu nudzi.

Tom, który zadziwiająco przypomina poprzednie. Tom, który zadowoli tylko bezkrytycznych fanów całej serii.

Nadprzyrodzona społeczność Bon Temps i Luizjany podnosi się po dwóch ciężkich katastrofach: naturalnej katastrofie wywołanej przez Huragan Katrina i spowodowanej przez człowieka eksplozji na szczycie wampirów w północnej części Rhodes. Stackhouse Sookie jest bezpieczna, tyle że oszołomiona i tęskni za normalnym życiem. Ale powrót do normalności jej nie grozi.

Zbyt wiele wampirów – kilkoro przyjaciół, kilkoro nieznajomych – ginie albo ulega zranieniu, a jej chłopak, tygrysołak Quinn zaginął. Pewnie, wiele rzeczy ulega zmianom, nie ważne czy wilkołakom i wampirom się to podoba. I Sookie, przyjaciel stada, połączona więzami krwi z szeryfem miejscowej społeczności wampirów, została wplątana w te zmiany. Musi stawić czoło niebezpieczeństwu, śmierci i nie pierwszy raz, zdradzie kogoś, kogo kocha. A kiedy zmiennokształtni przestaną się przemieniać, a zimna krew przestanie płynąć, świat Sookie zmieni się nieodwracalnie...

Powiem szczerze, że ten cykl nigdy nie budził we mnie wielkiego zachwytu - już przy lekturze pierwszej części strasznie się męczyłam i kilkakrotnie ją przerywałam i odkładałam "na potem" ,później zabrałam się za serial i niestety schemat się powtórzył, a w jego wyniku nie obejrzałam w całości żadnego odcinka. Jednak mimo to nie mogłam odmówić wtedy autorce książek i twórczyni Sookie Stackhouse niezwykłej kreatywności, innowacyjności i odwagi.

Teraz gdy dobrnęłam już do ósmego tomu tej serii zaczęłam wątpić w te wszystkie cechy pisarki. Niestety w przypadku tego cyklu stereotyp mówiący o tym, że w kontynuacje bestsellerów nigdy mu nie dorównają, a tworzone są tylko po to, by dostarczyć autorce i wydawnictwom niemałą liczbę dóbr pieniężnych; sprawdził się w stu procentach. Tak naprawdę część ósma różni się od drugiej, piątej, czy szóstej jedynie szczegółami związanymi z przebiegiem fabuły. Główna bohaterka wciąż boryka się z podobnymi problemami, czym po prostu irytuje czytelnika, kolejne strony znów przesiąknięte są jedynie nadmiarem syntetycznej lub ludzkiej krwi, a sam język i styl stosowany przez Charlaine Harris nie należy do najlepszych.

Bardzo chciałabym znaleźć jakieś pozytywne, jasne strony tej powieści ale niestety nie potrafię. Wiem, że fani zarówno tej serii, jak i samej autorki zapewne myślą zupełnie inaczej, o czym świadczy chociażby sam fakt, że wydawnictwa zarówno w Polsce, jak i na całym świecie drukują kolejne egzemplarze, kolejnych tomów cyklu, a czytelnicy nadal je kupują. Ja jednak nie zmienię swojego zdania, a o książkach o Sookie Stackhouse będę mówić tylko, gdy będę chciała przytoczyć przykład niewykorzystanego, literackiego potencjału.