Viagra Mać Tom I | Autor: Rafał A. Ziemkiewicz

Rafał Ziemkiewicz to wybitny felietonista, którego artykuły możemy znaleźć w licznych gazetach, portalach internetowych i nie tylko. „Viagra mać" to zbiór jego kilkudziesięciu felietonów publikowanych przez kilka lat w różnych miejscach. Ostre, dobitne, celne - tak felietony Ziemkiewicza określają wydawcy i to najbardziej trafne określenia. Poświęcone są polityce, życiu społecznemu i mediom.

W pierwszym felietonie Autor wprowadza pojęcie Roju, który przewija się przez większość jego tekstów. Co to takiego Rój? To ludzie, którzy: "samym instynktem głupoty odnajdują się wzajem, rozumieją się wspólnym językiem i obyczajem" i każdy z osobna, ale wspólnie z innymi, pracują nad tym, aby unicestwić podstawy, na których trzymała się europejska cywilizacja.

Autor obwinia za istniejącą sytuację polityczną i społeczną konkretnych ludzi, ukazuje, w jaki sposób manipuluje się informacjami, podając przykład dziennika „New York Times", który najbardziej się w tym specjalizuje. Ziemkiewicz lubi zaglądać na omijane strony życia. Stara się przeniknąć wstydliwe i pilnie strzeżone tajemnice cywilizacji, odsłania fakty, o których media milczą. Twierdzi, że wielkie sprawy słabo trafiają do większości ludzi, zwłaszcza w czasach miniaturalizacji charakterów i skazy umysłu.

Czytając te felietony można by rzec: "O tempora! O mores!", bo gdy za głęboko się w nie wejdzie, to człowiek ma już tylko ochotę się pociąć. Korupcja polityków, stronniczość i wybiorczość mediów, upadek nauki, niesolidność dziennikarzy, znieczulenie i ogólna tępota społeczeństwa, bezkarność komunistów-zbrodniarzy, którzy teraz spacerują sobie z pieskami, o tym wszystkim pisze Ziemkiewicz. Normalnie istny dekadentyzm! Ale spokojnie. Na tym polega fenomen Pana Ziemkiewicza, który przekonuje nas w swoich felietonach, że choć jest strasznie, to też jest śmiesznie, i że ze wszystkiego możemy mieć kupę radości. Ja tak miałam po lekturze tej pozycji, poza tym dowiedziałam się więcej o polityce ostatnich lat niźli z jakiś opracowań historycznych. Chylę czoła przed Panem Ziemkiewiczem, podziwiam, uświadomił mi wiele spraw, Nową Wspaniałą Hipokryzję, do której trzeba mieć dystans i poczucie humoru, bo znowu o "O tempora! O mores!".

Bardzo spodobała mi się książka Pana Ziemkiewicza, a skoro mi się spodobała zgonie z zaleceniem Autora sięgnę po następne. Jedynie co mi zabrakło to dat, a jako kobieta miałam pewne problemy z orientacją czasową ;)

Zakończę jednak cytatem Juliusza Słowackiego z "Beniowskiego", tudzież bardzo pasującym do wyżej zrecenzowanej pozycji:

"Chodzi mi o to, aby język giętki
Powiedział wszystko, co myśli głowa,
A czasem był jak piorun jasny, prędki,
A czasem smutny jako pieśń stepowa,
A czasem jako skarga nimfy miętki,
A czasem piękny jak aniołów mowa"